Προτάσεις της αντιπροέδρου του Αγροτικού Συνεταιρισμού Ζαγοράς Δ. Βαρούτα – Να ανθίσουν ευκαιρίες και κίνητρα για γυναίκες

Η αντιπρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Ζαγοράς, κ. Δέσποινα Βαρούτα, μας μίλησε με αφορμή την προχθεσινή Ημέρα της Γυναίκας για την εξέλιξη που έχουν πετύχει οι γυναίκες με τη συμβολή του Αγροτικού Συνεταιρισμού.
Με δεδομένο ότι ήδη οι γυναίκες αποτελούν το 40% των μελών του Συνεταιρισμού, καταθέτει και τις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες προτάσεις της για το μέλλον της περιοχής.
«Το ότι η γυναίκα έχει ανέβει και ότι έχει κατακτήσει αυτό που λέμε ισότητα, είναι μια γενική έννοια. Εγώ θα έλεγα συμπόρευση. Με τη συμπόρευση όλα μπορούν να προχωρήσουν».
Τα κίνητρα παραμονής στο μεγαλύτερο από τα χωριά του Ανατολικού Πηλίου είναι σημαντικά, παρά τις δυσκολίες που μετά τις καταστροφικές πλημμύρες μεγάλωσαν.
«Αγαπώ πάρα πολύ αυτό το μέρος. Ποτέ δεν σκέφτηκα να φύγω από τον τόπο μου. Βέβαια το ότι παραμένω εδώ και το ότι είναι ζωντανός ο τόπος, μεγάλο μερίδιο έχει και ο Συνεταιρισμός μας. Ο Συνεταιρισμός μας έχει δώσει αξία στο προϊόν μας που σημαίνει οικονομικό αποτέλεσμα για να μείνεις και να ζήσεις στην περιοχή. Έχει κρατήσει νέο κόσμο, νέες γυναίκες, πολλά από τα μέλη μας επίσης είναι γυναίκες, το 40% των μελών του Συνεταιρισμού είναι γυναίκες. Αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά. Επομένως υπάρχει σοβαρός λόγος και κίνητρο παραμονής στον τόπο. Μπορείς να παράγεις και να ζήσεις σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον. Το χωριό μάς δίνει βουνό και θάλασσα. Μπορεί μια νέα γυναίκα και να καλλιεργήσει και να επενδύσει στον τουρισμό, στην οικογένεια και σε όλα».
Περισσότερες ευκαιρίες χρειάζονται αγρότισσες και οι γυναίκες, μεγαλύτερες, αλλά κυρίως μικρότερες στην ηλικία, για να παραμείνουν στον τόπο τους. Η κ. Βαρούτα καταθέτει τις προτάσεις της για να τονωθεί η περιοχή και να στηριχτούν οι άνθρωποί της.
«Εγώ ζω, γεννήθηκα και μεγάλωσα την οικογένεια μου στη Ζαγορά. Σε έναν αμιγώς ορεινό όγκο, ένα δύσκολο μέρος, αλλά παράλληλα έναν ευλογημένο τόπο, ο οποίος μας δίνει από τη θάλασσα μέχρι την κορυφή του εξαιρετικά προϊόντα. Αυτό σημαίνει όμως ότι η δυσκολία του εδάφους μάς αναγκάζει να δουλεύουμε χειρονακτικά, που σημαίνει πολύ μεγάλη καταπόνηση του σώματος. Πρέπει να δουλεύουμε όλη η οικογένεια μαζί, όλοι μαζί, αν θέλουμε να καταφέρουμε να επιβιώσουμε και να σταθούμε σε αυτόν τον τόπο. Οι δυσκολίες της περιοχής, πέρα από αυτό το κομμάτι, είναι πολλές. Για μια νέα γυναίκα, μια νέα κοπέλα, που θέλει να μείνει και να δημιουργήσει στον τόπο της πρέπει να σκύψει πάνω σε αυτό το κομμάτι και η πολιτεία. Πρώτα να διαφοροποιήσει την ορεινότητα της Ελλάδος και να δώσει κίνητρα, μεγαλύτερη μοριοδότηση στον μικρό κατακερματισμένο κλήρο της περιοχής από τα πολλά στρέμματα του κάμπου σε όλα τα προγράμματα και σε όλα όσα τρέχουν ούτως ώστε να διαφοροποιηθεί και να πάρει την αναγκαία μοριοδότηση. Από την άλλη πρέπει να δημιουργηθούν οι κατάλληλες κοινωνικές δομές, που σημαίνει ένα στελεχωμένο Κέντρο Υγείας με όλες τις ειδικότητες, ούτως ώστε να μην χρειάζεται να «τρέξεις» στον Βόλο με το παραμικρό. Ίσως και μονάδες φύλαξης ηλικιωμένων και αναψυχής ούτως ώστε να υπάρχει χρόνος για να μπορεί να φύγει από το σπίτι να δουλέψει η αγρότισσα της περιοχής και εννοείται ένα ασφαλές και σύγχρονο οδικό δίκτυο για να μετακινείται με άνεση και ασφάλεια αυτή και η οικογένειά της. Αυτό ήρθε να μας το θυμίσει η τελευταία κακοκαιρία του φθινοπώρου, γιατί πραγματικά ήρθαμε σε δεινή θέση. Να δοθούν δεύτερες ευκαιρίες, όπως ήταν τα κέντρα διά βίου μάθησης, ώστε ως αποτέλεσμα η νέα γενιά και η νέα αγρότισσα που είναι στην περιοχή να μάθει τεχνολογία, ξένες γλώσσες, επιχειρηματικότητα και να καλλιεργηθεί ακόμα περισσότερο».

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ