Ξεκινήσαμε τη νέα μας δραστηριότητα, «Ταξιδεύοντας με την Κιβωτό», το μεσημέρι της Κυριακής 16 Σεπτεμβρίου 2018, με επικεφαλής τον μητροπολίτης μας και πρόεδρο του φορέα πολιτισμού της Ι.Μ.Δ. «Μαγνήτων Κιβωτός, για τη διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος» κ. Ιγνάτιο για την Ηγουμενίτσα, με προορισμό την Κάτω Ιταλία.
Αφορμή για την αποστολή στη Μεγάλη Ελλάδα, όπως εξηγούν οι εκπρόσωποί της, αποτέλεσε το γεγονός ότι στη «Ναυτική Εβδομάδα στον Βόλο 2017», τιμώμενη περιοχή της Μεσογείου είχαμε τη Magna Graecia. Μεγάλο το ερέθισμα, κυρίως με την προτροπή ανθρώπων που τη γνωρίζουν καλύτερα, όπως ο Απόστολος και ο Γέρων Νείλος Βατοπαιδινός, που ήταν και ο βασικός τότε ομιλητής.
Κάθε βήμα στη Νότια Ιταλία και Σικελία (αυτή την τελευταία θα την επισκεφθούμε σε άλλη ευκαιρία), σε φέρνει κοντά στον πολιτισμό που γεννήθηκε στην Ελλάδα και στη συνέχεια εξαπλώθηκε και μεγαλούργησε σε όλο σχεδόν τον τότε γνωστό κόσμο. Όπου και αν πήγαμε μύριζε Ελλάδα. Όπου και αν στρέφαμε το βλέμμα μας, θα συναντούσε και κάτι που φώναζε «Ελλάδα».
Στο σημείο αυτό όμως θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι Ιταλοί προσέχουν όλα τα δείγματα του ελληνικού πολιτισμού και τα διατηρούν σε άριστη κατάσταση. Επίσης, προς τιμή τους, δεν αποκρύπτουν το γεγονός ότι είναι ελληνικές δημιουργίες.
Μετά από ένα ευχάριστο ταξίδι, στο οποίο έγιναν όλες οι μεταξύ μας συστάσεις, φτάσαμε στην Ηγουμενίτσα, όπου η αποστολή ολοκληρώθηκε με τους υπόλοιπους ταξιδιώτες και με την κυρία Κυριακή, την ξεναγό μας.
Τη Δευτέρα ξυπνήσαμε στο Μπάρι και μετά τις απαραίτητες διατυπώσεις, επισκεφθήκαμε τη Βασιλική του Αγίου Νικολάου, όπου ψάλαμε το απολυτίκιό του και συναντήσαμε τον πατέρα Ροζάριο, ελληνομαθή καθολικό μοναχό, που έχει επισκεφθεί τη χώρα και την περιοχή μας, φιλοξενούμενος της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών.
Στο μεταξύ ξεκίνησε τη… φωτογραφική του καριέρα ο Δημήτρης, απαθανατίζοντας την κάθε κίνησή μας και κάθε τι το ξεχωριστό.
Το Αλμπερομπέλο ήταν η επόμενη επίσκεψή μας, που είναι διάσημο για τις μοναδικές κατοικίες του, με τις κωνικές στέγες, οι οποίες είναι γνωστές ως «Τρούλοι». Το 1996 η UNESCO ανακήρυξε το Αλμπερομπέλο ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Συνεχίσαμε να διασχίζουμε την Απουλία και μετά από μια μικρή στάση στον Τάραντα, περάσαμε στην Καλαβρία και το Πάλμι, όπου κατάκοποι διανυκτερεύσαμε. Κατά τη διάρκεια του πολύωρου ταξιδιού, είχαμε την ευκαιρία μιας κατατοπιστικής ενημέρωσης για τις αρχαίες αποικίες των Ελλήνων στην Κάτω Ιταλία, από τον πολύ ενημερωμένο πάνω στο θέμα Αλέξανδρο.
Η Τρίτη είχε πιο βατό πρόγραμμα, που περιείχε όμως μεγάλη συναισθηματική φόρτιση.
Στην Ταυριανή επισκεφθήκαμε την πρώιμη χριστιανική ορθόδοξη κρύπτη του Αγίου Φαντίνου. Η συνέχεια ήταν στη Σεμινάρα, μικρό χωριό της Καλαβρίας, όπου εντυπωσιαστήκαμε από τη μεγάλη προσφορά της Μαυροβούνιας ηγουμένης Στεφανίας, που είναι ο φύλακας-άγγελος του μικρού Μοναστηριού των Αγίων Ηλία και Φιλαρέτου του Κηπουρού, και χάρις στους κόπους και τη θυσία της, αλλά και την προσφορά πολλών ορθοδόξων, κυρίως Κυπρίων, όχι μόνο ανακαινίστηκε, αλλά συνεχίζει με γοργούς ρυθμούς την οικοδομική του ολοκλήρωση και πνευματική του αποστολή. Σε κλίμα βαθύτατης συγκίνησης, η ηγουμένη Στεφανία σε άψογα ελληνικά μας μίλησε για την ιστορία, τις δυσκολίες και την προοπτική του μοναστηριού, σε μια σκληρή από κάθε πλευρά καθολική περιοχή και λίγο πριν την αναχώρησή μας ζήτησε να τραγουδήσουμε τον εθνικό μας Ύμνο.
Αμέσως, και αφού όλοι παραδεχτήκαμε τις ικανότητες του Στέφανου στο οδήγημα, προσκυνήσαμε στη Σπηλιά του Melicucca που αφιερώθηκε ο Άγιος Ηλίας ο Σπηλαιώτης και αργά το μεσημέρι φτάσαμε στο κατώτατο άκρο της χερσαίας Ιταλίας, το Ρήγιο (Reggio Calabria).
Στην πόλη αυτή επισκεφθήκαμε και προσκυνήσαμε τον νέο ορθόδοξο ιερό ναό Πέτρου και Παύλου, όπου ο λειτουργός του π. Ηλίας μάς ενημέρωσε για τον άθλο της ανοικοδόμησής του, που έγινε με τη βοήθεια της Μονής του Παρακλήτου του Ωρωπού και την ιερά του αποστολή.
Όμως η κυρίαρχη εντύπωση από το Ρήγιο ήταν η επίσκεψή μας στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Ανεπανάληπτο. Καθαριότητα. Υπευθυνότητα. Βεβαίως την παράσταση κλέβουν οι δύο νέοι, δύο μπρούτζινα αγάλματα με απαράμιλλη τέχνη και εξαιρετική ομορφιά. Τα ανακάλυψαν πριν μερικές δεκαετίες τυχαία στον βυθό της θάλασσας του Ριάτσε, καθώς το πλοίο που τα μετέφερε, είχε ναυαγήσει. Είναι εξαιρετικές οι λεπτομέρειες που απεικονίζονται πάνω στα αγάλματα, ειδικά τα μάτια τους, που είναι σαν αληθινά!
Όταν όλες οι επισκέψεις τελείωσαν, λίγο πριν το βραδινό φαγητό, ο Κώστας φρόντισε να έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση. Αντιπροσωπεία του Circolo Culturale «Apodiafazzi» (Σύλλογος που μεριμνά για τη διαφύλαξη των παραδόσεων και της γκραικάνικης γλώσσας), με επικεφαλής τον πρόεδρό του Carmelo Giuseppe Nucera, μας επισκέφθηκε, μας καλωσόρισε και ανταλλάξαμε αναμνηστικά. Ίσως αυτή η συνάντηση αποτελέσει την έναρξη συνεργασίας μεταξύ των δύο περιοχών.
Την Τετάρτη είχαμε ακόμη μια έκπληξη, για την οποία φρόντισε η πρόξενος της Ιταλίας, που είχαμε μαζί μας. Η διευθύντρια του «Ellinomatheia, Κέντρο για τη Γλώσσα και τον Ελληνικό Πολιτισμό», κ. Βασιλική Βούρλα, με καταγωγή από τη Λάρισα, μας καλωσόρισε υποσχόμενη συνεργασία.
Συνεχίσαμε μια δύσκολη διαδρομή, για την οποία όμως αποζημιωθήκαμε με την επίσκεψή μας το πρωί στην κορυφή της μοναστικής παράδοσης της Μεγάλης Ελλάδας, όπου ακτινοβολεί το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεριστή, στο Μπιβόντζι της Καλαβρίας.
Τις σταθερές πνευματικές ρίζες τις φύτευσαν δύο Έλληνες Αγιορείτες πατέρες, ο π. Κοσμάς και ο π. Γεννάδιος, που κοπίασαν για την αναγέννηση της μονής από το 1994 έως το 2008. Σήμερα το Μοναστήρι του Θεριστή είναι το πιο ακμάζον ορθόδοξο κοινόβιο στην Ιταλία. Η αδελφότητα αποτελείται από Ρουμάνους, που ασκούνται στη μοναχική ζωή. Συνεχίζει, λοιπόν, η ακτινοβολία του πολιτισμού που παραμένει ελληνικός, οικουμενικός και ορθόδοξος.
Εξαιτίας των πολλών χιλιομέτρων που έπρεπε να διανύσουμε, δεν επισκεφθήκαμε το Μοναστήρι των Αγίων Στεφάνου και Μπρούνο, για να φτάσουμε αργά το βράδυ στην πρωτεύουσα της Απουλίας, το Λέτσε.
Την άλλη μέρα το πρωί, ο Giorgio Filieri, που είχε συνεννοηθεί με τον Κώστα, μας περίμενε στο μεγαλύτερο ελληνόφωνο χωριό της Κάτω Ιταλίας, τη Στερνατία (Sternatia), στην περιοχή του Σαλέντο (Salento). Ξεχωριστή παρουσία, που μας εντυπωσίασε όλους, ο κ. Gaetano Mastroilia, ένας από τους κατοίκους του ξεχωριστού αυτού τόπου, που μας μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και τη σχέση του με την ελληνική γλώσσα, ενώ απήγγειλε ποιήματά του στο Κέντρο Μελέτης, έναν υπέροχο χώρο στο Palazzo Marchesale Granafei, όπου σαν αποχαιρετιστήριο ο Giorgio μας τραγούδησε, συνοδεύοντας με την κιθάρα του.
Πολλά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, τόσο για τα ελληνόφωνα χωριά, προπάντων όμως για την Ορθοδοξία που συναντήσαμε.
Επιστρέψαμε γεμάτοι εντυπώσεις από την εικόνα της Ορθοδοξίας, που παρά τα εμπόδια, τις δυσκολίες, αλλά και της εσωτερικές έριδες, συνεχίζει την πορεία της στην Ιστορία. Συνεχίζει όμως και η γλώσσα μας, αντιστέκεται στην παγκοσμιοποίηση και καταδεικνύει το εύρος, την ισχύ και τη σύνδεση με την Ορθοδοξία.