“Η Μαγνησία και οι προοπτικές διαχείρισης υδάτων για τους πολίτες”

Του Γιάννη Σκρίμπα* 

Σε μια περιοχή με πλούσιο φυσικό τοπίο όπως είναι ο Βόλος και το Πήλιο, γεμάτη πράσινο και τρεχούμενα νερά, θα περίμενε κανείς πως το νερό δε θα αποτελούσε πρόβλημα για αυτήν το 2019, κι όμως – το νερό και η διαχείρισή του αποτελεί αχίλλειο πτέρνα για την ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας, χωρίς να υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο για τη διαχείριση, αποθήκευση και χρήση των τρεχούμενων υδάτων του Πηλίου.
Το βουνό των Κενταύρων, μετρά απεριόριστες πηγές τρεχούμενου νερού, το οποίο δυστυχώς χάνεται σε μια ατέρμονη πορεία, χωρίς να υπάρχει υποδομή για την αποθήκευσή του, ιδιαίτερα για την καλοκαιρινή περίοδο, όταν πολλές περιοχές της Μαγνησίας αντιμετωπίζουν σοβαρά ζητήματα υδροδότησης.

Το φράγμα Παναγιώτικο, το οποίο κατασκευάστηκε κατά το διάστημα 1999-2004, καλύπτει αρκετές ανάγκες υδροδότησης του Ανατολικού Πηλίου, έπειτα από αιτήματα των Δήμων, όπως εκείνου της Μηλίνας και του Τρικερίου, που το καλοκαίρι αντιμετωπίζουν εκτεταμένα προβλήματα υδροδότησης. Συγκεκριμένα, στη νήσο Τρίκερι μεταφέρονται ύδατα με οχήματα, με αποτέλεσμα αυτό να επιβαρύνει τα ανταποδοτικά τέλη που καλούνται να πληρώσουν οι δημότες του Τρικερίου.
Το φράγμα Παναγιώτικο, ωστόσο, έχει αντιμετωπίσει σημαντικά προβλήματα κατά την τελευταία τριετία, με αποτέλεσμα σημαντικές απώλειες νερού, που στο ανώτατο ημερήσιο όριο, άγγιξαν τα 350 κυβικά νερού. Αυτό προέκυψε από ρήγματα στην κατασκευή του φράγματος, τα οποία άργησαν αρκετά να αποκατασταθούν με αποτέλεσμα οι απώλειες νερού να επηρεάσουν σημαντικά τις δυνατότητες υδροδότησης των παρακείμενων περιοχών.

Το συγκεκριμένο φράγμα, δεν αρκεί για να καλύψει τις ανάγκες ολόκληρου του Πηλίου σε νερό, πολλώ δε μάλλον και της υπόλοιπης Μαγνησίας, που ειδικά το καλοκαίρι αντιμετωπίζει προβλήματα υδροδότησης τόσο για αρδευτική χρήση όσο και για οικιακή κατανάλωση. Το Πήλιο, διαθέτει πολλά ανεκμετάλλευτα σημεία φυσικού τρεχούμενου νερού το οποίο δεν αξιοποιείται. Μια φιλόδοξη κι εφικτή λύση, θα ήταν η δημιουργία επιμέρους μικρότερων φραγμάτων με σκοπό και την ευκολότερη συγκέντρωση, αποθήκευση και μεταφορά υδάτων, όσο και την τεχνική συντήρηση της υποδομής.
Σαφώς, με τη δημιουργία περαιτέρω μικρότερων φραγμάτων, θα ήταν εφικτή η υδροδότηση της ευρύτερης Μαγνησίας, χωρίς διακοπές νερού και αδυναμία αντιμετώπισης πυρκαγιών ειδικά κατά τη θερινή περίοδο. Σε αυτό το ζήτημα, όπως και σε αρκετές άλλες εφικτές δράσεις περιβαλλοντικής βιωσιμότητας και αναβάθμισης του ενεργειακού επιπέδου της περιοχής, η Περιφέρεια Θεσσαλία κωφεύει κάπου στα παρασκήνια, χωρίς να ηγείται πρωτοβουλίας για την περιβαλλοντική αναβάθμιση της Μαγνησίας αλλά και την οριστική επίλυση του προβλήματος υδροδότησης για αρκετές περιοχές.

Την ίδια στιγμή και η περιοχή του Βόλου αντιμετωπίζει προβλήματα υδροδότησης λόγω εσωτερικών παθογενειών και συχνών βλαβών των αγωγών της ΔΕΥΑΜΒ, κυρίως κατά την καλοκαιρινή περίοδο, όπως επίσης, συχνά έχουν ανακύψει ερωτήματα σε σχέση με τα επίπεδα χλωρίου στο πόσιμο νερό του Βόλου. Σε ανάλογη περίπτωση που κάποιος οικισμός παραμείνει χωρίς νερό, ή χρειάζονται κάποιοι ποιοτικοί έλεγχοι, ακόμη και σε περιπτώσεις όπως αυτή της δολιοφθοράς στο νερό των Σταγιατών, θα πρέπει να υπάρχει εναλλακτική πηγή εφοδιασμού των πολιτών με καθαρό, πόσιμο νερό.
Η δημιουργία μικρότερης κλίμακας φραγμάτων αλλά και η συντήρηση της υποδομής του υπάρχοντος φράγματος στη Μαγνησία μπορούν να αποδειχθούν ιδιαίτερα ευφυείς πρωτοβουλίες για την υδροβιωσιμότητα της Μαγνησίας, ιδιαίτερα σε περιόδους όπου δεδομένα ανακύπτουν προβλήματα υδροδότησης. Η περιβαλλοντική αναβάθμιση και προστασία του νερού, ενός κοινωνικού αγαθού που πολλές φορές απαξιώνεται ως δεδομένο, θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα στα πλάνα αναβάθμιση των υποδομών. Το νερό είναι ζωή, και όλοι οι πολίτες της Μαγνησίας δικαιούνται ισότιμη πρόσβαση σε αυτό.

*Ο Γιάννης Σκρίμπας είναι υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Μαγνησίας με υποψήφιο περιφερειάρχη τον Νίκ. Τσιλιμίγκα