Όσο περνά ο καιρός, αυξάνονται οι περιπτώσεις αστέγων (όλων των ηλικιών, άνδρες και γυναίκες) που εκλιπαρούν για λίγη αγάπη και φιλοξενία, έως ότου περάσει ο χειμώνας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός 30χρονου συμπολίτη μας, που επικοινώνησε με τον π. Θεόδωρο Μπατάκα, πρόεδρο του Δ.Σ. του Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων, στην εκπομπή του «Εσταυρωμένου», στην «Ορθόδοξη Μαρτυρία». Κοιμόταν στα παγκάκια ή στον δρόμο μέσα σε αφρολέξ που του είχε δώσει επαγγελματίας του Βόλου και πλενόταν στη θάλασσα για να είναι καθαρός, μήπως καταφέρει να βρει δουλειά. Μεροκάματα ήρθαν, αλλά τα χρήματα δεν ήταν αρκετά για να του εξασφαλίσουν μία στέγη, ενώ από τις κακουχίες που έχει περάσει όλα αυτά τα χρόνια, εμφάνισε προβλήματα στην υγεία του.
«Όλα ξεκίνησαν μία ημέρα που με έδιωξε ο πατέρας μου από το σπίτι. Έμενα στον δρόμο χωρίς δουλειά και στέγη παλεύοντας να κάνω κάποια μεροκάματα, μήπως και καταφέρω να μπω σε κάποιo σπίτι. Μάταια. Τα χρήματα δεν αρκούσαν για κάποιο σπίτι, μόνο για φαγητό και για όχι όλες τις ημέρες. Ο μήνας έγινε χρόνος και κατέληξα να είμαι 10 χρόνια στον δρόμο. Πλένω τα ρούχα και το σώμα μου στη θάλασσα για να είμαι όσο γίνεται πιο καθαρός και να μπορώ να βρίσκομαι με τον υπόλοιπο κόσμο στο κέντρο, να ζητήσω εργασία. Ήθελα να βρίσκομαι ανάμεσά τους χωρίς να με δείχνουν και να με κατακρίνουν» είπε στην εκπομπή.
Όπως ανέφερε ήταν δέκα χρόνια μεγάλης ταλαιπωρίας: «Κοιμόμουν στα παγκάκια του Αγίου Νικολάου, του Αγ. Γεωργίου, στην Αγία Παρασκευή και έξω στον δρόμο».
Το βράδυ της Παρασκευής κοιμήθηκε στην οδό Αλεξάνδρας με Κ. Καρτάλη, σε ένα αφρολέξ που του έδωσε ένας κύριος που φτιάχνει στρώματα.
Τις προηγούμενες ημέρες είχε βρει «στέγη» για να κοιμηθεί σε ένα γιαπί χωρίς τοίχους: «Κοιμήθηκα για δύο βραδιές και η γειτονιά όταν με είδε πήρε την αστυνομία τηλέφωνο. Αναγκάστηκα να φύγω και ξαναβρέθηκα στον δρόμο».
Πριν τον κορωνοϊό σιτιζόταν από την εκκλησία του Αγ. Νικολάου. Έπειτα η καθημερινή επιβίωσή του είναι αδύνατη: «Χωρίς τροφή και στέγη, παλεύω με την ελεημοσύνη που μου δίνει ο κόσμος να βρω λίγο φαγητό. Η πείνα είναι… καλή εμπειρία. Αν συνεχιστεί για μέρες έρχεσαι σε δύσκολη θέση. Ακόμα και αν ντρέπεσαι πρέπει να ζητήσεις από συνανθρώπους σου βοήθεια».
Αλλεπάλληλες ήταν και οι προσπάθειές του να βρει δουλειά για να κάνει κάποια μεροκάματα. «Είχα όνειρο να μπω κάποια στιγμή σε ένα αποθηκάκι χωρίς νερό και χωρίς ρεύμα. Αρκεί να έχω ταβάνι στο κεφάλι μου. Να μην έχω τη βροχή τον χειμώνα. Έκανα κάποια μεροκάματα, αλλά τα χρήματα δεν έφταναν για αυτή την αποθήκη».
O νεαρός ανέφερε ότι υπάρχει σκληρότητα από τον κόσμο, ωστόσο, ένας άνθρωπος στάθηκε στο πλευρό του: «Είναι οπτικός στο κέντρο του Βόλου και μου στάθηκε στις δύσκολες στιγμές. Με ρώτησε αν θέλω κουβέρτα και μου έφερνε φαγητό από το σπίτι του για να φάω. Μου έδινε αγάπη που δεν είχα από το οικογενειακό περιβάλλον, αναπληρώνοντας ένα μικρό κενό μέσα μου, που δεν μπορούσε να καλυφθεί. Με την αγάπη του και την καλοσύνη του». Και άλλοι συμπολίτες μας κατά καιρούς του πρόσφεραν φαγητό και ρούχα για να προφυλαχτεί από το κρύο.
Ο «Εσταυρωμένος», λόγω της μεγάλης κακοκαιρίας – που αναμένεται – τον φιλοξενεί στο ξενοδοχείο του κ. Μπάλλα στην Αγριά, ενώ ευχαριστεί και συγχαίρει τους ιδιοκτήτες του για τη δωρεάν φιλοξενία αυτού του νέου. Η συνεργασία τους με τον «Ε» επαναλήφθηκε και για άλλους άστεγους.
O «E» προ ημερών του προσέφερε ένα ποδήλατο, φάρμακα, οικονομικό βοήθημα, ενδύματα, εισιτήρια για τις αστικές συγκοινωνίες και καινούργια αθλητικά παπούτσια.
Εν τω μεταξύ έκκληση στους πολίτες για συλλογή κλινοσκεπασμάτων και ανδρικών ενδυμάτων απευθύνει ο Σύλλογος Συμπαραστάσεως Κρατουμένων «Ο Εσταυρωμένος». Όσοι συμπολίτες έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν στη συλλογή αυτών των αναγκαίων ειδών, μπορούν να τα παραδώσουν στο Κέντρο Διαχείρισης Ανθρωπιστικής Βοήθειας (Θουκυδίδη 10, στον Βόλο, έναντι ΙΚΑ) με την παράκληση να είναι πλυμένα, καθαρά και σιδερωμένα (καθημερινά από 9.00 – 13.00).