Πως τα capital controls οδήγησαν σε αδιέξοδο τη SOVEL-Σε δύσκολη θέση η Χαλυβουργία

Οι παρενέργειες των capital controls στη λειτουργία των ελληνικών επιχειρήσεων αποτυπώνονται στην απόφαση της διοίκησης της «Sovel Ελληνική Εταιρεία Επεξεργασίας Χάλυβος Α.Ε.» -θυγατρικής του ομίλου Viohalco- να θέσει σε διαθεσιμότητα το προσωπικό των 350 εργαζομένων της μέχρι και τις 15 Σεπτεμβρίου 2015. Μετά από αυτή την ημερομηνία οι εργαζόμενοι θα επιστρέψουν κανονικά στην εργασία τους Σύμφωνα με πληροφορίες, η διοίκηση αναγκάστηκε να λάβει αυτή την απόφαση, καθώς η επιβολή των κεφαλαιακών ελέγχων στη χώρα μας από τις 28 Ιουνίου 2015 είχε ως αποτέλεσμα να προκληθεί καθυστέρηση εισαγωγών πρώτης ύλης (scrap) από τις ΗΠΑ, με συνέπεια να μην έχουν οι εργαζόμενοι πρώτη ύλη για να δουλέψουν στην εργοστασιακή μονάδα στον Αλμυρό Μαγνησίας. Ταυτόχρονα, η καθίζηση των παραγγελιών χάλυβα εξαιτίας της πολιτικής αβεβαιότητας που ανέστειλε όλα τα οδικά έργα έχει προκαλέσει μηδενική ζήτηση στην εγχώρια αγορά. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι πρόσφατα ολοκληρώθηκε η απορρόφηση της Σιδενόρ από τη μητρική Viohalco, με σκοπό να διατεθούν 25 εκατ. ευρώ στα δύο εργοστάσια του ομίλου Viohalco μέσω αυξήσεων κεφαλαίου που θα γίνουν στις χαλυβουργικές εταιρείες («Σιδενόρ Βιομηχανική Χάλυβα Α.Ε.» με έδρα τη Θεσσαλονίκη και «Sovel Ελληνική Εταιρεία Επεξεργασίας Χάλυβος Α.Ε.») με έδρα τον Αλμυρό Μαγνησίας. Πρόσφατα στη Sovel ολοκληρώθηκε επένδυση ύψους 10 εκατ. ευρώ, η οποία επιτρέπει την ποιοτική επεξεργασία του χάλυβα, μειώνοντας τον χρόνο της παραγωγικής διαδικασίας, καθώς και το ενεργειακό κόστος.
Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της εταιρείας, για το 2015, ο σαφής εξαγωγικός προσανατολισμός της Σιδενόρ ευνοείται από την εξασθένηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας ευρώ/δολαρίου και την αξιοποίηση των παραγωγικών επενδύσεων των τελευταίων ετών.
Γενικότερα στον κλάδο χαλυβουργίας τα όρια αντοχής έχουν ξεπερασθεί την τελευταία τριετία, καθώς οι άλλες επιχειρήσεις αδυνατούν να κρατήσουν ανοικτά τα εργοστάσια.
Η οικονομική κρίση, το υψηλό ενεργειακό κόστος και η έλλειψη έργων υποδομών και ανάπτυξης, οδηγούν στην κατάρρευση της ζήτησης των προϊόντων χάλυβα κατά 60%. Παράλληλα, το βαρύ κόστος ενέργειας δεν επιτρέπει στις βιομηχανίες να είναι ανταγωνιστικές στο εξωτερικό και οι εξαγωγές που πραγματοποιούν είναι ζημιογόνες. Επιπλέον, οι εξαγωγές κινούνται 10 φορές κάτω σήμερα συγκριτικά με το 2008, ενώ τα ελληνικά μερίδια αγοράς έχουν αποσπάσει χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία.
Να σημειώσουμε ότι στη Χαλυβουργική συμφερόντων της οικογένειας Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου το χαλυβουργείο είναι κλειστό από τον Ιούνιο του 2012. Εντούτοις, η διοίκηση πληρώνει κανονικά μισθούς και εισφορές στους εργαζομένους. Η Χαλυβουργική προχώρησε σε πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου το 2013 που αφορούσε 148 εργαζομένους δίνοντας, εκτός από τις νόμιμες αποζημιώσεις, και 15 μισθούς. Τώρα επιλέγει πάλι πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου 100 εργαζομένων, κυρίως από το χαλυβουργείο, παρέχοντας τα ίδια κίνητρα με την πρώτη εθελουσία. Τα δύο ελασματουργεία δούλεψαν μόνο 23 μέρες το 2013 και 28 μέρες το 2014.
Το δεύτερο πρόγραμμα είχε ανακοινωθεί από τον Απρίλιο του 2014 στους εργαζομένους με εφαρμογή τον Σεπτέμβριο του 2014, αλλά πήρε παράταση για τον Απρίλιο του 2015. Σε δύσκολη θέση βρίσκεται και η Χαλυβουργία Ελλάδος της οικογένειας Νίκου Μάνεση. Καταγράφοντας συνολικές ζημίες 160 εκατ. ευρώ, μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια και μετά το κλείσιμο στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου τον Φεβρουάριο του 2014, η διοίκηση της βιομηχανίας δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε περαιτέρω περιορισμό της δραστηριότητάς της, εάν δεν αναστραφεί σύντομα το γενικότερο κλίμα στην αγορά και δεν διορθωθούν στρεβλώσεις. Από τις αρχές του 2015, η Χαλυβουργία Ελλάδος προχώρησε σε μείωση μισθών κατά 12% στην πρώτη επιχειρησιακή σύμβαση εργασίας που υπεγράφη μετά τις εκλογές. Η παραπάνω σύμβαση, με ισχύ έως τα τέλη Απριλίου και «ρήτρα» αυτόματης παράτασης ώς τις 31 Ιουλίου, στοχεύει στη διασφάλιση της βιωσιμότητας των εργοστασίων στον νομό Μαγνησίας, σύμφωνα με τη διοίκηση και το σωματείο εργατοϋπαλλήλων της εταιρείας.