Ένα σημαντικό συνέδριο έλαβε χώρα στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στις 11-12-13 Οκτωβρίου στην Αθήνα, με θέμα «Οι τέχνες στο ελληνικό σχολείο: παρόν και μέλλον». Στο συνέδριο συμμετείχε η υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων ΔΔΕ Μαγνησίας Σοφία Κανταράκη με εισήγησή της που αφορούσε στη διδασκαλία του Παπαδιαμάντη.
Κύριος σκοπός του συνεδρίου ήταν η ανάδειξη της κρίσιμης θέσης των τεχνών στον σχεδιασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής για το μελλοντικό σχολείο και η παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού.
Η υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων ΔΔΕ Μαγνησίας κ. Σοφία Κανταράκη συμμετείχε με εισήγησή της που αφορούσε στη διδασκαλία του Παπαδιαμάντη. Η προβληματική αυτής της εισήγησης εστιάζεται στην προσπάθεια να εξευρεθούν νέοι ολιστικοί τρόποι διδασκαλίας, μέσω της τεχνολογίας και ειδικότερα μέσα από την τέχνη.
Μπορεί, άραγε, η διδασκαλία του έργου του πεζογράφου να μην είναι ένα απολιθωμένο διδακτικό γεγονός και να αποτελέσει, μέσα από τον προσληπτικό φακό των μαθητών, ένα πολυμορφικό καλλιτεχνικό φαινόμενο, το οποίο μπορεί να διεγείρει τη φαντασία των μαθητών και να μεταμορφώσει τη μελέτη του κειμένου σε μια διασκεδαστική εμπειρία με αισθητικό αποτέλεσμα;
Σύμφωνα με την ίδια, «η οπτικοποίηση των κειμενικών στοιχείων στον Παπαδιαμάντη φαίνεται να αποτελεί ένα σπουδαίο εκπαιδευτικό εργαλείο, το οποίο μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά στην προσέγγιση της λογοτεχνίας από τους μαθητές και μάλιστα με τη δική τους συμμετοχή-δημιουργία, με ζωγραφική, φωτογραφία, μουσική και κειμενική αφήγηση, δημιουργία χαρακτήρων. Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό μιας και η λογοτεχνία με τη στείρα διδασκαλία που συχνά επικρατεί στο εκπαιδευτικό σύστημα κακοποιείται βάναυσα, και νοσεί νόσον ανίατον, απωθώντας τους μαθητές από το μεγαλείο της».
Αφετηρία της εισήγησης της Σοφίας Κανταράκη είναι η εμπειρική πραγματικότητα της περιορισμένης διδασκαλίας του πεζογράφου που φανερώνεται μέσα στις σχολικές αίθουσες. «Είναι γεγονός ότι μέσα στη συνολική κρίση του σχολείου διαπιστώνεται και αυτή η απαξίωση του μαθήματος της λογοτεχνίας. Το κείμενο του πεζογράφου, διασκεδαστικά λειτουργώντας, με τη χρήση διάφορων λογισμικών εφαρμογών, μπορεί να τρυπώσει πάραυτα στον εσώτερο κόσμο των παιδιών, που παραλληλίζουν τα δικά τους πρόσωπα με τους πρωταγωνιστές και αναπολούν βιωματικά δικά τους καθημερινά στιγμιότυπα, καθώς ο καθένας θα παίξει στο μυαλό του τον ρόλο που θέλει. Αυτό που χρειάζεται να εντοπιστεί, είναι οι μηχανισμοί που θα ενεργοποιήσουν τη σκέψη του μαθητή, ώστε να καταφέρει εκείνος να νοηματοδοτήσει τις εικόνες, με τις οποίες έρχεται σε επαφή και εν συνεχεία, να προβεί σε γόνιμο προβληματισμό» ανέφερε η κ. Σοφία Κανταράκη για να συμπληρώσει: «Κινούμενοι στον χώρο της τέχνης και του αφαιρετικού ή και του μεταφορικού, οι μαθητές έρχονται αντιμέτωποι με εικόνες και περιγραφές που αγγίζουν ευαίσθητες χορδές και λεπτά σημεία της ψυχής τους σε μια εποχή που η επιρροή του φορμαλισμού έχει απομακρύνει την ανάγκη της λογοτεχνικής τέρψης και της αισθητικής απόλαυσης. Αντίστοιχα, ο συνδυασμός τεχνικών όπως της φωτογραφίας, ζωγραφικής, κίνησης, μέσα σε ένα ηχητικό περιβάλλον με την ψηφιακή τέχνη, δημιουργεί νέες συναρπαστικές δυνατότητες και ειδικότερα σε ένα πλαίσιο οπτικοακουστικής δημιουργίας».
Στο εν λόγω συνέδριο, συμμετείχε και ο φιλόλογος Λεωνίδας Χριστοδουλίδης με τίτλο «Από τον Παπαδιαμάντη στην τηλε-κοινωνία. Μία μείξη θεάτρου, χορού και δημιουργικής γραφής».