Πρόεδροι 15μελών συμβουλίων σχολείων του Βόλου μεταφέρουν τα μηνύματα των μαθητών.
Ο πρόεδρος του 15μελούς του 1ου ΓΕΛ Βόλου Ευάγγελος Καραλάκος και ο Πρόεδρος του 15μελους του 3ου ΓΕΛ Βόλου Ευριπίδης Ευλογημένος, μιλούν στη «Θ» για τις αγωνίες τους και τα όνειρά τους, για τις πανελλαδικές, τους καθηγητές, τις σπουδές.
Ποια πιστεύεις ότι είναι τα προβλήματα των συνομήλικων σου σήμερα;
Ε.Κ.: Κατά κύριο λόγο είναι το άγχος και η πίεση. Τώρα από κει και πέρα σίγουρα δεν βοηθάει και το άγχος από τα ίδια τα μαθήματα ή η πίεση από το οικογενειακό περιβάλλον. Οι διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ μας επηρεάζονται πολύ, γιατί βλέπεις άτομα που ήτανε φίλοι και λόγω του άγχους και της πίεσης που περνάνε να μαλώνουν, να έχουν κόντρες από το πουθενά. Τέλος, πολλά παιδιά αναγκάζονται να σταματήσουν τα αθλήματα κ.τ.λ., λόγω της έλλειψης χρόνου και γενικότερα για 1-2 χρόνια όλη η ζωή μας μπαίνει στον πάγο. Πρέπει να αφοσιωθείς σε αυτό από ένα σημείο και μετά και να παρατήσεις τα υπόλοιπα.
Ε.Ε.: Ένα από τα πιο κύρια είναι η κακή συμπεριφορά, που προέρχεται από επιρροές από παρέες. Αυτές οι επιρροές μπορεί να είναι διάφορες, από ναρκωτικά μέχρι και να παρατάνε το σχολείο κάποιες φορές. Μάλιστα το έχω δει και στον στενό μου κύκλο. Πολλά παιδιά της ηλικίας μου επηρεάζονται πάρα πολύ εύκολα και από τα σημερινά πρότυπα και από τις παρέες τους. Αρκετοί δεν βλέπουν το αύριο σοβαρά, δεν τους νοιάζει το μέλλον τους πάρα πολύ.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το σημαντικό πρόβλημα στην εκπαίδευση και πού θα εστίαζες για την επίλυσή του;
Ε.Κ.: Κατά κύριο λόγο το ότι αναγκαζόμαστε να ακολουθούμε εκτός από το σχολείο και τα φροντιστήρια. Θεωρώ ότι το επίπεδο στις πανελλήνιες έχει ανέβει τόσο πολύ, που το σχολείο αντικειμενικά πια δεν μπορεί να καλύψει τις απαιτήσεις. Ο χρόνος που απαιτείται, 7 ώρες σχολείο και άλλες 4-5 φροντιστήριο στην καλύτερη, συν το διάβασμα, ουσιαστικά δεν έχεις χρόνο για τίποτα άλλο.
Ε.Ε.: Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η διαφορά ηλικίας που έχουνε κάποιοι καθηγητές με τους μαθητές, γιατί αυτό επηρεάζει στο ότι έχουν και διαφορά σκέψης. Πολλοί καθηγητές δεν μπορούν να καταλάβουν πώς σκέφτονται οι μαθητές και το αντίθετο και προσπαθούν να επιβάλλουν τους τρόπους τους όπως διδασκόντουσαν όταν ήταν αυτοί μικροί, πριν π.χ. 40 χρόνια, και σε εμάς. Αυτό το πράγμα κάνει πολλούς μαθητές να μην θέλουν να παρακολουθήσουν το μάθημα και να μην τους ενδιαφέρει. Επίσης πάρα πολλοί καθηγητές εστιάζουνε πολύ στα φροντιστήρια, δεν τους νοιάζει δηλαδή να διδάξουνε το μάθημα, τους νοιάζει να δείξουν ότι ξέρουν το μάθημα που κάνουνε και δεν βοηθάνε να μάθει κάποιος το μάθημα. Δηλαδή ένα παιδί που δεν κάνει φροντιστήρια, δεν θα καταλάβει τίποτα. Αυτός προσπαθεί να δείξει ότι είναι ανώτερα τα φροντιστήρια, να κάνει κάποια δύσκολα πράγματα, κάποια δύσκολα θέματα και να δείξει τις γνώσεις του σαν επίδειξη στους μαθητές. Αυτό πιστεύω ότι θα μπορούσε να λυθεί και με κάποια σεμινάρια στους καθηγητές, μεγαλύτερης ηλικίας κυρίως, γιατί ακόμα και με την πρακτική δεν νομίζω να καταφέρουν πολλά πράγματα. Υπάρχουν τέτοια σεμινάρια, αλλά κάποιοι καθηγητές που είναι πρόθυμοι μόνο πάνε και ακούνε και βελτιώνονται. Κάποια υποχρεωτικά σεμινάρια δηλαδή, όπου θα μπορούσανε να δείξουν στους καθηγητές τον τρόπο σκέψης μας. Να τους εξηγήσουνε τον ρόλο τους, γιατί κάποιοι τον ξεχνάνε μετά από κάποια χρόνια.
Υπάρχει ελεύθερος χρόνος;
Ε.Κ.: Αν καταφέρεις και κάνεις σωστή διαχείριση, που μέχρι στιγμής κάνω, μπορείς να βρεις ελεύθερο χρόνο, αλλά βλέπω και πολλά παιδιά γύρω μου, π.χ. μια κοπέλα που μίλησα τις προάλλες που είναι Α’ Λυκείου, δεν έχει χρόνο για τίποτα. Οπότε πολλά παιδιά δεν μπορούν καθόλου να το διαχειριστούνε και δεν έχουν ούτε 20 λεπτά να κάτσουνε.
Ε.Ε.: Υπάρχει γι’ αυτούς που έχουνε πρόγραμμα. Άμα κάθεσαι στο γραφείο δύο ώρες και διαβάζεις μισή, προφανώς δεν θα υπάρχει ελεύθερος χρόνος. Άμα έχεις βάλει πρόγραμμα, κάτσεις μία ώρα και διαβάσεις και τη μία ώρα ολόκληρη χωρίς αποσπάσεις, θα μπορέσεις να έχεις ελεύθερο χρόνο μετά τα φροντιστήρια. Είναι πρόγραμμα όλο αυτό, ειδικά για τις πανελλήνιες.
Σας ενδιαφέρει η πολιτική;
Ε.Κ.: Κοίτα, εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει η πολιτική και θέλω να ασχοληθώ κιόλας παρακάτω. Σίγουρα υπάρχουν πολλά προβλήματα στην πολιτική και στο πώς μεταχειρίζονται κάποια ζητήματα, αλλά πιστεύω ότι η λύση δεν είναι να γυρνάμε την πλάτη στους πολιτικούς και στην πολιτική μέσω της αποχής και της περιφρόνησης. Πρέπει να ασχοληθούμε και εμείς ενεργά, έτσι ώστε να τους πιέσουμε περισσότερο στο να καταλάβουνε τις ανάγκες μας καλύτερα και να μας βοηθήσουν οι ίδιοι.
Ε.Ε.: Δεν ασχολούμαι με την πολιτική. Δεν έχω έρθει σε θέση για να πρέπει να ασχοληθώ. Δεν ξέρω είναι η αλήθεια. Γενικά πολύ λίγα παιδιά της ηλικίας μου έχουν γνώμη για την πολιτική γενικά. Ακόμη και τώρα που ψηφήσαμε, οι περισσότεροι ψηφίζουν ό,τι ψηφίζουν οι γονείς τους. Λίγοι έχουν δικιά τους γνώμη γι’ αυτό το θέμα.
Όσον αφορά στο μέλλον σου, σκέφτεσαι να φύγεις στο εξωτερικό;
Ε.Κ.: Δεν είναι στόχος μου γενικότερα, αλλά πάντα το έχω στο μυαλό μου ότι μπορεί να χρειαστεί. Γενικότερα, όμως, στόχος μου είναι να το παλέψω να μείνω εδώ πέρα.
Ε.Ε.: Το σκέφτομαι, ειδικά για το μεταπτυχιακό. Τώρα για το πανεπιστήμιο το κανονικό δεν νομίζω να φύγω κατευθείαν στο εξωτερικό. Είναι δύσκολο να αλλάξεις κατευθείαν μια ζωή, να φύγεις σε μια άλλη χώρα μόνος σου. Είναι πιο εύκολη πιστεύω η προσαρμογή από το να μένεις μόνος σου κάπου στην Ελλάδα να φύγεις εξωτερικό, από το να μένεις με τους γονείς σου και να φύγεις κατευθείαν εξωτερικό. Τα επίπεδα στο εξωτερικό είναι καλύτερα και έχει περισσότερες ευκαιρίες.
Είναι αρκετή η ύλη για τις πανελλήνιες;
Ε.Κ.: Προχθές στο 1ο είχε έρθει και η υφυπουργός Παιδείας και γενικότερα οι περισσότερες ερωτήσεις ήταν γύρω από αυτό το θέμα. Δεν το περίμενα ότι θα ήταν από τα πιο σημαντικά ζητήματα. Εκεί αφοσιώθηκαν όλα τα παιδιά, οπότε σίγουρα πιστεύω ότι η ύλη έχει «απλωθεί» αρκετά και το βασικότερο είναι ότι κάποια πράγματα νομίζω τα διυλίζουμε αρκετά. Οπότε πέρα από το ότι είναι πολλή η ύλη είναι και τόσες πολλές οι λεπτομέρειες σε κάθε κεφάλαιο, που πρέπει να αφοσιωθείς πολύ. Νομίζω ότι αν θέλουνε να αφοσιωθούμε τόσο πολύ στις λεπτομέρειες, θα πρέπει να μειώσουν την ύλη ή να αυξήσουν την ύλη και απλά να περνάμε κάποια πράγματα πιο επιδερμικά.
Ε.Ε.: Είναι πάρα πολλή. Στη Χημεία ειδικά και στο σχολείο «τρέχουνε» πάρα πολύ, ειδικά με αυτά που έγιναν που χάσαμε έναν μήνα σχολείο, έχουμε κάνει και κάποιες ενέργειες μήπως πάρουμε κάποια προνόμια γι’ αυτό, αλλά στα Μαθηματικά και στη Φυσική η ύλη είναι μια χαρά, ούτε λίγη ούτε πολλή, «βγαίνει». Στη Χημεία είναι πάρα πολλή.
Έχετε κάποιο ειδικό ποσοστό σαν πλημμυροπαθείς;
Ε.Κ.: Δεν ξέρω αν το είχες δει. Είχαμε πάει στη δευτεροβάθμια και μας πήρε συνέντευξη το TRT. Είχα μιλήσει στην τηλεόραση τότε, ήμασταν οι πρόεδροι από όλα τα σχολεία του Βόλου. Συγκεκριμένα εγώ και άλλα δυο παιδιά (μια κοπέλα από το 1ο Νέας Ιωνίας και ένα άλλο παιδί) είχαμε μιλήσει με τους δημοσιογράφους και ουσιαστικά είχανε πει ότι μια ιδέα είναι το ποσοστό, αλλά γενικότερα θέλουμε το υπουργείο να κάνει οτιδήποτε για να μας βοηθήσει σε αυτό το ζήτημα. Η αλήθεια είναι ότι επηρεαστήκαμε πάρα πολύ, δηλαδή και εγώ ο ίδιος στη δεύτερη πλημμύρα ήμουν έξω όταν έπιασε και ήμουν εγκλωβισμένος για πόσες ώρες. Σε επηρεάζει ψυχολογικά πάρα πολύ, για τον επόμενο μήνα σε έπιανε κάτι άμα έβρεχε και το σκεφτόσουν.
Ε.Ε.: Εμείς ως σχολεία του Βόλου είχαμε συνεννοηθεί, τα περισσότερα να κάνουμε μία μέρα κατάληψη, είχαμε πάει στη Δευτεροβάθμια, είχαμε μιλήσει με τον υπεύθυνο και δεν μας έχει δοθεί κάποια ενημέρωση γι’ αυτό το θέμα. Είχανε πει τώρα προς Μάρτιο – Απρίλιο θα βγει η ανακοίνωση. Όσο είχαμε μιλήσει όλοι μαζί, πιστεύουμε, ακόμη και ο υπεύθυνος της Δευτεροβάθμιας το πιστεύει, ότι πρέπει να μας δοθεί κάτι, έστω θέσεις άμα δεν είναι μόρια.
Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η βία τόσο εντός σχολείου όσο και εκτός; (π.χ. η οπαδική). Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Ε.Κ.: Νομίζω ότι η οπαδική βία έχει να κάνει σίγουρα και με την αστυνόμευση, ενώ το bullying όχι. Νομίζω ότι η λύση βρίσκεται μέσα στο υπουργείο Παιδείας, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν έχει να κάνει με αυτό. Νομίζω ότι το σύστημα έχει πολλά προβλήματα, από το νηπιαγωγείο ακόμα. Η έλλειψη παιδείας είναι πολύ σημαντικό ζήτημα και το παρατηρείς και στην οπαδική βία, αφού συμμετέχουνε 17χρονα και 18χρονα που κάνουν τέτοιου είδους πράγματα όχι μόνο στο πλαίσιο εκτός σχολείου, αλλά και στο πλαίσιο εντός σχολείου. Πιστεύω ότι η βασική λύση είναι να ασχοληθούμε πιο έμπρακτα με τα παιδιά και με τη νέα γενιά, ώστε να μπορέσουμε να εξηγήσουμε ότι αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τις ομάδες ούτε με τίποτα και ότι πρέπει να σταματήσουν άμεσα.
Ε.Ε.: Η οπαδική βία πολύ δύσκολα μπορεί να αντιμετωπιστεί, γιατί ακόμα και τώρα που είχαν πάρει τα μέτρα που δεν πήγαιναν οι οπαδοί στα γήπεδα και έπαιζαν χωρίς οπαδούς, πάλι υπήρχαν περιστατικά οπαδικής βίας. Αυτό γιατί είδη υπάρχουν πολλά άτομα που είναι «τρελαμένα» με τις ομάδες τους, όπως έχουμε στον Βόλο τη διαμάχη Ολυμπιακός Βόλου – Νίκη Βόλου. Υπάρχουν και αλλού αυτές οι διαμάχες. Τώρα εντός σχολείου, τουλάχιστον στο δικό μου το σχολείο δεν υπάρχουνε περιστατικά βίας. Πιστεύω ότι τα περιστατικά της βίας είναι σε μικρότερες ηλικίες περισσότερο. Δηλαδή στο δημοτικό. Από όσο έχω μιλήσει και με γνωστούς μου, δεν υπάρχει τόση σχολική βία όση παρουσιάζουνε, αλλά μπορούμε να πάρουμε κάποια μέτρα και νομίζω είδη έχουνε πάρει πολλά σχολεία, όπως με τους καθηγητές που είναι σε εφημερία παντού και βλέπουν ανά πάσα στιγμή τι γίνεται. Με το που βλέπουνε δύο παιδιά σε ένταση, πάνε και τους χωρίζουν και σταματάν.
Μπορεί να ξεκινάει και από το ίδιο το σπίτι;
Ε.Κ.: Σίγουρα. Κάποια παιδιά έρχονται και από το σπίτι τους με κάποια εφόδια, αλλά πιστεύω ότι στο σχολείο περνάμε τόσες ώρες και χρόνια από τη ζωή μας, και θεωρώ ότι πραγματικά μπορεί να επηρεάσει και να διαμορφώσει την προσωπικότητα κάποιου ως έναν βαθμό. Η βία δεν μπορεί να εξαλιφθεί εντελώς, μην είμαστε παράλογοι, αλλά σίγουρα να μην είναι η μάστιγα που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια.
Ε.Ε.: Όσον αφορά στην οπαδική βία, ναι. Συνήθως οι πατεράδες που ασχολούνται πιο πολύ με αυτό το θέμα, άμα είναι φανατικοί κάποιας ομάδας, μπορούν να το περάσουν και στο παιδί αυτό. Άμα πηγαίνουνε μαζί στο γήπεδο και δημιουργεί επεισόδια ο πατέρας, θα το πάρει και το παιδί και θα το δει σαν πρότυπο. Αυτό δεν είναι σωστό. Εκτός από τα οπαδικά, άμα οι γονείς είναι συνέχεια σε ένταση και το παιδί θα πιστεύει ότι αυτό είναι κάτι σωστό, είναι φυσιολογικό, δεν είναι κάτι παράλογο. Είναι και η συμπεριφορά των γονέων, ειδικά στις πιο μικρές ηλικίες. Μετά μπαίνουν και οι παρέες μέσα σε αυτή την επιρροή, αλλά ειδικά στις μικρές ηλικίες που διαμορφώνει χαρακτήρα το παιδί, οι γονείς παίζουν τον πιο σημαντικό ρόλο.
Ποια ιδέα θα πρότεινες για μια καλύτερη Ελλάδα;
Ε.Κ.: Νομίζω ότι εμπίπτει και με το προηγούμενο θέμα, νομίζω ότι όλα ξεκινάν με την παιδεία και αν είναι να καταφέρουμε με κάποιο τρόπο να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας ακόμη περισσότερο στην παιδεία και τα παιδιά. Αυτή είναι η λύση για όλα τα ζητήματα και για τη βία, για την παιδεία, για όλα τα προβλήματα που βλέπουμε γύρω μας. Θεωρώ ότι όλα ξεκινάν από τους νέους πολίτες του αύριο, να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη και τις ίδιες παθογένειες που επαναλαμβάνονται αυτή τη στιγμή.
Ε.Ε.: Τώρα στην κατάσταση που έχει έρθει η Ελλάδα, πιστεύω ότι κανείς δεν μπορεί να το «σώσει», γιατί όσα έχω ακούσει για τους πολιτικούς, δεν παίρνω θέση σε αυτό, αλλά από ό,τι έχω ακούσει από όποιον έχει μιλήσει γι’ αυτό το θέμα, κανείς δεν μπορεί να καλυτερεύσει αυτό που έχει γίνει τα τελευταία 20-30 χρόνια. Ενώ έχουμε τα πιο δυνατά εκπαιδευτικά συστήματα σε βαθμό δυσκολίας και γνώσεων, τα πανεπιστήμια, αλλά και ο τρόπος μάθησης που είπαμε πριν, δεν βοηθάνε τον μαθητή. Ενώ στην Αμερική, που ένα γνωστός μου πήγε Α’ Λυκείου, τα μαθήματα που έκανε αυτός τελευταία τάξη κολεγίου που ήτανε, ήταν Μαθηματικά Β’ Λυκείου στην Ελλάδα. Γι’ αυτό πάρα πολλοί Έλληνες φεύγουν στο εξωτερικό. Αυτά που κάνουμε μόνο στα σχολεία στην Ελλάδα, έξω τους φαίνονται πολύ εύκολα. Πιστεύω, πρέπει κάπως, δεν ξέρω πώς, να φτιάξουμε τα πτυχία, γιατί όλοι έξω, από ό,τι έχω ακούσει, θέλουν Έλληνες, δηλαδή οι Έλληνες στις δουλειές έχουν πιο μεγάλη ζήτηση. Υπάρχουν κάποια προγράμματα, όπως τα Erasmus, που είναι πάρα πολύ βοηθητικά, αλλά πρέπει κάπως να αλλάξει και η εκπαιδευτική κατάσταση στα πανεπιστήμια. Ενώ στο εξωτερικό με το που τελειώσεις το πανεπιστήμιο με καλούς βαθμούς σε περιμένουν από κάποιες εταιρείες και έχεις κατευθείαν δουλειά, στην Ελλάδα ό,τι πτυχία και να έχεις μπορεί να καταλήξεις να δουλεύεις σερβιτόρος σε καφετέρια. Στο εξωτερικό υπάρχει άμεση αποκατάσταση με βάση αυτό που έχεις σπουδάσει. Μπορεί να έχεις του κόσμου τα πτυχία και στην Ελλάδα να μην μπορούνε να σου βρούνε μία βασική δουλειά.
Ρεπορτάζ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ