Πανελλήνια διάκριση με την κατάκτηση του 2ου βραβείου στην κατηγορία των Νηπιαγωγείων, στον πανελλήνιο διαγωνισμό Πολύγλωσσου Kamishibai 2023-24 με θέμα “Η Ναόμι που μιλούσε στα ζώα”, απέσπασαν οι μαθητές και οι μαθήτριες του Νηπιαγωγείου Αϊδινίου. Να αναφερθεί ότι ο διαγωνισμός διοργανώθηκε από την ερευνητική ομάδα Pluralités του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, στο πλαίσιο της συνεργασίας της με τον επιστημονικό σύλλογο DULALA.
Η ιστορία που δημιούργησαν οι μικροί μαθητές του Νηπιαγωγείου Αϊδινίου είχε θέμα τη συνεργασία, αφού αρχικά βρήκαν τους ήρωες, τον τόπο και το πρόβλημα που είχε να διαχειριστούν. Στη συνέχεια, έδωσαν τη λύση και με την βοήθεια της δασκάλας τους, έφτιαξαν τις εικόνες και το κείμενο της ιστορίας. Στο τέλος, επέλεξαν τις γλώσσες και τις λέξεις που ήθελαν να περιέχονται στην ιστορία τους και το παρουσίασαν χωρίς προβλήματα.
Να αναφερθεί ότι υπεύθυνη εκπαιδευτικός είναι η Μαρίνα Σωτηρίου, ενώ συμμετείχαν οι μαθητές Ηλίας Κολοκοτρώνης, Ευαγγελία- Χαρά Λάππα, Ξένια Λάππα και Δήμητρα Τσαλοκώστα.
Οι επιλεγμένες λέξεις ήταν στην αγγλική, τη γαλλική και την ιαπωνική γλώσσα, ενώ η ιστορία των μικρών μαθητών, αφορούσε μια Γιαπωνέζα στα παλιά χρόνια, που την έλεγαν Ναόμι, η οποία είχε κρυφό χάρισμα να μιλάει στα ζώα και εκείνα να την καταλαβαίνουν.
Τι είναι το Kamishibaï
Το Kamishibaï στα ιαπωνικά σημαίνει «Θέατρο από χαρτί» και είναι μία πρωτότυπη τεχνική αφήγησης, ένα είδος περιφερόμενου θεάτρου, το οποίο χρησιμοποιούσαν στην Ιαπωνία, για να αφηγηθούν ιστορίες στα παιδιά χρησιμοποιώντας ένα ξύλινο πλαίσιο, το butaï, μέσα από το οποίο περνούν κάρτες με εικονογράφηση και κείμενο. Κάθε κάρτα δείχνει ένα επεισόδιο της ιστορίας. Το πολύγλωσσο Kamishibaï αποτελεί ένα παιγνιώδες παιδαγωγικό εργαλείο, το οποίο όχι μόνο προάγει την εκμάθηση της ανάγνωσης, της γραφής, της διήγησης, της προφορικής και καλλιτεχνικής έκφρασης, αλλά και αναπτύσσει την πολυγλωσσική δεξιότητα των παιδιών.
Βασική αρχή της τεχνικής αυτής είναι ο διαδραστικός της χαρακτήρας μιας και προωθεί τη συμμετοχικότητα του κοινού. Το θέατρο από χαρτί γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση στην Ιαπωνία από τη δεκαετία του ’20 μέχρι και τη δεκαετία του ’50. Πρόδρομός του αποτελεί η αφηγηματική τεχνική του emaki βάσει της οποίας βουδιστές μοναχοί παρουσίαζαν σε προφορικό λόγο τα κείμενά τους ξεδιπλώνοντας εικόνες ζωγραφισμένες πάνω σ’ έναν κύλινδρο χαρτιού. Με τον τρόπο αυτό μπορούσαν να προσεγγίζουν τα μεγάλα ποσοστά του αναλφάβητου λαού. Σήμερα, η τεχνική αυτή αποτελεί μια από τις πλέον διαδεδομένες μορφές αφήγησης, η οποία αξιοποιείται στο πλαίσιο εκπαιδευτικών προγραμμάτων σχολείων, μουσείων, και βιβλιοθηκών.