Στο σπίτι φιλοξενίας της Κιβωτού του Κόσμου στο Διμήνι αναμένεται να φιλοξενηθούν περίπου 80 ασυνόδευτα παιδιά, ενώ το σύνολο των δομών της βρίσκεται ήδη στη διάθεση των Ουκρανών μητέρων και παιδιών, που βρίσκουν «καταφύγιο» και ανακούφιση από τα δεινά του πολέμου.
Ο π. Αντώνιος Παπανικολάου αναφέρεται στις σημαντικές πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει η «Κιβωτός» το τελευταίο χρονικό διάστημα, με τη λειτουργία του ουκρανικού σχολείου να ξεχωρίζει μεταξύ άλλων.
«Κιβωτός» και για τα προσφυγόπουλα από την Ουκρανία. Πόσα φιλοξενούνται στις δομές σας και πόσες είναι οι μητέρες τους;
Είναι αλήθεια πως από την πρώτη στιγμή του πολέμου αναζητήσαμε τρόπους να δράσουμε προς ανακούφιση του ουκρανικού πληθυσμού. Άμεσα θέσαμε στην διάθεση των Ουκρανών μητέρων και παιδιών το σύνολο των δομών μας, που ήταν διαθέσιμες, προκειμένου να μπορέσουν να φιλοξενηθούν. Στην Αθήνα, στο νέο μας κτίριο, το οποίο αποτελείται από 22 μικρά διαμερίσματα πλήρως εξοπλισμένα, φιλοξενούμε από τις πρώτες ημέρες έναν πληθυσμό 50 μητέρων με τα παιδιά τους. Επίσης, μετά από συνάντηση με τον Ουκρανό πρέσβη στην Ελλάδα, ο οποίος μας ευχαρίστησε για την άμεση ανταπόκριση στη φιλοξενία των οικογενειών και κατόπιν αιτήματός του, διαθέσαμε τις αίθουσες διδασκαλίας του νέου κτιρίου για τη στέγαση του Ουκρανικού σχολείου. Σε όλο αυτόν τον πληθυσμό παρέχουμε την καθημερινή σίτιση, όπως επίσης και τις κοινωνικές, ιατροφαρμακευτικές και ψυχολογικές υπηρεσίες του οργανισμού.
Ποιος ο ρόλος των εγκαταστάσεων στο Διμήνι για τη φιλοξενία ορφανών παιδιών από την Ουκρανία;
Στον Βόλο η Κιβωτός του Κόσμου διαθέτει δύο σπίτια φιλοξενίας, το ένα στο Διμήνι και το άλλο στον Άνω Βόλο. Μετά την συνάντηση με τον Ουκρανό πρέσβη, όπου ενημερωθήκαμε για τη μεγάλη ανάγκη που υπάρχει στο να φιλοξενηθούν ορφανά και ασυνόδευτα παιδιά από την Ουκρανία, καθώς και για το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος δήλωσε ότι θα αναλάβει την φιλοξενία 300 παιδιών, αποφασίσαμε να παραχωρήσουμε το σπίτι φιλοξενίας του Διμηνίου, για να φιλοξενηθούν σε αυτό περίπου 80 ασυνόδευτα παιδιά. Εμείς από τη δική μας πλευρά είμαστε έτοιμοι να τα δεχτούμε και περιμένουμε να ολοκληρωθούν οι κρατικές διαδικασίες.
Μια ξεχωριστή παρέμβαση επιχειρείτε με τη λειτουργία του ουκρανικού σχολείου…
Από την αρχή του πολέμου τόσο οι άνθρωποι από την πρεσβεία, όσο και οι ουκρανικοί σύλλογοι της Αθήνας, μας ενημέρωσαν ότι αναζητούσαν κάποιο χώρο, που θα φιλοξενούσε το ουκρανικό προσφυγικό σχολείο με τα δεκάδες παιδιά, που εγκατάλειψαν την χώρα, λόγω του πολέμου. Αφού κάναμε τις απαραίτητες οργανωτικές αλλαγές, διαθέσαμε το σύνολο των αιθουσών διδασκαλίας των νέων μας εγκαταστάσεων για τις ανάγκες του ουκρανικού σχολείου. Σήμερα το σχολείο φιλοξενεί τις καθημερινές ημέρες 60 μαθητές και το Σάββατο περισσότερους από 200, δίνοντας την ευκαιρία στα παιδιά αυτά, να ολοκληρώσουν τη σχολική τους χρονιά. Μάλιστα στην Κιβωτό του Κόσμου τον Ιούνιο θα γίνουν, σε συνεργασία με την ουκρανική πρεσβεία, οι κρατικές κατατακτήριες εξετάσεις των παιδιών (αντίστοιχες με τις πανελλαδικές). Είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά αυτά, να ζουν την καθημερινότητα του σχολείου, μέσα στην οποία μπορούν να παίξουν, να επικοινωνήσουν και να ξανά είναι παιδιά. Όλα τα παιδιά του ουκρανικού σχολείου, χαίρουν επίσης και των διαφόρων υπηρεσιών της Κιβωτού του Κόσμου, όπως κοινωνική υπηρεσία, ψυχολογική υποστήριξη, ιατροφαρμακευτική φροντίδα, ενώ κατά τη διάρκεια των μαθημάτων τούς παρέχεται κολατσιό και γεύμα. Όπως καταλαβαίνετε ο πληθυσμός μας, όπως και οι ανάγκες μας διπλασιάστηκαν και για τον λόγο αυτό ζητάμε και τη στήριξη του κόσμου, προκειμένου να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες, όχι μόνο των παιδιών και οικογενειών από την Ουκρανία, αλλά και όλων των παιδιών που μεγαλώνουν στην Κιβωτό του Κόσμου. Το σχολείο, στο οποίο φοιτούν παιδιά από νήπια έως και παιδιά λυκείου, στελεχώνεται από 15 δασκάλους και καθηγητές, οι οποίοι αναγκάστηκαν λόγω του πολέμου να εγκαταλείψουν την Ουκρανία και τώρα διδάσκουν στα παιδιά. Αξίζει επίσης να σημειώσουμε πως με τη βοήθεια των εθελοντών μας έχουμε προσθέσει στο καθημερινό πρόγραμμα του σχολείου και την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας.
Με τον ελληνισμό της Μαριούπολης είχατε στήσει «γέφυρες» πριν χρόνια. Τι λέτε σήμερα στα πονεμένα παιδιά της Ουκρανίας και τι σας λένε αυτά για τη φιλοξενία που τους προσφέρετε, για την Ελλάδα, για την πατρίδα τους;
Πράγματι από το 2015 είχαμε δημιουργήσει «γέφυρες» επικοινωνίας με τους ομογενείς μας και όχι μόνο. Είχαμε φιλοξενήσει στο Χωριό Παιδικής Προστασίας στο Αίπος της Χίου 50 ορφανά παιδιά από την Ουκρανία και μέσα σ’ αυτά υπήρχαν παιδιά με ελληνική καταγωγή. Οι δεσμοί αυτοί κρατάνε έως και σήμερα, γι’ αυτό και με την έναρξη του πολέμου πρώτοι κάναμε τις απαραίτητες επαφές και ενέργειες, για να φιλοξενήσουμε μητέρες και παιδιά από τη δοκιμαζόμενη Ουκρανία και από τη Μαριούπολη, με την οποία έχουμε έναν ισχυρό δεσμό. Αισθάνομαι λύπη και πόνο, που αντικρίζω παιδιά για ακόμα μια φορά προσφυγόπουλα, που ξεριζώθηκαν από την πατρίδα τους, αλλά και για τους ομογενείς μας, οι οποίοι έφυγαν από τη γενέτειρα πατρίδα για την Ουκρανία και έκαναν μια καινούργια αρχή, δημιούργησαν οικογένεια, απέκτησαν φίλους, δεσμούς, μια νέα ζωή και αναγκάζονται και πάλι να ξεριζωθούν και να επιστρέψουν ως νέοι πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα. Στα παιδιά δεν λέμε πολλά, αλλά δείχνουμε την αγάπη μας, τη στοργή μας, τους παρέχουμε ένα ασφαλές χωροταξικό και ψυχολογικό περιβάλλον για να επουλώνουν τα τραύματα του ξεριζωμού και του πολέμου.