ΤΗΣ ΆΝΝΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΚΟΥΤΣΙΡΙΜΠΑ – ΣΕΜΙΛΙΕΤΩΦ,
φιλολόγου – συγγραφέα*
Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης της Ρίγας, όπου θα συναντήσουμε τον καθεδρικό ναό της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής που είναι γνωστός ως Rigas Doms. Πρόκειται για μια Λουθηρανική εκκλησία που αποτελεί και την έδρα του αρχιεπισκόπου. Είναι ο μεγαλύτερος από όλους τους ναούς των χωρών της Βαλτικής και χρονολογείται στις αρχές του 13ου αιώνα, αλλά έχει υποστεί αρκετές τροποποιήσεις και ανακατασκευές. Κατά τη σοβιετική κατοχή από το 1938 απαγορεύτηκε η λειτουργία του και μέχρι το 1989 είχε μετατραπεί σε χώρο συναυλιών. Θα περάσουμε στο εσωτερικό της και θα θαυμάσουμε το εκκλησιαστικό όργανο, τον άμβωνα, τα θαυμάσια βιτρό και στην οροφή του πύργου θα δούμε τον ανεμοδείκτη με τον κόκορα.
Στη νότια πλευρά του καθεδρικού φιλοξενείται το Μουσείο Ναυσιπλοΐας, που εγκαινιάστηκε το 1773, από τα παλαιότερα μουσεία της Ευρώπης.
Καθώς συνεχίζουμε θα βρεθούμε στην πλατεία που βρίσκεται το Δημαρχείο που χτίστηκε μόλις το 2002. Η πλατεία κατά τον μεσαίωνα λειτουργούσε ως υπαίθρια αγορά. Στο κέντρο δεσπόζει το Μνημείο του Ρολάνδου, ανιψιού του Καρλομάγνου, που θεωρείται ότι ήταν αυστηρός, αλλά δίκαιος στρατιωτικός αρχηγός. Γύρω του υπέροχα αρχιτεκτονικά σπίτια με πλούσια διακόσμηση, ανάμεσά τους το πιο διάσημο της πόλης το House of the Brotherhood of Blackheads, το «Σπίτι των Μαυροκέφαλων», που ήταν μια αδελφότητα νεαρών εμπόρων του 14ου αιώνα. Θα τραβήξει αμέσως την προσοχή μας από το κόκκινο χρώμα του, την αρχιτεκτονική του και την περίτεχνη διακόσμησή του. Δίκαια αποτελεί ορόσημο για την πόλη. Η Αδελφότητα των Μαυροκέφαλων ήταν μια συντεχνία για ανύπαντρους εμπόρους και εφοπλιστές. Το κτήριο, όπως και όλη η πλατεία με τα γύρω κτήρια, καταστράφηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ανακατασκευάστηκε το 1996 και ολοκληρώθηκε μερικά χρόνια αργότερα, στις 9 Δεκεμβρίου του 1999. Ένα πραγματικά υπέροχο κτήριο με αρκετές λεπτομέρειες. Επίσημα άνοιξε τις πόρτες του το 1999 και λειτουργεί ως μουσείο. Στις αίθουσές του που θα θαυμάσουμε τα υπέροχα ταβάνια του, τελούνται διάφορες εκδηλώσεις και τελετές υποδοχής ξένων προσκεκλημένων. Η Αίθουσα Συνεδριάσεων, οι πανοπλίες, τα βιτρό, οι πολυέλαιοι, οι πίνακες ζωγραφικής, τα ασημικά και τα άλλα αντικείμενα μπορούμε να τα χαρούμε, όπως και τους πολύτιμους θησαυρούς που βρίσκονται στο μεσαιωνικό κελάρι. Υπάρχουν και ενδιαφέρουσες διαδραστικές εκθέσεις όπου μαθαίνουμε για την Αδελφότητα, αλλά και την ιστορία της πόλης. Στο διπλανό κτήριο στεγάζεται και γραφείο τουριστικών πληροφοριών.
Πίσω από το σπίτι στεγάζεται το Μουσείο της Κατοχής στην πλατεία Λετονών τυφεκιοφόρων, ενώ μπροστά του υπάρχει και το ομώνυμο άγαλμα, ένα ογκώδες, επιβλητικό μνημείο και μας παρουσιάζει την ιστορία του λετονικού έθνους.
Θα επισκεφτούμε και τον Ναό του Αγίου Πέτρου, που ξεχωρίζει για το επιβλητικό καμπαναριό του με ύψος 123 μέτρα και με τον χρυσό κόκορα στην κορυφή του. Μάλιστα οι Σοβιετικοί τοποθέτησαν ανελκυστήρα και έτσι έχουμε τη δυνατότητα να ανέβουμε στην κορυφή και να θαυμάσουμε την πόλη από ψηλά. Κατασκευάστηκε στις αρχές του 13ου αιώνα, αλλά τη σημερινή του μορφή την πήρε στα μέσα του 18ου αιώνα γιατί αρχικά ήταν ξύλινος και υπέστη αρκετές φορές καταστροφές από πυρκαγιά. Σήμερα στεγάζει το Λετονικό Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών και Σχεδίου.
Θα συναντήσουμε και το γλυπτό «των Μουσικών της Βρέμης» που βρίσκεται ανάμεσα σε τρεις εκκλησίες, του Αγίου Πέτρου, του Αγίου Ιωάννη και του Αγίου Γεωργίου. Αποτελείται από τέσσερις χάλκινες φιγούρες ζώων. Ενός γαϊδάρου, ενός σκύλου, μιας γάτας και ενός κόκορα. Μας παραπέμπει στο ομώνυμο παραμύθι των αδερφών Γκρίμ που τα ζώα σχεδιάζουν να γίνουν μουσικοί της πόλης. Αποτυπώνει τη σκηνή που τα ζώα καθώς βρίσκονται στο σπίτι των ληστών δελεασμένα από το φαγητό στο τραπέζι μόλις κατάλαβαν ότι πλησίαζαν άνθρωποι, ο γάιδαρος έγειρε στο περβάζι του παραθύρου γρυλίζοντας, ο σκύλος πήδηξε γαυγίζοντας στην πλάτη του, η γάτα ακολούθησε νιαουρίζοντας και τέλος ο κόκορας λάλησε πάνω στην πλάτη της γάτας. Οι ληστές πιστεύοντας πως υπάρχει κάποιο πνεύμα στο δωμάτιο έφυγαν τρέχοντας και τα ζώα μπόρεσαν να απολαύσουν το φαγητό. Ο ξεναγός μας μάς προέτρεψε να χαϊδέψουμε το ρύγχος του γαϊδάρου γιατί πιστεύεται ότι φέρνει καλή τύχη. Οι Λετονοί, όμως, πιστεύουν πως είναι καλύτερο να αγγίζει κάποιος και τα τέσσερα κεφάλια των ζώων για αυτό θα παρατηρήσουμε πως είναι πιο γυαλιστερά στο σημείο εκείνο από το υπόλοιπο σώμα τους, αν και το κεφάλι του κόκορα είναι αρκετά ψηλά για να το αγγίξει κανείς.
Στον ίδιο χώρο βρίσκεται και η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, μια λουθηρανική εκκλησία με αρκετά έργα τέχνης στο εσωτερικό της. Υπέστη σοβαρές ζημιές κατά την πυρκαγιά της πόλης το 1677, αλλά επισκευάστηκε και προστέθηκε το νέο κωδωνοστάσιο. Αποτελεί χώρο λατρείας, αλλά χρησιμοποιείται και ως χώρος συναυλιών λόγω του μεγάλου μεγέθους της, αλλά κυρίως λόγω της εξαιρετικής ακουστικής της.
Στο κέντρο της παλιάς πόλης θα συναντήσουμε και το κτήριο όπου στεγάζεται το Τεχνικό Πανεπιστήμιο της χώρας.
Στην πλατεία πιστεύεται ότι στολίστηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 16ου αιώνα χριστουγεννιάτικο δέντρο. Στο ίδιο σημείο στολίζεται κάθε χρόνο. Μάλιστα υπάρχει και ένα μοντέρνο γλυπτό που απεικονίζει δέντρο και βρίσκεται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Συνεχίζεται…
*Οι φωτογραφίες είναι του Μιλτιάδη Σεμιλιέτωφ.