Πρεμιέρα την Τρίτη 2 Μαΐου, στις 9.30΄μ.μ. της παράστασης ‘Ο Δράκος του Σεϊχ-Σου – Αναψηλάφηση’ από την Θεατρική Σκηνή Δικηγόρων Βόλου και Συνεργαζομένων ‘ΑΘΕΜΙΤΟΣ’ στην Παλιά Ηλεκτρική και έως Παρασκευή 5 Μαΐου. Μια επιπλέον παράσταση θα δοθεί στο ‘Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού – Θεατρίνη’ (Πλάτωνος 20 – έναντι εκκλησίας Μεταμόρφωσης) το Σάββατο 6 Μαΐου, στις 9 μ.μ.
Η μακρόβια θεατρική ομάδα της πόλης στη νέα της παραγωγή, καταπιάνεται με γεγονότα και στιγμιότυπα της πολύκροτης δίκης του 1966, που αφορά την υπόθεση Αριστείδη Παγκρατίδη ή ‘Δράκου του Σέϊχ-Σου’ όπως χαρακτηρίστηκε.
Τα μέλη της ομάδας συγκέντρωσαν και αποδελτίωσαν υλικό, μελέτησαν και αξιολόγησαν κείμενα, άρθρα, βιβλία, ρεπορτάζ, μαρτυρίες, αλλά και υλικό της δικογραφίας και συνέθεσαν ένα θέαμα που συνδυάζει την θεατρική αφήγηση, το ύφος του δικαστικού ρεπορτάζ και θεατροποιημένα κείμενα.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Σκηνοθεσία – σκηνογραφία : Αλέξανδρος Κοσμάς
Μουσική : Γρηγόρης Σουλτάνης
Φωτογραφία : Πασχάλης Πασχαλόπουλος
Χειριστές φωτισμού – ήχου: Μίλτος Φωτεινάκης, Ελένη Οικονομίδου
Φροντιστήριο: Μαρία Ντοκούζη, Αγγελικούλα Σταμοπούλου
Κατασκευές : Εύα Ρίζου, Μαρία Καργαδούρη, Όμηρος Κάπρι
Ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης) : Παναγιώτης Σαράφης, Ελένη Ευτυχίδου, Δημήτρης Κουτσοδημήτρης, Αριστέα Χριστάκη, Αλέξανδρος Κοσμάς, Κυριάκος Κουτσοδημήτρης.
Η παράσταση θα αρχίζει στις 9.30΄ μ.μ., η διάρκειά της είναι 70΄. Στην είσοδο θα υπάρχει προαιρετική οικονομική συνδρομή, υπέρ της ομάδας, με κουπόνια των 5 ευρώ.
Πληροφορίες – κρατήσεις : τηλ. 24210-21992 (ώρες 10 – 2 μ.μ.) και 24210-78164 (7 – 9 τις ημέρες των παραστάσεων)
Η παράσταση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και την οικονομική χορηγία του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Η ιστορία του Αριστείδη Παγκρατίδη, που συνελήφθη, δικάστηκε, καταδικάσθηκε (‘τετράκις εις θάνατον’), ως ο ‘Δράκος του Σέϊχ-Σου’ και εκτελέσθηκε το 1969, είναι αρκετά γνωστή στους πανέλληνες, τουλάχιστον σε αυτούς άνω των 40 ετών.
Έχει μείνει στη μνήμη ως μια από τις πολύκροτες υποθέσεις εγκλημάτων, με ειδικό στίγμα, που διαπράχθηκαν στη Θεσσαλονίκη, στα τέλη της δεκαετίας του 1950.
«Ανώμαλος επιτίθεται σε ζευγάρια , σπάζει τα κεφάλια τους με πέτρες και βιάζει τις μισοπεθαμένες γυναίκες. Σαδιστής, νεκρόφιλος και φονολάγνος», έγραφε η τοπική εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στις 10 Μαρτίου 1959.
Ωστόσο στη κοινή γνώμη –το ιερόν αυτό τέρας- η ιστορία και η θανάτωση του ‘Δράκου’ Παγκρατίδη, καταχωρήθηκε στη συνείδησή του, ως κορυφαία αστυνομική πλεκτάνη και δικαστική πλάνη ή και σκευωρία.
Έντονη ήταν επίσης η αίσθηση ότι για πρώτη φορά, επιχειρήθηκε συστημικός και κατευθυνόμενος αποπροσανατολισμός του πληθυσμού, από το τραγικό και ένοχο -για την τότε Εξουσία- γεγονός της δολοφονίας του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, από όργανα του ‘Παρακράτους’, το 1963. Αλλαγή ‘ατζέντας’, όπως θα λέγαμε στις μέρες μας.
Η αίσθηση ότι ένας αθώος (ή έστω επί το περισσότερο) εκτελέστηκε, αποτέλεσε το εύφορο έδαφος της ιδέας της κατάργησης της θανατικής ποινής στην Ελλάδα, χρησιμεύοντας στους υπέρμαχους, ως τρανό παράδειγμα και επιχείρημα.
Αν και το συμπέρασμα, από την παρουσίαση της δραματουργίας του θέματος, κλίνει σαφώς υπέρ της αθωότητας του Παγκρατίδη, η ουσία είναι ότι αποτελεί ένα εύγλωττο και ευρηματικό θεατρικό θέαμα.
Η δραστήρια θεατρική ομάδα της πόλης, με ιστορία ζωής 26 χρόνων και δεκάδες παραγωγών, συνεχίζει την πορεία της με φρεσκάδα και αναζητώντας παράλληλα με το κλασσικό θεατρικό ρεπερτόριο, νέες δρόμους έκφρασης και θεματικές που εκπλήσσουν το κοινό.