Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ,
πρ. προέδρου Γεωπονικού
Συλλόγου Μαγνησίας
Πριν αναπτύξω τη συνολική αρθρογραφία μου, θέλω να αναφερθώ, αρχικά, στη σημασία δύο βασικών ορολογιών, που έχουν ΑΜΕΣΗ σχέση με τη Γεωπονική – Αγροτο – παραγωγική και Αγροτο – οικονομική «σκοπιά» του Πρωτογενούς Τομέα της Εθνικής Οικονομίας της χώρας μας. Οι ορολογίες αυτές είναι: η παραγωγή και η παραγωγικότητα. Έτσι:
Α. Παραγωγή, είναι το σύνολο των διαφόρων εργασιών και «ενεργειών» των αγροτών (γεωργών, κτηνοτρόφων, πτηνοτρόφων, μελισσοκόμων κ.ά.) οι οποίοι καλλιεργώντας φυτά και εκτρέφοντας ζώα, πτηνά, μελίσσια κ.ά. προσφέρουν στους καταναλωτές (ανθρώπους, παραγωγικούς ζωικούς οργανισμούς, βιομηχανικές – βιοτεχνικές μονάδες κ.α.) τα αγροτικά προϊόντα τους (φυτικά, κτηνοτροφικά, κ.ά.) για την ικανοποίηση των διατροφικών και βιομηχανικών – βιοτεχνικών αναγκών τους.
Β. Παραγωγικότητα, νοούμε την ικανότητα και τη δυνατότητα του κάθε αγρότη / της κάθε αγρότισσας να παράγει διάφορα ωφέλιμα αγροτικά προϊόντα, για τη διατροφή (των ανθρώπων και των άλλων ζώντων οργανισμών) καθώς και για τη χρησιμοποίησή τους, από διάφορες μεταποιητικές «μονάδες». Η παραγωγή μάλιστα των προϊόντων αυτών, πρέπει να γίνεται με όσο το δυνατόν μικρότερο παραγωγικό κόστος, αλλά και με όσο το δυνατόν καλύτερο οικονομικό αποτέλεσμα / καθαρό κέρδος / για τον αγρότη / την αγρότισσα.
Η αύξηση της παραγωγικότητας επιτυγχάνεται και εξασφαλίζεται με τη «συνεργασία» πολλών «παραγόντων» «παραμέτρων, οι οποίοι είναι (κατά την άποψή μου) οι εξής:
α. η φύση, δηλαδή το έδαφος, ο αέρας, το νερό, ο ήλιος, οι ευνοϊκές καιρικές συνθήκες
β. το κεφάλαιο / το εδαφικό, το φυτικό, το ζωικό, το χρηματικό κ.α.
γ. οι ανθρώπινες (προσωπικές) αγροτικές εργασίες και «προσφορές» (χειρονακτικές, μηχανικές, πνευματικές κ.ά.).
Οι τρεις (3) αυτές «παράμετροι» αποτελούν (έστω και σε οποιαδήποτε μεταξύ τους αναλογία) τους βασικούς «συντελεστές» παραγωγής και παραγωγικότητας.
ΟΜΩΣ. Σαν «συντελεστές» παραγωγής και παραγωγικότητας, ΠΡΕΠΕΙ να συμπεριληφθούν (με βάση τη «χθεσινή», τη σημερινή και την «αυριανή» πραγματικότητα) ΑΚΟΜΗ δύο (2) πολύ σημαντικές και ουσιαστικές «παράμετροι» που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και το Ελληνικό κράτος.
Ναι, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία με τις διάφορες αποφάσεις της, στα πλαίσια της κοινής Αγροτικής Πολιτικής / Κ.Α.Π. (για τα κράτη – μέλη της Ε.Ε.) αλλά και με τις ειδικές συμφωνίες της, με τον παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου / Π.Ο.Ε. (στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης του εμπορίου) ΕΧΟΥΝ «οδηγήσει» τους Ευρωπαίους αγρότες/ μέλη της Ε.Ε. (φυσικά ΚΑΙ τους Έλληνες αγρότες) σε πολλούς προβληματισμούς και αρκετά αδιέξοδα!!!
ΟΜΩΣ αλήθεια !!! θα αναρωτηθεί κάποιος ή κάποια, αναγνώστης αυτού του άρθρου μου: «Ποια η σχέση των προηγούμενων αναφορών μου, στην παραγωγή, την παραγωγικότητα και των πέντε (5) παραμέτρων (φύση, κεφάλαιο, εργασία, Ευρωπαϊκή Ένωση και Ελληνικό Κράτος) με τις κινητοποιήσεις των αγροτών μας;».
Η απάντηση και η εξήγηση είναι πολύ απλή!!!
Εκτός από την «παράμετρο» φύση, την οποία ΔΕΝ μπορούμε να την ελέγξουμε, με τον οποιονδήποτε τρόπο, όλα να υπόλοιπα αλληλοσυνδέονται ποικιλοτρόπως. Και είναι αυτά που απασχολούν, άμεσα και έμμεσα τους αγρότες μας. Και είναι αυτά που τους οδηγούν στις κινητοποιήσεις τους.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Στη συνέχεια του άρθρου μου, δεν θα αναφερθώ καθόλου στα αποτελέσματα της συνάντησης του κ. πρωθυπουργού με την αντιπροσωπεία των αγροτών. Διότι τα αποτελέσματα θα τα αξιολογήσουν οι ίδιοι ο αγρότες. Εγώ πάντως σαν απλός πολίτης και σαν ΣΚ της επιστήμης μου «συνδιαφερόμενος» θα προσπαθήσω να εκθέσω τις προσωπικές μου απόψεις, πάνω στο πολύπλοκο Αγροτικό ζήτημα – πρόβλημα της χώρας μας και φυσικά της ευρύτερης τοπικής περιοχής μας. ΕΤΣΙ:
α. Για τα της Ε.Ε. τα ανέφερα πολύ επιγραμματικά προηγούμενα.
β. Για την παραγωγή, της παραγωγικότητα το κεφάλαιο, την αγροτική (προσωπική) εργασία θα πως το εξής: Όλα τα προαναφερθέντα είναι συνυφασμένα/ είναι συνδεδεμένα, άμεσα και έμμεσα, με το ελληνικό κράτος, με την Ελληνική πολιτεία. Διότι:
«Η συμβολή, η αρωγή / η βοήθεια του κράτους μας σε ΟΛΑ στα «υποκείμενα της κρατικής οργάνωσης» ΠΡΕΠΕΙ (κατά τη γνώμη μου) να ΕΙΝΑΙ σημαντική!!
Ένα απ’ αυτά τα «υποκείμενα» (εκτός της υγείας, της παιδείας, της εθνικής μας άμυνας και ασφάλειας κ.α.), είναι η αγροτική ανάπτυξη της πατρίδας μας, δηλαδή η πολύ καλή πρόοδος του πρωτογενούς τομέα της εθνικής μας οικονομίας.
Η «συμμετοχή» του κράτους στους επιμέρους «συντελεστές» της παραγωγικότητας και της παραγωγής των αγροτικών προϊόντων (φυτικών, ζωικών, μελισσοκομικών κ.α.) ΠΡΕΠΕΙ να είναι (κατά την άποψή μου) σημαντική, διότι ο κάθε αγρότης / η κάθε αγρότισσα, θα πρέπει να απολαμβάνει (τουλάχιστον) τα παρακάτω:
1. Όποιος ή όποια διαθέτει το οποιασδήποτε «μορφής» προσωπικό κεφάλαιο (εδαφικό, ζωικό, χρηματικό, μηχανολογικό, κτηριακό κ.α.) ΠΡΕΠΕΙ να λαμβάνει ένα συμβατικό τόκο.
2. Όποιος ή όποια προσφέρει την οποιαδήποτε προσωπική αγροτική εργασία, ΠΡΕΠΕΙ να λαμβάνει ένα συμβατικό ημερομίσθιο.
3. Όποιος ή όποια διαθέτει προς πώληση ένα φυσικό παραγωγικό αγροτικό προϊόν (προς οποιονδήποτε καταναλωτή) ΠΡΕΠΕΙ να εισπράττει μια ικανοποιητική καθαρή πρόσοδο.
ΟΜΩΣ. Εκτός από τους προηγούμενους αναφερθέντες «οικονομικούς συντελεστές» (τόκος, ημερομίσθιο, πρόσοδος), που είναι βασικές προϋποθέσεις για την καλή αγροτική παραγωγική ανάπτυξη και την οικονομική ικανοποίηση των αγροτών της πατρίδας μας, υπάρχουν και ορισμένα άλλα θέματα – προβλήματα, που δημιουργούν ανασταλτικούς παραγωγικούς «παράγοντες», για τον πρωτογενή τομέα της χώρας μας. Είναι προβλήματα που «οδηγούν» τη ΓΕΝΙΚΗ αγροτική «κατάσταση» ΑΚΟΜΗ πιο οξυμένη και εκρηκτική!!! Αυτά επιγραμματικά είναι τα εξής:
* ο μικρός και πολυτεμαχισμένος μέσος «κτηματικός» κλήρος, καθώς και ο μικρός αριθμός ζωικών εκτροφών, ανά παραγωγική «μονάδα». Αυτά τα δύο δεδομένα σε συνδυασμό με το μεγάλο (σχετικά) ποσοστό των Ελλήνων μικρο-παραγωγών – αγροτών, συνηγορεί στο παρακάτω αποτέλεσμα: υψηλότερο κόστος παραγωγής, αλλά, κυρίως είναι ευάλωτοι στα οικονομικά συμφέροντα των μεγαλεμπόρων – μεσαζόντων.
* το υψηλό κόστος παραγωγής στα διάφορα αγροτικά προϊόντα (φυτικά, κτηνοτροφικά, κ.α.) ανεξαρτήτως μεγέθους αγροτικής εκμετάλλευσης
* οι «ελληνοποιήσεις» πολλών εισαγόμενων αγροτικών προϊόντων «προβληματικής» (ενδεχόμενα) προέλευσης
* το μεγάλο «άνοιγμα» τιμής μεταξύ της τιμής αγοράς το Α αγροτικού προϊόντος (από το χωράφι ή την κτηνοτροφική «μονάδα» του παραγωγού) και της τιμής πώλησης του ίδιου προϊόντος Α, στο «ράφι» του λιανοπωλητή. Δηλαδή το «αθέμιτο» κέρδος των «ενδιάμεσων» μεσαζόντων εμπόρων.
Όλα τα προηγούμενα και όχι μόνο, σε (επιπλέον) συνδυασμό με τα ειδικά καταστροφικά «αποτελέσματα» των αγροτών του Θεσσαλικού κάμπου (γενικά) και της ευρύτερης τοπικής περιοχής μας (πιο ειδικά) από τις θεομηνίες «Ντάνιελ» και «Ηλίας», τα προβλήματα στην αγροτική παραγωγή και ανάπτυξη μεγαλώνουν ΑΚΟΜΗ περισσότερο!!!
Διότι, τα τεράστια προβλήματα (δυστυχώς), που αναφέρονται: είτε στις ολοσχερής καταστροφές διαφόρων εκτατικών φυτικών καλλιεργειών (π.χ. βαμβάκια, καλαμπόκι, τριφύλλια κ.α.), είτε στις ολοσχερής ή πολύ μεγάλες καταστροφές δενδρωδών καλλιεργειών (π.χ. αμυγδαλιάς, ελιάς, φιστικιάς, μηλιά, κ.α.) είτε στο θάνατο παραγωγικών ζώων, πτηνών, μελισσοσμηνών κ.α., είτε ακόμη – ακόμη σε κτίσματα (οικήματα, αποθήκες, υπόστεγα κ.α.) και μηχανικό αγροτικό εξοπλισμό ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ένα τραγικό και πολύ ζοφερό, συνολικό αποτέλεσμα, που έχει οδηγήσει και δημιουργήσει στους αγρότες – παραγωγούς (και μάλιστα ΧΩΡΙΣ να φταίνε) πάρα πολλά αδιέξοδα.
Για όλους αυτούς τους λόγους και όχι μόνον οι κινητοποιήσεις των αγροτών της χώρας μας είναι γεγονός, δεδομένο και δικαιολογημένο. Τα αιτήματα των αγροτών της πατρίδας μας ΕΙΝΑΙ (κατά τη γνώμη μου) δίκαια και πλήρως τεκμηριωμένα.
Άρα, για να υπάρχει και να υπάρξει στο άμεσο και απώτερο μέλλον, μια ζωντανή ύπαιθρος χώρα, με τον πολύ αξιόλογο και αξιόμαχο αγροτικό της κόσμο, σε πλήρη λειτουργική παραγωγικότητα, ΠΡΕΙΠΕΙ να υπάρξει «χθες» μια ουσιαστική δικαίωσή τους!!!
Μια πραγματική δικαίωσή τους, από την ελληνική πολιτεία, δηλαδή την ελληνική κυβέρνηση και τη γενικότερη ελληνική αντιπολίτευση.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ η «πίεση» της ελληνικής πολιτείας, ΠΡΟΣ κάθε κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ένωσης (με πραγματικά, ουσιαστικά και τεκμηριωμένα αγροτικά αιτήματα). ΠΡΕΠΕΙ να είναι συνεχής και απαιτητική!!!
Οι οποιεσδήποτε αποφάσεις των αρμοδίων επιτροπών της Ε.Ε. ΜΠΟΡΕΙ για κάποια αγροτικά θέματα να είναι «γενικές» ορισμένων χωρών – μελών της Ε.Ε. (όπως π.χ. ΚΑΙ για τη χώρα μας, την Ελλάδα) ΜΠΟΡΕΙ και ΠΡΕΠΕΙ να είναι διαφοροποιημένες αισθητά προς το καλύτερο!!!
Γιατί διαφορετικά, ΜΑΖΙ με τις ενδεχόμενες ΜΗ ικανοποιητικές (για τους αγρότες μας) λύσεις των διαφόρων ουσιαστικών και πραγματικών αιτημάτων τους (από την ελληνική κυβέρνηση) το σύνθημα των αγροτών (γεωργών, κτηνοτρόφων, πτηνοτρόφων, μελισσοκόμων κ.α.) NO FARMERS NO FOOD το οποίο μεταφραζόμενο στα απλά… ελληνικά μάς λέει ότι: «ΧΩΡΙΣ ΑΓΡΟΤΕΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΦΙΜΟ – ΤΡΟΦΗ – ΦΑΓΗΤΟ» μπορεί να γίνει μια πάρα πολύ «σκληρή» και αμείλιχτη πραγματικότητα για ΟΛΟΥΣ μας και ειδικά στον αστικό πληθυσμό της χώρας μας.
Εκτός και αν θέλουμε, ως χώρα, την «εκπαραθύρωση» και αναγκαστική απομάκρυνση, από την ελληνική αγροτική παραγωγική διαδικασία (φυτική, ζωική κ.α.) πολύ μεγάλου αριθμού αγροτών μας, την υπεραύξηση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων (φυτικών και ζωικών) από … τρίτες χώρες, και με την άμεση και έμμεση «εξυπηρέτηση» των μεγάλων μονοπωλιακών εισαγωγικών ΚΑΡΤΕΛ!!!
Αυτά τα θέλουμε;
Και φυσικά ΟΧΙ, 100%!!!