Την ενεργοποίηση της παλλαϊκής άμυνας που έχει θεσπιστεί από το 1985, αλλά δεν εφαρμοστεί, προκειμένου να υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη στήριξη στον ελληνικό στρατό, προτείνει ο καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών κ. Νίκος Κυριαζής.
Ο ίδιος μιλώντας στη διαδικτυακή εκπομπή «Θεσσαλία Παντού» μέσα από το www.e-thessalia.gr τόνισε πως «ο θεσμός της παλλαϊκής άμυνας υπήρχε από την Κλασική εποχή, από τις πόλεις-κράτη της ελληνικής αρχαιότητας και σημαίνει ότι κάθε πολίτης είναι και προστάτης της χώρας του. Ο Έλληνας οπλίτης της Κλασικής εποχής ήταν ένας πολίτης που είχε τα όπλα του στο σπίτι και χρηματοδοτούσε ο ίδιος τον εξοπλισμό του, ενώ όποτε παρίστατο ανάγκη επιστρατευόταν για να υπερασπιστεί την πόλη του τότε, την πατρίδα του σήμερα».
Αυτό ο θεσμός που ξεκίνησε από την ελληνική αρχαιότητα επεκτάθηκε και στα νεότερα χρόνια. Ο κ. Κυριαζής ανέφερε ως παραδείγματα τις ΗΠΑ και την Ελβετία που και τώρα έχουν την παλλαϊκή άμυνα.
Στα πρώτα χρόνια του πολέμου της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ εναντίον των Άγγλων, τον πρώτο λόγο είχε η λεγόμενη πολιτοφυλακή και μετά οργανώθηκε από τον Τζορτζ Ουάσινγκτον ο τακτικός στρατός. Επίσης απλοί πολίτες ήταν αυτοί στα τέλη του 13ου αιώνα στην Ελβετία που επαναστάτησαν εναντίον των κυρίαρχων Αυστριακών. Και αυτά τα συστήματα της παλλαϊκής άμυνας ισχύουν και σήμερα τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ελβετία και κάθε χρόνο καλούνται για μετεκπαίδευση ορισμένες κλάσεις εγγεγραμμένων στα μητρώα. Στις ΗΠΑ το σύστημα είναι πιο εξελιγμένο, καθώς εκτός από την ξηρά με τον εφεδρικό στρατό, υφίστανται ακόμη και εφεδρικά σμήνη της αεροπορίας.
«Η παλλαϊκή άμυνα συνδέεται με τη δημοκρατία, καθώς σε ένα απολυταρχικό καθεστώς ο ηγεμόνας ή ο βασιλιάς είναι δύσκολο να εμπιστευτεί τους απλούς πολίτες και είναι πιθανότερο να στηριχθεί σε μισθοφόρους ή άλλες στρατιωτικές μονάδες που ανήκαν απευθείας στον ίδιο.
Για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα ο κ. Κυριαζής επισήμανε πέρα από τον τακτικό ελληνικό στρατό, θα μπορούσαμε να έχουμε και την παλλαϊκή άμυνα που ως θεσμός υπάρχει, αλλά, όπως πολλά άλλα πράγματα στην Ελλάδα, δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα μητρώο σε κάθε πόλη που θα εκδήλωναν ενδιαφέρον οι πολίτες, να λάμβαναν την άδεια να έχουν ένα όπλο σπίτι και κάθε χρόνο θα εκπαιδεύονταν από τον ελληνικό στρατό για μια ή δύο εβδομάδες. Για παράδειγμα οι έφεδροι αξιωματικοί που έχουν συστήσει και συλλόγους σε πολλές πόλεις, θα μπορούσαν να αποτελέσουν τους πρώτους πυρήνες της παλλαϊκής άμυνας. Η συμμετοχή των πολιτών θα ήταν εθελοντική. Άλλωστε στην Ελλάδα, όταν τελειώνουμε τη στρατιωτική μας θητεία, είμαστε σε εφεδρεία μέχρι να φτάσουμε σε μια ηλικία, αλλά ελάχιστα, λίγα χρόνια μετά τον στρατό, καλούμαστε για μετεκπαίδευση.
Ίσως στην Ελλάδα να υπάρχει μια καχυποψία να διαθέτουν οι απλοί πολίτες όπλα στα σπίτια τους. Αντιθέτως σε άλλες χώρες τέτοια ζητήματα έχουν ξεπεραστεί, όπως για παράδειγμα στο Λουξεμβούργο.
Παράλληλα εξήγησε την αναγκαιότητα λειτουργίας της παλλαϊκής άμυνας επισημαίνοντας πως «έχουμε παρατεταμένη κατάσταση αβεβαιότητας με τη γείτονα. Από τις αρχές του χρόνου έχουμε την τουρκική προκλητικότητα που συνεχώς αυξάνεται. Και αυτή η παρατεταμένη αβεβαιότητα δημιουργεί την ανάγκη για την ύπαρξη αξιόμαχων εφεδρειών. Άλλωστε ο Ελβετοί που διαθέτουν στρατό, από ποιον απειλούνται και εφαρμόζουν την παλλαϊκή άμυνα;