Του
Γιάννη Αντωνιάδη
πρ. Υποψήφιου βουλευτή
του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ
Οι αποχωρήσεις μελών και στελεχών από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ το τελευταίο διάστημα, σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας.
Όσοι και όσες αποχωρούμε, αποχωρούμε με θλίψη, έχοντας όμως, ο καθένας και η καθεμία από εμάς στην προσωπική του διαδρομή, αγωνιστεί για την υπεράσπιση των ιδεών και των αξιών της Αριστεράς, για Δικαιοσύνη, Αξιοκρατία και Ισότητα.
Πολλοί υποστηρικτές της ηγεσίας Κασσελάκη στρεψοδικούν, κατηγορώντας τους διαφωνούντες ότι αμφισβητούν τον νόμιμα εκλεγμένο Πρόεδρο. Δεν ισχύει όμως αυτό. Αυτό που αμφισβητείται είναι η πολιτική επάρκεια του Στέφανου Κασσελάκη, η ποιότητα της ετερόκλητης ηγετικής ομάδας που τον περιβάλλει και οι αλλοπρόσαλλες μεγαλοστομίες, υπό τη μορφή συνθημάτων, ξένες προς το ύφος και το ήθος των ανθρώπων της Αριστεράς. Δυστυχώς, η ηγετική ομάδα που διευθύνει το κόμμα λειτουργεί με βάση τη θεωρία του «εσωτερικού εχθρού» και της «υπονόμευσης», δηλητηριάζοντας το κλίμα και μην αφήνοντας περιθώρια συνύπαρξης, μια θεωρία που κυριάρχησε και κατά τη διάρκεια της εσωκομματικής προεκλογικής περιόδου.
Οι διαφωνίες μας όμως είναι αυστηρά πολιτικές και αφορούν ενέργειες και δηλώσεις που ακολούθησαν μετά την ανάληψη της προεδρίας του κόμματος από τον Στέφανο Κασσελάκη.
Ενδεικτικά:
1) Η διολίσθηση σε αντιδημοκρατικές πρακτικές, όπως η αποπομπή του διευθυντή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του εκπροσώπου Τύπου του κόμματος και η τοποθέτηση νέων προσώπων της αρεσκείας του χωρίς την έγκριση της ΚΟ και της ΠΓ. Οι ενέργειες αυτές υπήρξαν το πρώτο δείγμα γραφής του νέου Προέδρου αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.
2) Η εμπρηστική ομιλία του Προέδρου στην ΚΕ, που εκ του ρόλου του οφείλει να εγγυάται την ενότητα του κόμματος, ενώ είχε προηγηθεί και η αντικαταστατική πρόταση για διενέργεια δημοψηφίσματος σχετικά με τις γνωστές διαγραφές. Η πρακτική της διενέργειας δημοψηφίσματος για την απόδοση πειθαρχικών ποινών δεν αντίκειται απλώς στις αρχές ενός αριστερού κόμματος, αλλά παραβιάζει κατάφωρα τη στοιχειώδη λειτουργία του δημοκρατικού κράτους δικαίου. Η μετέπειτα αναδίπλωση όπως αποτυπώθηκε στην πολιτική απόφαση της ΚΕ συνιστούν την ισχυρότερη απόδειξη αυτού.
3) Η μετατόπιση σε νέες «προσωπικές» προγραμματικές θέσεις, πολλές από τις οποίες έρχονται σε αντίθεση με τις διατυπωμένες και ψηφισμένες θέσεις του κόμματος, όπως η νεοφιλελεύθερης έμπνευσης ομιλία του Προέδρου στον ΣΕΒ ή η άποψη για τον φράχτη στη συνέντευξη στον Χατζηνικολάου. Όλες αυτές οι δημόσιες τοποθετήσεις του Προέδρου οδήγησαν συχνά σε αναδίπλωση, γεγονός που ενισχύει μόνο την αναξιοπιστία του κόμματος.
4) Η άγνοια βασικών ιδεολογικών αξιών και προταγμάτων του χώρου της Αριστεράς. Η αναφορά στη «θεωρία των δύο άκρων» κατά την τοποθέτηση του Στέφανου Κασσελάκη στην βιβλιοπαρουσίασή του δεν μπορεί να περάσει «στα ψιλά». Η νομιμοποίηση της πιο επικίνδυνης αναθεωρητικής άποψης, που εξομοιώνει την Αριστερά με το φασισμό (παρά την αμήχανη τοποθέτηση της ακροδεξιάς και της αναρχίας στο δίπολο), μιας θεωρίας κατευθείαν από τη φαρέτρα της ακροδεξιάς ρητορικής της ΝΔ, που αποτέλεσε βασική επιχειρηματολογία την προεκλογική περίοδο, δεν μπορεί να μπει στον κουβά των δηλώσεων που – απλά – επαναδιατυπώνονται την επομένη.
5) Η συντήρηση μιας ρητορικής τοξικότητας, μίσους και απαξίωσης σημαντικών επιτευγμάτων της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που πλήττει συχνά ακόμα και τον πρώην Πρόεδρο και Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, στο όνομα του οποίου η νέα ηγετική ομάδα ομνύει, ενισχύει τον εσωτερικό διχασμό και την αγοραία συμπεριφορά.
Όσοι και όσες αποχωρήσαμε, δεν πάμε… σπίτι μας. Παραμένουμε ενεργοί/ες και παλεύουμε απέναντι στον πραγματικό εχθρό. Την κυβέρνηση της Ν.Δ. με πρωθυπουργό τον κ. Μητσοτάκη και τις πολιτικές που εξαθλιώνουν καθημερινά τη ζωή μας, απαξιώνουν θεμελιώδεις κοινωνικές και εργασιακές κατακτήσεις δεκαετιών, φτωχοποιούν και εντείνουν τις ανισότητες. Παραμένουμε περήφανοι/ες για τους συνεχείς αγώνες που δώσαμε όλο το διάστημα που ήμασταν κυβέρνηση και τον ανηλεή πόλεμο που δεχθήκαμε υποστηρίζοντας εμβληματικές ή και αναγκαστικές – λόγω των μνημονίων – επιλογές της κυβέρνησης Τσίπρα.
Κλείνοντας νοιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του κόμματος, που μας τίμησαν όλα αυτά τα χρόνια με την εκτίμηση, τη συντροφικότητα και την εμπιστοσύνη τους. Είμαστε περήφανοι και περήφανες που συμπορευτήκαμε στο υπέροχο ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ της τελευταίας δεκαετίας. Δεν τους ξεχνάμε, δεν τους αποχωριζόμαστε, σεβόμενοι την διαφορετική πολιτική τους εκτίμηση για την παρούσα κρίση στο κόμμα. Κρατάμε μόνο τα καλά και προχωράμε. Καλούς αγώνες σε όλους και όλες !