Της
Βασιλείας Γιασιράνη Κυρίτση
Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο με τίτλο «Σχέσεις ζωής Σταύρος Μητσικώστας» από τις εκδόσεις ΗΒΗ.
Ένα βιβλίο 175 σελίδων που περιέχει τη βιογραφία ενός βιοτέχνη και πολιτικού προσώπου της πόλης του Βόλου, του Σταύρου Μητσικώστα.
Η καταγωγή του με τους σπουδαίους παππούδες, η παιδική – σχολική ηλικία, ο Βόλος των σεισμών του 1955, η στρατιωτική θητεία, η επαγγελματική του πορεία ως οξοποιός, η συμμετοχή του στα κοινά για 31 ολόκληρα χρόνια διαφάνηκαν στις σελίδες και ζωντάνεψαν μια εποχή και μια οικογένεια.
Ο Σταύρος Μητσικώστας ανάλωσε πολύ χρόνο από την προσωπική του ζωή για το καλό της πόλης του, με τη δική του αντικειμενική ματιά.
Ξεκίνησε από το 1962 ως μέλος της Νέας Δημοκρατίας, έγινε πρόεδρος Τοπικής Οργάνωσης, συμμετείχε σε συνέδριο του κόμματος, έβαλε υποψηφιότητα για την Κεντρική Επιτροπή και σταμάτησε εκεί.
Από το 1975, πότε ως δημοτικός σύμβουλος, πότε ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Νομαρχίας, πότε ως μέλος και αργότερα ως ΔΣ του Επαγγελματικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Βόλου, μετέπειτα Επιμελητηρίου, προσπαθούσε να πραγματοποιήσει τους στόχους του.
Γνώρισε πολλούς δημάρχους, όλων των αποχρώσεων, τον Μιχάλη Κουντούρη, τον Βίκτορα Αναγνώστου, τον Τάσο Στρατηγόπουλο, τον Δημήτρη Πιτσιώρη, τον Κυριάκο Μήτρου.
Γνώρισε ακόμη νομάρχες διορισμένους τον Γιάννη Πανούτσο, τον Ευριπίδη Καφαντάρη, τον Γεώργιο Διδάγγελο, πήρε πολλά, και είχε σχέσεις με όλες τις πολιτικές προσωπικότητες της Μαγνησίας και της Νέας Δημοκρατίας.
Πίστευε στον εαυτό του, είχε δύναμη ψυχής, δραστηριότητα, επιμονή και πείσμα. Με όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, όντας σχεδόν πάντα στην αντιπολίτευση, πίστευε πως μπορούσε να προσφέρει. Επιθυμούσε πολλά, έκανε διαρκώς προτάσεις από τις θέσεις που κατείχε, ονειρευόταν έναν καλύτερο Βόλο, ομορφότερο και γεμάτο ζωή.
Η ιδέα του για τη δημιουργία της μυθικής Αργούς, ιδέα που δημιουργήθηκε σε ένα ταξίδι του στη Βαρκελώνη, όταν επισκέφτηκε το ναυτικό της μουσείο και είδε το ομοίωμα της καραβέλας του Κολόμπο, πέρασε από πολλά κύματα, αντιμετώπισε φουρτούνες… αλλά στο τέλος αγκάλιασε και φίλησε δακρυσμένος και κατασυγκινημένος το όνειρό του: Την Αργώ και την είδε να αποπλέει από το λιμάνι του Βόλου.
Και στη δημιουργία του πανεπιστημίου είχε πάλι μια μικρή συμμετοχή, όταν το 1980 ο Γ. Ράλλης είχε επισκεφθεί τον Βόλο και μιλούσε από τον εξώστη του Δημαρχείου, ο Σταύρος είχε τη δύναμη, τόλμη (;), θράσος (;) να του υπενθυμίσει την εξαγγελία της ίδρυσης του πανεπιστημίου.
Συμμετείχε και σε άλλους φορείς. Ο πολιτικός κόσμος ήταν όμως αυτός που τον τραβούσε ιδιαίτερα. Κι όταν ακόμη αποσύρθηκε το 2006, πάλι δεν έπαψε να συμμετέχει στα προβλήματα και να κάνει προτάσεις γράφοντας στον τοπικό Τύπο. Δεν κουράστηκε να ονειρεύεται, να κάνει σχέδια και αυτό ήταν το μεγάλο του προσόν. Ταξίδεψε πολύ και αγάπησε την ένταση της καθημερινότητας.
Στην προσωπική του ζωή πέτυχε να αποκτήσει τρία υπέροχα παιδιά με τους δυο γάμους του και μετά προτίμησε τη μοναξιά και την απομόνωση.
Όλα αυτά τεκμηριωμένα με ψηφοδέλτια, έγγραφα πιστοποίησης, εφημερίδες, φωτογραφικό υλικό αποτέλεσαν τη βάση της συγγραφής του βιβλίου αυτού, χωρίς καμιά προσωπική γνώμη. Δεν παραποίησα στοιχεία, δεν φιλολόγησα… μόνον κατέγραψα τη ζωή ενός ανθρώπου που ήθελε να μην ξεχαστεί…
Ήθελε οι απόγονοί του να ξέρουν από πού κατάγονται.
Και εγώ θέλησα να ζωντανέψω με τον τρόπο μου την πολιτική ζωή του Βόλου, που πέρασε και που η νιότη μας την είδε επιπόλαια… ή με ενδιαφέρον.