Τη στάση μελών του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Μαγνησίας για την υπογραφή του ψηφίσματος κατά των απολύσεων στη ΒΕΜΕΚΕΠ καταδικάζει το ΠΑΜΕ Μαγνησίας. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του, μέλη του Δ.Σ. αρνήθηκαν το ψήφισμα ενώ ζήτησαν να μιλήσουν από κοντά με τη μία εκ των δύο απολυμένων πριν υπογράψουν. Στην ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ Μαγνησίας αναφέρει:
«Την ίδια ώρα που η λαϊκή οικογένεια και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δέχονται την πιο σκληρή και ανάλγητη επίθεση από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με καθαρή και ουσιαστική στήριξη από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα του ευρωμονόδρομου (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ κλπ) στο ασφαλιστικό, τους μισθούς, τις εργασιακές σχέσεις, τη φορολογία, οι συνδικαλιστικές παρατάξεις του νέου και παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού στην ΕΛΜΕ Μαγνησίας (ΑΡΚ-ΣΥΡΙΖΑ, ΔΑΚΕ) αρνούνται να καταδικάσουν τις απολύσεις δυο εργατριών στη ΒΕΜΕΚΕΠ.
Υιοθετώντας, μέχρι κεραίας, τα επιχειρήματα της εργοδοσίας και προχωρώντας μερικά βήματα πιο πέρα αφού αμφισβήτησαν ακόμα και το δικαίωμα των εργαζομένων με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, κοινώς μπλοκάκι, που αποτελεί μια ακόμη μορφή εκμετάλλευσης και καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων, να είναι μέλη σωματείων και να συνδικαλίζονται. Κάνοντας έτσι πρόδηλη τη θέση τους και για τις επερχόμενες αντιδραστικές παρεμβάσεις στο πλαίσιο των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που απεργάζεται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Τα επιχειρήματά που ανέπτυξαν στην τελευταία συνεδρίαση του Δ.Σ. στις 4 Απρίλη είναι χαρακτηριστικά:
- «Να δούμε πρώτα τι προβλέπει η νομοθεσία για το αν έχουν το δικαίωμα να εγγράφονται στα σωματεία και να αναπτύσσουν συνδικαλιστικά δράση οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι. Από όσα γνωρίζουμε ο νόμος 1264 το απαγορεύει…»
- Έληξε η σύμβαση τους και για αυτό απολύθηκαν και όταν υπογράφανε τη σύμβαση δεν έβλεπαν τι προέβλεπε;
- Έχουμε πολλές επιφυλάξεις για το συνδικάτο μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας» …» (στο οποίο ταμίας είναι η μια από τις δύο απολυμένες και βρίσκεται στην πρωτοπορία των ταξικών και κοινωνικών αγώνων )
Κορυφαία στιγμή του απύθμενου πολιτικού θράσους και της κυνικής στάσης τους, ήταν, όταν ζήτησαν να προσέλθει η απολυμένη συνδικαλίστρια για ακρόαση στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ για να αποφανθούν οι ίδιοι προφανώς, για το αν συντρέχουν οι λόγοι να χαρακτηρίσουν αυτή την απόλυση, συνδικαλιστική δίωξη. Δεν τους αρκούσε η γνωστή διεκδικητική δράση της συγκεκριμένης συνδικαλίστριας (που αναφέρονταν και στην πρόταση ψηφίσματος), δεν αρκούσε στα μέλη της πλειοψηφίας της ΕΛΜΕ το γεγονός ότι η συγκεκριμένη συνδικαλίστρια είναι μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Βόλου, αντιπρόσωπος του εργοστασιακού σωματείου στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου, μέλος της διοίκησης του κλαδικού συνδικάτου και ταμίας του. Θέλησαν οι ίδιοι, αναλαμβάνοντας ανακριτικό έργο να επιβεβαιώσουν αυτά που κανείς, ούτε καν η εργοδοσία, δεν τόλμησε να αμφισβητήσει.
Από τη στάση αυτή των παρατάξεων του παλιού και του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΣΥΡΙΖΑ-ΔΑΚΕ) πρέπει να βγουν συμπεράσματα. Η άρνησή τους να καταδικάσουν τη συνδικαλιστική δίωξη και τις απολυμένες στη ΒΕΜΕΚΕΠ δεν αφορά μόνο αυτές. Αφορά το μεγαλύτερο μέρος, και ιδιαίτερα την νέα βάρδια, της εργατικής τάξης που συνθλίβεται από την ανεργία, την υποαπασχόληση, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τα μεροκάματα πείνας, τα κουτσουρεμένα δικαιώματα. Όλους αυτούς που λιώνουν στην ανεργία, που εργάζονται με μπλοκάκι (αυτή τη νέα μορφή της απόλυτα «εξαρτημένης» εκμετάλλευσης), στα τετράωρα, με αμοιβή 200 και 300 ευρώ. Είναι χρέος μας να υπερασπιστούμε τα εργασιακά δικαιώματα, ιδιαίτερα των νέων. Να ανατρέψουμε την αντεργατική πολιτική για να μη ζήσουμε τον εργασιακό μεσαίωνα που ετοιμάζουν».