Ένα κτίσμα που χρησίμευε ως κρήνη, αποκαλύφθηκε από τις έρευνες ανάδειξης της Υπέρειας Κρήνης στο Βελεστίνο, όπως τονίστηκε στο αρχαιολογικό συνέδριο που λήγει σήμερα στο παραλιακό συγκρότημα Παπαστράτου. Παράλληλα εντοπίστηκαν ευρήματα που δείχνουν ότι ο χώρος της Υπέρειας Κρήνης χρησιμοποιούταν και για τη λατρεία της Θεάς Αφροδίτης.
Η επιστημονική ομάδα για τη συγκεκριμένη έρευνα αποτελούνταν από την πρώην προϊσταμένη της Εφορείας Κλασικών Αρχαιοτήτων κ. Αργυρούλα Δουλγέρη Ιντζεσίλογλου, την αρχαιολόγο και υπεύθυνη για το Βελεστίνο κ. Πολυξένη Αραχωβίτη και την αρχαιολόγο κ. Πολυξένη Έλληνα που εργάστηκε στο πλαίσιο του συγκεκριμένου έργου.
Η κ. Ιντζεσίλογλου τόνισε πως «Η έρευνα έγινε στη διάρκεια έργου ανάδειξης του μνημείου της Υπέρειας κρήνης στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ. Με αφορμή τον καθαρισμό του μνημείου ήρθε στο φως ένα κρηναίο οικοδόμημα. Πρόκειται ένα σπανιότατο εύρημα που αποκαλύπτεται στη Θεσσαλία, καθώς για πρώτη φορά ένα κτίριο χρησιμοποιείται ως κρήνη. Είναι συνεπώς ένα κρηναίο οικοδόμημα που αποτελείται από μια δεξαμενή η οποία συγκεντρώνει τα νερά της πηγής και μέσα από ένα κρουνό το νερό ρέει προς τα έξω σε μια μικρότερη λεκάνη, ώστε να μπορούν οι πολίτες να υδρεύονται. Το κτίριο ιδρύθηκε στην κλασική εποχή και πιθανότατα να υπάρχει από τον 5ο αιώνα π.Χ., σίγουρα λειτουργούσε στον 4ο αιώνα π.Χ., στην ελληνική και πρώιμη ρωμαϊκή αλλά εποχή με διάφορες επισκευές και μετασκευές».
Η ίδια πρόσθεσε πως «βρέθηκε η θέση του κρουνού που πιθανότατα είχε σχήμα κεφαλής λιονταριού που αποτυπώνεται στα νομίσματα των Φερών από τον 5ο αιώνα π.Χ. Εκτός από την ύπαρξη του μνημείου αυτού ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο, είναι η διαπίστωση ότι υπήρχε χώρος λατρείας μιας γυναικείας θεότητας. Βρέθηκαν ευρήματα που υποστηρίζουν την ύπαρξη λατρείας μάλλον της θεάς Αφροδίτης. Έτσι επιβεβαιώνεται η ιερότητα του χώρου της Υπέρειας Κρήνης».
Η κ. Ιντζεσίλογλου συμπλήρωσε πως «η έρευνα που σταμάτησε στην Υπέρεια κρήνη λόγω έλλειψης κονδυλίων, χρειάζεται να συνεχιστεί καθώς το μνημείο έχει να αποκαλύψει και άλλα πράγματα για την κατασκευή, τη χρονολόγηση και την αξιοποίησή του ως χώρο λατρείας».
Στην εισήγηση που ανακοινώθηκε προχθές στο συνέδριο τονίστηκε μεταξύ άλλων πως «Η Υπέρεια κρήνη αποτελεί μοναδικό μέχρι τώρα παράδειγμα στον θεσσαλικό χώρο. Η ύπαρξη εκροών αλλά και σκαλοπατιών υποδηλώνει τη σύνθετη λειτουργία της ως ροοκρήνης (εκροές) και ως αρυκρήνης (σκαλοπάτια).
Σαφή στοιχεία σχετικά με την ανωδομή του κρηναίου κτίσματος δεν έχουν βρεθεί για καμία από τις δύο φάσεις του. Καθώς η ανωδομή λείπει στις περισσότερες των κρηνών, σχετικές πληροφορίες μας παρέχει η αττική αγγειογραφία, στην οποία εικονίζονται κυρίως κρήνες με ανωδομή δωρικού ρυθμού. Σε κάτι ανάλογο παραπέμπουν τα αρχιτεκτονικά μέλη κτιρίου δωρικού που βρέθηκαν σε δεύτερη χρήση. Μοναδική ένδειξη για τη στέγασή της Υπέρειας κατά τη Β’ οικοδομική φάση της αποτελούν μικρής έκτασης στρώσεις κεραμίδων.
Η διαπίστωση ύπαρξης λατρείας της Αφροδίτης στον χώρο της κρήνης, ίσως κάποιου υπαίθριου ιερού, επιβεβαιώνει τον χαρακτηρισμό «νάμα θεοφιλέστατον» που της αποδίδουν οι στίχοι του Σοφοκλή.
Τα ανασκαφικά δεδομένα δεν μας επιτρέπουν προς το παρόν να προσδιορίσουμε τον τρόπο και τον χρόνο της οριστικής καταστροφής του κρηναίου κτίσματος. Το βέβαιο είναι ότι και μετά την εγκατάλειψη των Φερών που συντελέστηκε κατά τους ρωμαϊκούς αυτοκρατορικούς χρόνους, ο χώρος της πηγής δεν απώλεσε τον ιερό του χαρακτήρα όπως καταδεικνύεται από τα δρώμενα των νεότερων χρόνων, όπως η τελετή των Θεοφανίων που γινόταν εδώ κάθε χρόνο όσο η Κρήνη είχε ακόμη νερό».