Άμεσες επιπτώσεις στο πολιτικό σκηνικό και πιθανολογούμενες ανακατατάξεις στους συσχετισμούς δύναμης και επιρροής μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης (κυρίως της ΝΔ) προκαλεί η συνάντηση των πρωθυπουργών Τσίπρα και Ζάεφ στο παγωμένο Νταβός.
Παρά τους εγγενείς κινδύνους που περιέκλειε η συνάντηση κορυφής (χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια εμφανής και ουσιαστική σύγκλιση απόψεων μεταξύ των δυο πλευρών σε κατώτερο διπλωματικό επίπεδο, ως είθισται στην διπλωματία…), οι μακρές συνομιλίες των δυο πρωθυπουργών κρίνεται από διπλωματικούς και πολιτικούς παρατηρητές αν όχι απολύτως “επιτυχής”, σε κάθε περίπτωση “μη αποτυχημένη”. Που συμβάλλει στο να διατηρηθούν ανοικτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας, αλλά και ενεργές οι ελπίδες για πιθανή πρόοδο προς επίλυση του χρονίζοντος προβλήματος. Γεγονός που, προσώρας, πιστώνεται στον Αλέξη Τσίπρα…
Η ρητή και δημόσια αναφορά του πρωθυπουργού ότι, παρά την καλή διάθεση που επιδεικνύει η Ελλάδα για καλές σχέσεις επ’ ωφελεία και των δύο χωρών αλλά και της σταθερότητας στα Βαλκάνια, “δεν θέλουμε να λύσουμε μόνο το θέμα του ονόματος, πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουμε τον αλυτρωτισμό, σε όλες τις μορφές, με εγγυήσεις ότι δεν θ’ αφήσουμε κανένα ανοικτό παράθυρο ώστε να δημιουργηθούν παρόμοιες προκλήσεις στο μέλλον…”, εκ των πραγμάτων δίνει σαφή απάντηση σε όλες τις ενστάσεις και υποψίες που έχουν διατυπωθεί από την αντιπολίτευση.
Μάλιστα,ο πρωθυπουργός δήλωσε μεν δημόσια, παρουσία του κ. Ζάεφ, ότι “είναι διατεθειμένος να προωθήσει στην ελληνική Βουλή, ως ένδειξη καλής θέλησης, διαδικασίες που η δική μου κυβέρνηση είχε αναστείλει, όπως την υποψηφιότητα των Σκοπίων για την Πρωτοβουλία της Αδριατικής και την κύρωση της 2ης φάσης της συμφωνίας…” αλλά κατέστησε απολύτως σαφές πως για να προχωρήσει η ενταξιακή πορεία των Σκοπίων στην ΕΕ και η ένταξη στο ΝΑΤΟ “θα πρέπει να βρεθεί λύση στο σύνολο των ανοιχτών θεμάτων, δηλαδή συμφωνία για σύνθετη ονομασία erga omnes , καθώς επίσης και τα ζητήματα του αλυτρωτισμού.
Αμηχανία στην αξιωματική αντιπολίτευση
Είναι ενδεικτικό, ότι τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης απέφυγαν να σπεύσουν να σχολιάσουν το αποτέλεσμα στο Νταβός και τις δηλώσεις του κ. Τσίπρα, εκτιμώντας τις (ιδίως στο “Κίνημα Αλλαγής”, εντός του οποίου υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς τους χειρισμούς από πλευράς κυβέρνησης αλλά και στάσης έναντι των συλλαλητηρίων…), κατ’ αρχήν ως “εντός εθνικού πλαισίου”, και αναμένοντας προφανώς να φανούν στις επόμενες μέρες οι πρακτικές επιπτώσεις σε όσα συζήτησαν οι δυο πρωθυπουργοί-και κυρίως ποιες θα είναι οι πιθανές αντιδράσεις εντός των Σκοπίων.
Και υπ’ αυτό το πρίσμα κρίνεται από πολιτικούς και διπλωματικούς κύκλους τουλάχιστον ως άστοχη, πρωθύστερη και αμήχανη η αντίδραση της ΝΔ, η οποία μετά τις δημόσιες δηλώσεις Τσίπρα και Ζάεφ σε ανακοίνωσή της τόνιζε ότι «είναι σαφές ότι ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να διαπραγματευτεί με βάση το εθνικό συμφέρον,η επίλυση του προβλήματος μεταξύ της Ελλάδος και της πΓΔΜ έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την αναθεώρηση του Συντάγματος της γειτονικής χώρας προκειμένου να αλλάξει το όνομα της και να απαλειφθούν οι αλυτρωτικές θέσεις, και γι’ αυτήν την κρίσιμη παράμετρο ούτε ο κ. Τσίπρας ούτε ο κ. Ζάεφ έκαναν την παραμικρή αναφορά…”. Λες και δεν ήταν εν γνώσει των δηλώσεων στο Νταβός…
Περίεργη σπουδή…
Οι ίδιοι κύκλοι, μάλιστα, εξέφραζαν την απορία για ποιον λόγο ο Πρόεδρος της ΝΔ κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, έσπευσε πριν ακόμη αρχίσει καν η συνάντηση Τσίπρα -Ζάεφ στο Νταβός να βγει στην Πολιτική Επιτροπή του κόμματός του και να… προτείνει “η λύση του Σκοπιανού, ν’ αναζητηθεί σε άλλη συγκυρία, δεν θα γίνουμε συνένοχοι στον τραυματισμό του έθνους, δεν είναι δυνατόν να διχάσουμε τους Έλληνες για να ενώσουμε τους Σκοπιανούς…”, φράση που ερμηνεύθηκε και από στελέχη της ΝΔ ως σκλήρυνση της στάσης του κόμματος μετά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και της αμηχανίας εν όψει του συλλαλητηρίου της Αθήνας, την επόμενη Τετάρτη…
“Χαμένη ευκαιρία…”
Είναι πολύ χαρακτηριστική η άποψη που διατύπωσε αργά χθες το βράδυ βουλευτής του “Ποταμιού” ( ο οποίος θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του) για το τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να αντιδράσει ο κ. Μητσοτάκης, μετά το Νταβός και τις δημόσιες τοποθετήσεις του κ. Τσίπρα:
“Θα μπορούσε κάλλιστα να περιμένει το αποτέλεσμα, και μετά την σαφή τοποθέτηση του πρωθυπουργού ότι το βασικό δεν είναι(μόνο) το όνομα αλλά να λυθεί το μείζον πρόβλημα του αλυτρωτισμού, να βγει δημόσια, να καταγγείλει την ακατανόητη λογική της κυβέρνησης να μην ενημερώνει την αντιπολίτευση και να επιλέγει την μυστική διπλωματία, να επαναλάβει την τακτική του κ. Τσίπρα να λέει επί παντός επιστητού ψέματα, αλλά να πεί δημόσια ότι αν αυτή την φορά ο πρωθυπουργός όντως είπε -και το εννοεί- ότι λύση στο όνομα προϋποθέτει λύση του μείζονος προβλήματος του αλυτρωτισμού,τότε η ΝΔ, ως υπεύθυνη αντιπολίτευση, στηρίζει αυτή του την θέση. Αλλά, ο κ. Μητσοτάκης, αντέδρασε μικροπολιτικά, φοβικά ως προς κάποιους ακραίους στο κόμμα του… Έχασε την ευκαιρία να κινηθεί ως εκσυγχρονιστής ηγέτης, με επίγνωση της ευθύνης ενός αυριανού πρωθυπουργού…”
Θολή η προοπτική λύσης
Παρά την καλή διάθεση που διαπιστώθηκε, σε δημόσιο επίπεδο τουλάχιστον, κατά την μακρά συνάντηση Τσίπρα- Ζάεφ, η προοπτική επίτευξης συνολικής λύσης κοινά αποδεκτής (όνομα αλυτρωτικά, αλλαγή Συντάγματος για γλώσσα, εθνότητα κ.λ.π) παραμένει παραμένει ιδιαιτέρως αμφίβολη. Κυρίως από πλευράς εσωτερικών συσχετισμών σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο στα Σκόπια. Ο κ. Ζάεφ, έχει δεσμευθεί ότι την όποια λύση θα την θέσει με δημοψήφισμα υπό την κρίση του λαού των Σκοπίων, που διαπνέεται από έντονα εθνικιστικά αισθήματα. Και παράλληλα, ο σημερινός διαλλακτικός όπως εμφανίζεται πρωθυπουργός, δεν διαθέτει στην σκοπιανή Βουλή την απαραίτητη πλειοψηφία για να περάσει τις συνταγματικές αλλαγές που απαιτούνται για την αντιμετώπιση του “αλυτρωτισμού”.
Τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και ο κ. Ζάεφ θέλουν να δείχνουν (και στο εσωτερικό, αλλά κυρίως στον διεθνή παράγοντα, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ…) ότι κάνουν ότι είναι δυνατόν, “αλλά” τελικά δεν είναι αποκλειστικά στο χέρι τους να επιβάλλουν λύση. Ειδικά, μάλιστα, ο κ. Τσίπρας, έτσι όπως χειρίσθηκε (με επικοινωνισμούς και “κολπάκια”…) το όλο ζήτημα, και με τις αμφισημίες, αμηχανίες και έλλειψη εξ αρχής ξεκάθαρης θέσης της αντιπολίτευσης, βρίσκεται σε προνομιακή θέση (πάντα με όρους επικοινωνίας και εντυπώσεων, που κυρίως τον ενδιαφέρουν…) είτε βρεθεί λύση, οπότε θα την καρπωθεί, είτε δεν βρεθεί, οπότε θα ρίξει την ευθύνη στην αντιπολίτευση και τα Σκόπια, να προβάλλεται ως “νικητής”!
Πηγή: iefimerida