Όταν μαθαίνουμε από τους μαθητές μας…
Με την ευκαιρία της καινούριας σχολικής χρονιάς η Κωνσταντίνα και στο πρόσωπό της όλοι οι νέοι μάς διδάσκουν ήθος.
Καλή σχολική χρονιά!!!
Συνέντευξη
ΑΡΕΤΗ ΤΖΑΝΕΤΟΠΟΥΛΟΥ
Κωνσταντίνα μου, φοιτήτρια πια, για πες μας πώς νιώθεις αυτόν τον Σεπτέμβριο; Ποια είναι τα συναισθήματα μιας νέας που μόλις τελείωσε το σχολείο και ατενίζει τη ζωή;
Αισιόδοξη είμαι και όλη αυτή η νέα κατάσταση μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα.
Πρώτη στη Σχολή Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ με 19.488 μόρια. Αλήθεια πώς το πέτυχες αυτό; Και γιατί Ψυχολογία ως πρώτη επιλογή;
Με ουσιαστικό και όχι πολύωρο διάβασμα. Γιατί Ψυχολογία; Νομίζω είναι η πιο ανθρωποκεντρική επιστήμη, από τις πιο ενδιαφέρουσες και με ποικίλους δρόμους που προσεγγίζουν την τέχνη ως θεραπεία.
Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι ένας αγώνας δρόμου πολύ δύσκολος πρώτα για σας τους μαθητές, αλλά και για την οικογένεια και για τους δασκάλους σου. Ποιες ήταν οι δύσκολες, οι πολύ δύσκολες στιγμές; Υπήρχαν άραγε και ωραίες στιγμές;
Όλη η περίοδος της καραντίνας ήταν δύσκολη. Μας έλειπαν όλους οι καθημερινές κοινωνικές συναναστροφές. Τα μαθήματα εξ αποστάσεως ήταν πολύ διαφορετικά και όχι τόσο αποτελεσματικά. Η πόλη ήταν άδεια. Και αυτό από μόνο του είναι κάπως θλιβερό ως θέαμα. Ωραίες στιγμές υπήρχαν, αλλά όχι και τόσες πολλές.
Ακολουθώντας την ομάδα προσανατολισμού και τα συγκεκριμένα μαθήματα ένιωθες να αποκόβεσαι από την ευρύτερη γνώση που μπορεί να προσφέρει το σχολείο;
Όχι. Πότε δεν αισθάνθηκα να αποκόβομαι από τις ευρύτερες εκδηλώσεις του σχολείου παρ’ όλο που ήμουν Τρίτη Λυκείου σε εποχή κορωνοϊού. Τα προγράμματα και οι εκδηλώσεις τρέχουν κι αν πραγματικά θέλεις, μπορείς να τα προλάβεις όλα.
Κωνσταντίνα, μπαίνω στην τάξη σου για να σου διδάξω Λογοτεχνία, Αρχαία, Φυσική… Τι περιμένεις από μένα; Τι ζητάει ένας έφηβος από τους καθηγητές του, από το σχολείο του;
Οι έφηβοι ζητάμε από τους καθηγητές μας να είναι παθιασμένοι με το αντικείμενό τους και τη διδασκαλία. Δεν αντέχουμε τους ανθρώπους που δεν έχουν πάθος. Αν ο καθηγητής ενδιαφέρεται για αυτό που διδάσκει, θα το μεταδώσει και σε εμάς. Αγαπάτε τα Αρχαία, τη φυσική, τη μουσική; Αποδείξτε το.
Και δράττομαι της ευκαιρίας γιατί ξέρω πως σου αρέσει η Λογοτεχνία, αλήθεια πώς θα ήθελες να γίνεται το μάθημα της Λογοτεχνίας;
Θα ήθελα η διδασκαλία της πεζογραφίας να ήταν ισότιμη με αυτή της ποίησης. Όμορφη και η ποίηση, αλλά νομίζω ότι λίγοι την απολαμβάνουν πραγματικά. Αν δεν αναλύσουμε ένα ολόκληρο πεζογράφημα, ένα βιβλίο στο σχολείο πώς θα αγαπήσουμε τη λογοτεχνία; Μόνο με τα αποσπάσματα;
Πώς θα περιέγραφες ένα «ιδανικό» σχολείο;
Ένα ιδανικό σχολείο έχει καθηγητές που θέλουν να διδάξουν και μαθητές που θέλουν να μάθουν. Όταν οι καθηγητές εργάζονται στις συνθήκες που χρειάζονται και οι μαθητές λαμβάνουν την παιδεία που χρειάζονται, τότε έχουμε ένα ιδανικό σχολείο που καλύπτει ουσιαστικές ανάγκες.
Πώς μπορεί το σχολείο, εμείς οι εκπαιδευτικοί εκτός από ένα «παραγεμισμένο κεφάλι» να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα «καλοφτιαγμένο κεφάλι» δανειζόμενη τις εκφράσεις από τον Εντγκάρ Μορέν;
Συνειδητοποιώντας ότι όλο το νόημα κρύβεται στην κατανόηση της γνώσης και στην ποιότητά της. Όχι στην ποσότητά της. Το πρώτο βήμα που είναι η κατανόηση, συχνά το θεωρούμε δεδομένο, δεν του δίνουμε και πολύ σημασία και γι’ αυτό και τα «καλοφτιαγμένα κεφάλια» είναι εν τέλει λίγα.
Για έξι χρόνια Κωνσταντίνα μου υπήρξες μαθήτρια του Μουσικού Σχολείου. Τι σου προσέφερε το σχολείο σου;
Νομίζω μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι σε ένα περιβάλλον που σεβόταν και καλλιεργούσε την τέχνη και τη γνώση, με ανθρώπους που σε πήγαιναν ένα βήμα παραπέρα με μεράκι και χιούμορ.
Ποια ήταν μια «μαγική» στιγμή του σχολείου που θυμάσαι και θα θυμάσαι;
Σίγουρα η τελευταία μας συναυλία ως χορωδία Ομοίων Φωνών με διευθύνουσα την κυρία Ρωξάνη Γιαρέντη σε μία αίθουσα εκδηλώσεων στο Βελιγράδι, όταν έγινε η συναδέλφωση του Μουσικού Σχολείου Βόλου και του Μουσικού Σχολείου Βελιγραδίου. Ήταν πολύ όμορφη και πραγματικά συγκινητική στιγμή, γιατί ήταν η τελευταία και από τις καλύτερες εμφανίσεις της χορωδίας Ομοίων Φωνών.
Τι νομίζεις ότι προσφέρει η μουσική και γενικότερα η τέχνη σ’ έναν έφηβο;
Η τέχνη μας ωριμάζει, μας καλλιεργεί, μας κινητοποιεί. Νομίζω, βέβαια, η μουσική περισσότερο από τα άλλα είδη τέχνης μας ενώνει, μας βοηθά να επικοινωνήσουμε. Είναι μια γλώσσα όπως και να το κάνουμε.
Τι θα ήθελες να πεις στους μαθητές και στις μαθήτριες που αύριο θα κατακλύσουν τα σχολεία και θα αρχίσουν μια νέα χρονιά;
Να σέβονται και να αγαπούν τη γνώση. Και να μη σταματούν ποτέ να αγωνίζονται για την ποιότητα της παιδείας που λαμβάνουν.
Τι θα ήθελες να πεις στους καθηγητές σου που για έξι χρόνια ήταν δίπλα σου στο μεγάλωμά σου και στο ταξίδι αυτό της γνώσης;
Τους ευχαριστώ όλους πάρα πολύ. Υπάρχουν βέβαια πάντα κάποιοι άνθρωποι που δεν τους ξεχνάς ποτέ. Ούτε τι σου έμαθαν ούτε τους ίδιους.
Εμείς ευχαριστούμε Κωνσταντίνα για ό,τι μας «δίδαξες» και σου εύχομαι να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, να κρατήσεις την αγωνιστικότητά σου, την καθαρή σου ψυχή, τις αξίες που σου δώσαμε οικογένεια και σχολείο και να ξέρεις ότι σ’ αυτή τη μικρή γωνιά του κόσμου το Μουσικό Σχολείο θα είναι πάντα οικογένειά σου. Μέσα από την καρδιά μου σου αφιερώνω τους στίχους του Ελύτη από τον «Μικρό Ναυτίλο» και σε σένα και σε όλους τους «ερωτοφωτόχτιστους» νέους που ανοίγουν τώρα τα φτερά τους.
Είσαι νέος – το ξέρω -…
Φεύγεις με το ’να πόδι σου έρχεσαι με τ’ άλλο
Ερωτοφωτόσχιστος
Περνάς θέλεις – δε θέλεις
Αυλητής φυτών και συναγείρεις τα είδωλα
………
Παραλαμβάνεις απ’ τους Δίες τον κεραυνό
Και ο κόσμος σού υπακούει. Εμπρός λοιπόν
Από σένα εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή
Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.