Ο χαμός ενός αγαπημένου προσώπου, όπως είναι ο πατέρας, γεννά πολλά συναισθήματα σε όσους βιώνουν την απώλεια. Σε μία τέτοια συνθήκη, η υποστήριξη σ’ έναν άνθρωπο που πενθεί, μας υπενθυμίζει τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ένας πραγματικός φίλος. Κάπως έτσι προέκυψε από τον Νίκο Χιώτογλου το τραγούδι με τίτλο «Μπαμπά μου», που πλημμυρίζει από συγκίνηση και ταυτόχρονα αναφέρεται στην αξία της πατρικής φιγούρας στην οικογένεια, αλλά και του χρόνου που πρέπει να αφιερώνουμε σε όσους αγαπάμε.
O χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας δεν πρέπει να περνά ανεκμετάλλευτος, αφού κάποιοι θα έδιναν τα πάντα για να έχουν έστω και λίγα λεπτά στη διάθεσή τους, για λίγες ακόμη λέξεις ή μία αγκαλιά. Ο 36χρονος καθηγητής μουσικής μέσα από τις νότες, έπραξε το αυτονόητο. Μας θύμισε ότι κάθε καινούρια μέρα που ξημερώνει, μοιάζει με πραγματική ευλογία και δεν πρέπει να κρύβουμε όσα νιώθουμε, γιατί κάποτε θα έρθει η στιγμή που ο χρόνος δεν θα γυρίζει πίσω και θα είναι πολύ αργά ακόμη και για ένα τελευταίο «σ’ αγαπώ».
Ο Λαρισαίος μαέστρος του μουσικού συνόλου «Ρυθμός» και διευθυντής της μικτής χορωδίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, αναφέρθηκε στο τραγούδι που «ανέβηκε» στο διαδίκτυο πριν από λίγα 24ωρα και προκάλεσε αίσθηση. «Πράγματι, είναι συγκινητικό τραγούδι, που είχε λόγο που βγήκε κι αυτό με κάνει δύο φορές χαρούμενο. Με τον Κωνσταντίνο Ζεμπίλα γνωριζόμαστε την τελευταία εξαετία και μεταξύ μας προέκυψε φιλία. Αφορμή στάθηκε το πώς ένιωσε τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν προέκυψε ο χαμός του πατέρα του, αλλά η ροπή που έχουμε εμείς τα αγόρια να ενοχοποιούμε τη λέξη «μπαμπά». Ίσως γιατί μας φαίνεται κάπως παιδικό ή αστείο, ενώ αυτή η λέξη είναι η πιο αγνή έκφραση συναισθημάτων απέναντι στον άνθρωπο που μας έφερε στη ζωή μαζί με τη μητέρα μας. Το ακούω τώρα και στις πρώτες λέξεις της κόρης μου, που είναι τώρα είκοσι μηνών, και μετά τα σύνδεσα όλα αυτά. Έτσι μου ήρθε το ερέθισμα και έγραψα το τραγούδι, ενώ σίγουρα σκεφτόμουν και τον δικό μου πατέρα. Μ’ αυτό το τραγούδι θα καταλάβει πράγματα, τα οποία, ενδεχομένως, δεν έχω και το θάρρος να τα πω πιο εύκολα», εξομολογήθηκε ο Νίκος Χιώτογλου, για να συμπληρώσει με πάσα ειλικρίνεια: «Ο Κωνσταντίνος μού έδειξε πως φτάνει ο καιρός που σκέφτεσαι χίλια-δυο πράγματα και θεωρείς δεδομένο ότι θα σηκώσεις το ακουστικό του τηλεφώνου και θα πεις αυτά που θέλεις, αλλά πλέον δεν υπάρχει ο άνθρωπος που θέλεις. Από την πρώτη στιγμή που το άκουσε στο σπίτι μου, μέχρι που το ηχογραφήσαμε, ξέσπασε πολλές φορές σε κλάματα. Τον καταλάβαινα απολύτως, αλλά έρχεσαι σε μία αμήχανη στιγμή, που δεν ξέρεις πραγματικά τι να κάνεις. Θεωρώ, πάντως, ότι για τον Κώστα είναι το τραγούδι που ταυτίζεται απόλυτα».
Ένα πιο προσεκτικό άκουσμα των στίχων, φανερώνει τη διάθεση για εξομολόγηση από πλευράς του καλλιτέχνη. «Είμαι από τους τυχερούς, γιατί έχω καταλάβει ότι οι γονείς μου ήταν πάντοτε στο πλευρό μου. Και μέσα από το τραγούδι επιχείρησα να υπερτονίσω αυτά που του έχω ξαναπεί», παραδέχθηκε και στη συνέχεια αναφέρθηκε στην απήχηση που είχε το κομμάτι: «Δεν περίμενα να αγαπηθεί τόσο γρήγορα, παρότι δεν ανέβηκε στο YouTube, παρά μόνο στο Facebook. Δημιουργήθηκε ένας δίαυλος επικοινωνίας, ακόμη και με καλλιτέχνες. Και φυσικά σκοπός μου ήταν να δείξω και τη θετική πλευρά στέλνοντας το μήνυμα: «Μίλα». Εάν θέλεις να εξωτερικεύσεις κάποια πράγματα, πες τα. Ο καιρός είναι φίλος, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει εχθρός. Όσο έχεις μαζί τον μπαμπά σου, μίλα του».
Κλείνοντας δε, εκφράστηκε με τα καλύτερα λόγια για τους υπόλοιπους συντελεστές: «Όσοι συμμετείχαν, ήταν από τον Βόλο. Αυτό για μένα σημαίνει πολλά. Για παράδειγμα, ο Σταύρος Κουσκουρίδας (σ.σ. έπαιξε κλαρίνο) είναι ένας άνθρωπος ευλογημένος, χαρισματικός σε πολλούς τομείς. Ή ο εξίσου ταλαντούχος Πάνος Ζενίδης που κινηματογράφησε το βιντεοκλίπ, έχει πετύχει πολλά στην Αθήνα, όπου ζει πλέον και εργάζεται».
Φωτό: Στιγμιότυπο από την ηχογράφηση του τραγουδιού, με τον Νίκο Χιώτογλου να διακρίνεται στο μέσον της φωτογραφίας, πλαισιωμένος από τους Κωνσταντίνο Ζεμπίλα (αριστερά) και Σταύρο Κουσκουρίδα