Της Άννας Μαρίας Κουτσιρίμπα – Σεμιλιέτωφ,
φιλολόγου – συγγραφέα*
Συνεχίζουμε την περιήγησή μας στην Piccadilly Circus που είναι η πλατεία στη συμβολή πέντε μεγάλων δρόμων της πρωτεύουσας και διακρίνεται από τις τεράστιες διαφημιστικές πινακίδες και το άγαλμα με τον φτερωτό έρωτα. Πρόκειται, όμως, για τον Αντέρος. Η πραγματική ονομασία του ήταν Άγγελος της Χριστιανικής Φιλανθρωπίας, αλλά είναι γνωστός στους Λονδρέζους ως ο θεός της Αγάπης. Εδώ βρίσκεται το Τροκαντερό, ένα κτήριο με αίθουσες ψυχαγωγίας που χτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Αλλά και το Burlington House, το πιο εντυπωσιακό κτήριο του Πικαντίλι, που σήμερα σε ένα μεγάλο μέρος του κτηρίου στεγάζεται η Βασιλική Ακαδημία.
Από το σημείο που βρισκόμαστε την Πικαντίλι Σέρκους, αν ακολουθήσουμε την ομώνυμη οδό θα βρεθούμε στο Hyde Park Corner, που αποτελεί την κύρια είσοδο για το διάσημο πάρκο του Λονδίνου. Εδώ θα συναντήσουμε τη θριαμβική αψίδα του Ουέλιγκτον με το άγαλμα της Νίκης στην άμαξα με τα τέσσερα άλογα στην κορυφή και παραδίπλα το έφιππο άγαλμα του Δούκα. Όταν ο Ουέλιγκτον νίκησε τον Ναπολέοντα στο Βατερλώ το 1815, έγινε ο μεγαλύτερος ήρωας του έθνους. Τότε ως ένδειξη ευγνωμοσύνης η Βουλή έδωσε χρήματα για μια ανακίνηση του σπιτιού του, το Apsley House, όπως ονομάζονταν, που βρίσκεται απέναντι. Είναι ένα όμορφο νεοκλασικό κτήριο που κατασκευάστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα. Ο Ουέλιγκτον έχει μείνει στην ιστορία και ως «ο Σιδηρούς Δούκας», όταν αργότερα ως πρωθυπουργός της χώρας παραιτήθηκε ως ένδειξη διαμαρτυρίας στη Βουλή για την επιμονή της για μεγαλύτερο εκδημοκρατισμό της χώρας και η άρνησή του να υποστηρίξει το αντίστοιχο νομοσχέδιο οδήγησε τους διαδηλωτές να σπάσουν τα τζάμια του Apsley House και τότε ο δούκας τοποθέτησε σιδερένια παραθυρόφυλλα για να τα προστατέψει. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο όπου μπορούμε να θαυμάσουμε συλλογές τέχνης με έργα του Βελάσκες και του Ρούμπενς, καθώς και συλλογές από πορσελάνες και ασημικά.
Θα παρατηρήσουμε και τέσσερις μαρμάρινες στήλες στην είσοδο του πάρκου όπου αναγράφονται οι κτήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου. Στην περιοχή θα συναντήσουμε αρκετές πρεσβείες, όπως της Ταϊλάνδης και προξενεία, όπως της Αιγύπτου.
Κοντά βρίσκονται και τα Harrods που είναι το πιο διάσημο κατάστημα στη βρετανική πρωτεύουσα. Το σύνθημά του είναι η λατινική φράση «Omnia Omnibus Ubique» που σημαίνει «όλα τα πράγματα για όλους τους ανθρώπους παντού». Αργότερα πέρασε στα χέρια του Λαφαγιέτ και από το 2000 ανήκει σε όμιλο του Κατάρ. Δεν είναι δυνατόν να μην το επισκεφτούμε, εδώ θα βρει κανείς ό,τι επιθυμεί. Αλλά εκτός από τις κυλιόμενες σκάλες θα χρησιμοποιήσουμε το ασανσέρ που πράγματι είναι αυτοκρατορικό και κάνει τη διαφορά! Η πολυτέλεια στο έπακρο! Διαθέτει, μετά από τόσα ψώνια, πολλά εστιατόρια για το μεσημεριανό φαγητό μας και για ξεκούραση.
Βρισκόμαστε στο Λονδίνο, όπου κι αν στρέψουμε το βλέμμα μας θα δούμε και έναν χαρακτηριστικό κόκκινο τηλεφωνικό θάλαμο που αναμφισβήτητα αποτελούν βρετανικό σύμβολο και αγαπημένο σημείο για φωτογραφίες όλων των τουριστών. Οι χαρακτηριστικοί λονδρέζικοι τηλεφωνικοί θάλαμοι, έκαναν την εμφάνισή τους το 1924 όταν ο Γκίλμπερτ Σκοτ παρουσίασε το σχέδιό τους. Από τότε κατακλύζουν τους δρόμους του Λονδίνου και δεν έχουν πια μόνο τη χρήση για τηλέφωνο. Οι περισσότεροι απλά υπάρχουν για να μας θυμίζουν πως βρισκόμαστε στο Λονδίνο. Κάποιοι άλλοι έχουν μετατραπεί σε μικρές βιβλιοθήκες, σε ΑΤΜ, σε κέντρα πληροφοριών για τους τουρίστες και ποιος ξέρει σε τι άλλο!
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της πόλης είναι τα κόκκινα διώροφα λεωφορεία που τα βλέπουμε να κυκλοφορούν στους δρόμους γεμάτα από κόσμο και μάλιστα οι περισσότεροι από τους τουρίστες να προτιμούν τον πάνω όροφο για καλύτερες φωτογραφίες. Σίγουρα αποτελεί μοναδική εμπειρία. Κανείς όμως δε γνωρίζει γιατί έχουν αυτό το χρώμα. Ίσως γιατί είναι σύμβολο δύναμης και εθνικής υπερηφάνειας. Ίσως γιατί τραβά την προσοχή μας όπως και οι κόκκινοι τηλεφωνικοί θάλαμοι.
Εκτός όμως από τα κόκκινα λεωφορεία στους δρόμους κυκλοφορούν τα χαρακτηριστικά μαύρα ταξί που για πρώτη φορά κυκλοφόρησαν μετά το 1940. Αποτελούν πια σύμβολο της πόλης με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες τους να τα περιποιούνται, να τα φροντίζουν όσο περισσότερο μπορούν, να τους τοποθετούν καινούργιες μηχανές, συστήματα πλοήγησης και ταξίμετρα για να συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Σίγουρα θα περάσουμε σε ένα αυτά για την εμπειρία, αλλά και γιατί κάποια στιγμή θα χρειαστεί να το χρησιμοποιήσουμε. Βέβαια είναι ακριβά τα ταξί στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά αξίζει μια βόλτα.
Συνεχίζεται…
*Οι φωτογραφίες είναι του Μιλτιάδη Σεμιλιέτωφ.