Παραπολιτικά

Οι αλλαγές στην παιδεία χρειάζονται ευρύτερες συναινέσεις και συγκλίσεις

Της Κατερίνας Τασσοπούλου

Ούτε μια, ούτε δύο, αλλά τρεις κινητοποιήσεις φοιτητών οργανώθηκαν στον Βόλο την τελευταία εβδομάδα. Πραγματικά, σε καιρό πανδημίας πρόκειται για αδιανόητες εικόνες συγχρωτισμού, αλλά δεν μπορούμε να ενοχοποιήσουμε το φοιτητικό κίνημα, επειδή τα παιδιά με τις λίγες δυνάμεις που διαθέτουν, θέλουν να σταθούν ή πιστεύουν πως μπορούν να σταθούν εμπόδιο, στα σχέδια για δομική αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος εν μέσω λοκ ντάουν, χωρίς τον αναγκαίο διάλογο. Η κυβέρνηση είχε τη δυνατότητα να αποσοβήσει τις αντιδράσεις, αποσύροντας προσωρινά το νομοσχέδιο και προχωρώντας σε διάλογο με τη φοιτητική και την πανεπιστημιακή κοινότητα, μέσα σε συνθήκες κανονικότητας. Δεν το έπραξε.

Η επιμονή της σε αποφάσεις, οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγούσαν σε αντιδράσεις, αποδεικνύουν ότι λειτουργεί με μοναδικό γνώμονα το μικροκομματικό όφελος. Επιθυμεί τη σύγκρουση με τη φοιτητική και την πανεπιστημιακή κοινότητα, γιατί ενεργοποιεί τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά του δικού της ακροατηρίου, το οποίο τρέφει με δηλώσεις περί ανεύθυνων και απείθαρχων αριστερών τραμπούκων. Η ίδια μυθολογική αντίληψη και για τους καθηγητές. Αριστεροί τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας και ας σαρώνουν τα ελληνικά πανεπιστήμια τις διακρίσεις. Δεν είναι ιδεολογικοί της αντίπαλοι οι φοιτητές και οι πανεπιστημιακοί. Ούτε οι εκπαιδευτικοί που αντιδρούν με τις μεθόδους του υπουργείου Παιδείας, το οποίο αποφασίζει εν κρυπτώ και βαδίζει χωρίς σχέδιο σε καιρό πανδημίας. Τρανότερη απόδειξη από τη διαχείριση της πανδημίας, με το «άνοιξε-κλείσε» και την περιβόητη τηλεκπαίδευση, δεν υπήρξε.

Οι αλλαγές στην παιδεία, για να αντέχουν στον χρόνο και να μην ξηλώνονται από κυβέρνηση σε κυβέρνηση και από υπουργό σε υπουργό (της ίδιας κυβέρνησης), χρειάζονται ευρύτερες συναινέσεις και συγκλίσεις. Κι αυτό οφείλουν να το κατανοήσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι με την παιδεία. Κοινός παρονομαστής των αποφάσεων δεν μπορεί να είναι η έλλειψη διαλόγου, γιατί το μόνο που μπορεί να καταφέρει η κ. Κεραμέως, είναι να ανοίξει μετά την πανδημία τα αμφιθέατρα του παραλόγου.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το