Του Νίκου Συρίγου*
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος είναι ένας από τους μεγαλύτερους μπασκετανθρώπους στον πλανήτη. Και αυτό, εκτός όλων των άλλων, αποδεικνύεται από τα μετάλλια που έχει φέρει και φέρνει στην Ελλάδα το μπάσκετ από το 1987 και μετά. Όπως αποδεικνύεται φυσικά και το ορθό των σκέψεων και των πράξεων του ισχυρού άνδρα του ελληνικού μπάσκετ. Ειδικά αν τον συγκρίνεις με τους αντίστοιχους του ποδοσφαίρου, που απλά… πανηγύρισαν το Euro του 2004, έβαλαν στην τσέπη κάποια λεφτά και συνέχισαν να κάνουν αυτό που έκαναν πάντα. Τίποτα.
Το ότι ο Γιώργος Βασιλακόπουλος επιχείρησε να δικαιολογηθεί για το χρυσό μετάλλιο που κρεμάστηκε στο λαιμό του Μπέου, φανερώνει ότι και ο ίδιος κατάλαβε πως ήταν λάθος αυτή η κίνηση. Για πολλούς λόγους. Διαβάστε τις δηλώσεις του: «Δεν πήρε μετάλλιο προσωπικά (ο Μπέος). Είναι εκλεγμένος δήμαρχος της πόλης του Βόλου. Είναι ο πρώτος πολίτης. Το μετάλλιο το παρέλαβε ο Μπέος ως δήμαρχος αλλά το πήρε η πόλη του Βόλου και ο κόσμος του. Είμαστε υποχρεωμένοι να τιμήσουμε το Βόλο που συνέβαλε στη διοργάνωση και βοήθησε και οικονομικά. Ας μη βρίσκουμε λόγους να γκρινιάξουμε. Μου το ζήτησε ο Μπέος, είχε περισσέψει ένα μετάλλιο και του το έδωσα. Πρέπει να δείχνουμε μεγαλοσύνη». Φιλότιμη η προσπάθεια του προέδρου αλλά το αποτέλεσμα παρέμεινε το ίδιο. Ατυχές.
Κι αν πρόεδρε μου, στο φινάλε περίσσεψε ένα μετάλλιο το καλύτερο, το ιδανικό θα ήταν να φορεθεί στο λαιμό του ΗΡΩΑ της ζωής, του πιτσιρίκου που «σημάδεψε» μετά τα παιδιά της Εφήβων αυτό το Ευρωμπάσκετ, του μικρού-μεγάλου στον οποίο οι ίδιοι οι παίκτες της Εθνικής του πήγαν το Κύπελλο μόλις το σήκωσαν. Σε αυτόν, ναι πρόεδρε, άξιζε το μετάλλιο… Και με το παραπάνω. Φαντάζομαι ότι συμφωνείς κι εσύ…
* Πηγή www.onsports.gr