Παρουσιάστηκε χθες στο πατάρι του βιβλιοπωλείου «Ήλιος», το βιβλίο «Τροφοσυλλέκτης» του Αλέξανδρου Ψυχούλη, σε συνεργασία με τις εκδόσεις «Νήσος». Ένα βιβλίο που ψηλαφεί το προφίλ του αφηγητή ως σύγχρονο τροφοσυλλέκτη, ο οποίος κυνηγά την παραγωγική ουτοπία της διατροφικής αυτάρκειας.
Όπως ανέφερε ο συγγραφέας του βιβλίου κ. Ψυχούλης στη «Θ», πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο «μιλάει» για την ιδιότητα του σύγχρονου τροφοσυλλέκτη, την έννοια που έχει σήμερα ένας άνθρωπος να ζει στην πόλη αλλά συχνά να επισκέπτεται την φύση και να τρέφεται από αυτή.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το βιβλίο, εξετάζει τα ενδεχόμενα της αυτάρκειας, αν μπορεί πλέον ο άνθρωπος να τραφεί έξω από την οικονομία της αγοράς και ταυτόχρονα, περιέχει μία σειρά συνταγών που ο ίδιος έχει διδαχθεί από τον πατέρα του, ο οποίος ήταν τροφοσυλλέκτης ο ίδιος. Ο κ. Ψυχούλης αναφέρθηκε στον πατέρα του ως έναν άνθρωπο που ήξερε να συλλέγει πράγματα από την φύση, να κυνηγά, να ψαρεύει και να καλλιεργεί και, όπως ανέφερε ο συγγραφέας, το βιβλίο «Τροφοσυλλέκτης» έχει γραφεί με το περίσσευμα της ευτυχίας που έχουν δημιουργήσει αυτές οι συνταγές στον ίδιο.
Όπως δήλωσε ο συγγραφέας, δεν είναι τόσο η κινητήρια δύναμη, η οικονομική ανέχεια, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν αυτό κυρίως λόγω της ευτυχίας που προσφέρει, γιατί είναι πολύ διαφορετικό, όπως ανέφερε, για παράδειγμα, ένας άνθρωπος να τρώει ένα ψάρι που το έχει αγοράσει από κατάστημα και πολύ διαφορετικό να τρώει ένα ψάρι που το έχει ψαρέψει μόνος του και το έχει καταναλώσει αμέσως μετά.
Από την τροφοσυλλογή, όπως υπογράμμισε κλείνοντας ο κ. Ψυχούλης, ένας άνθρωπος έχει να κερδίσει πάρα πολλά και ανάμεσα σε αυτά, να θυμηθεί το παρελθόν του. «Ο άνθρωπος ζούσε πάντα σε μία αρμονία με την φύση. Ζούσε και τρεφόταν από αυτή και όποιος ζει και τρέφεται από την φύση, μπορεί και να την σεβαστεί. Αυτό συνεχίστηκε σε κοινότητες των χωριών για πάρα πολλούς αιώνες μέχρι πρόσφατα και ίσως ακόμα κάπου. Οι άνθρωποι ήξεραν να ζουν σε συνεργασία με την φύση, επαναπροσδιορίζοντας τον εαυτό τους. Όχι ο άνθρωπος απέναντι στη φύση αλλά ο άνθρωπος Ως φύση».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΪΣΜΕΝΟΣ