Παιδιά… φαντάσματα

Έστω και αν τα μπλε λαμπάκια των Χριστουγέννων παραμορφώνουν την όραση, είναι αδύνατον να μην έχει δει κανείς τα παιδιά, που καθημερινά βρίσκονται στη Δημητριάδος και την Ερμού και ζητιανεύουν. Τυλιγμένο κουβάρι το κορμί τους, για να ζεσταθούν, παιδιά που δεν ξεπερνούν τα πέντε χρόνια ζωής, μόνα. Παιδιά του δρόμου, αφημένα στη μοίρα τους και στα κυκλώματα. Παιδιά που αντιμετωπίζουν την απόρριψη, τη ντροπή, τον κίνδυνο της αντεκδίκησης, στην περίπτωση που το σκάσουν και την απώλεια οποιασδήποτε προοπτικής. Περνούν αρκετές ώρες της ημέρας τους στον δρόμο, αντιμετωπίζοντας κινδύνους, καταστάσεις ρατσισμού και περιθωριοποίησης. Στην οδό Τοπάλη, γυναίκες με μωρά κοιμισμένα στην αγκαλιά τους, ζητούν ελεημοσύνη. Ακόμα και μέσα στη βροχή. Μωρά που προφανώς έχουν ναρκωθεί, για να μένουν κοιμισμένα και ίσως οι γυναίκες που ζητιανεύουν, δεν είναι οι μητέρες τους, αλλά μέλη κυκλωμάτων. Παιδιά και αυτές στην ηλικία. Τα παιδιά που τα βλέπουμε με το χέρι απλωμένο, τα παιδιά του δρόμου, κατάγονται κυρίως από άλλες χώρες, όπως Βουλγαρία και Ρουμανία και έχουν έρθει, για να δουλέψουν, για να ζητιανέψουν. Αλλά και η «εγχώρια» εκμετάλλευση δεν είναι αμελητέα και δρα ανενόχλητη. Στον δρόμο συναντάς 365 μέρες τον χρόνο όλες τις ηλικίες, να πουλούν χαρτομάντιλα, λουλούδια, κεριά, λαχεία, να παίζουν ακορντεόν, να ζητιανεύουν, να μαζεύουν σκουπίδια, σιδερικά και ρούχα από τους κάδους. Η αστυνομία τα προσπερνά και οι κοινωνικές υπηρεσίες αδιαφορούν για το δουλεμπόριο των παιδιών. Τα παιδιά αντιμετωπίζονται απλά ως φαντάσματα… Η προστασία τους, στα λόγια, είναι υποτίθεται ηθική επιταγή για την κοινωνία. Πρόγραμμα όμως προστασίας παιδιών δεν εφαρμόζεται, σε μια πόλη που τα φανάρια της , τα τσιπουράδικα, οι ταβέρνες της, οι δρόμοι της, είναι γεμάτοι από ανήλικα όλες τις εποχές του χρόνου και όχι μόνο τις γιορτές που η επαιτεία «φουντώνει». Δράσεις κατά της εμπορίας, εκμετάλλευσης και παραμέλησης ανηλίκων, δεν υπάρχουν και δεν βλέπουμε και κανέναν υπεύθυνο να ενδιαφέρεται να τις εφαρμόσει. Τα παιδιά – φαντάσματα όμως είναι εδώ και κατακλύζουν κάθε μέρα δρόμους και φανάρια, για να θυμίζουν σε όλους, πως η πολιτική και οι πολιτικές δεν είναι φωτογραφίες φιλτραρισμένες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από gala και bazaar. Κόπτονται τόσο για τα παιδιά, ξεχνώντας μεταξύ φωτογραφιών και κοκτέιλ, πως μόλις βγουν στον δρόμο, θα διαπιστώσουν πως τα «παιδία δεν παίζει».