Το όνομα του Τζεπέτο, του ξυλουργού που έδωσε ζωή σε μια ξύλινη μαριονέτα, δεν είναι άγνωστο σε όσους γνωρίζουν τις «Περιπέτειες του Πινόκιο», ένα από τα πλέον διάσημα παραμύθια του προπερασμένου αιώνα που γράφτηκε στην Ιταλία. Ο χαρακτήρας αυτός ενέπνευσε τον Κώστα Παππά από τις Πινακάτες και λειτουργεί στο χωριό του το εργαστήριο «Mastrο-Geppetto», όπου κατασκευάζει μοναδικά αντικείμενα από ακατέργαστο ξύλο.
O 43χρονος ξυλοτέχνης, γέννημα-θρέμμα των Πινακατών, ενός από τα πιο όμορφα χωριά του κεντρικού Πηλίου που κρατάει αναλλοίωτη την αυθεντικότητά του, μέχρι το 2004 ασχολούταν με την εστίαση. Εκείνη τη χρονιά πήρε την απόφαση να αλλάξει επάγγελμα και αφοσιώθηκε στην ξυλοτεχνική, που μέχρι τότε ασκούσε στον ελεύθερο χρόνο του. Η αγάπη του για το ξύλο, αλλά και το μεράκι για την τέχνη του, χαρακτηρίζουν τον Πηλιορείτη μάστορα, ο οποίος έχει ειδικευτεί στην κατασκευή χειροποίητων επίπλων και άλλων χρηστικών αντικειμένων από ακατέργαστο ξύλο. Τα αντικείμενα που φτιάχνει, είναι από μασίφ κορμούς δέντρων και ξύλα, που βρίσκει σε αφθονία ο κ. Παππάς στο Πήλιο και διατηρούν το φυσικά ακανόνιστο σχήμα τους.
«Πιο παλιά είχα ταβέρνα στο χωριό μαζί με τον αδελφό μου», θυμήθηκε ο κ. Παππάς. «Όταν ξέσπασε η κρίση, άφησα το μαγαζί και την εστίαση. Η ξυλοτεχνική έγινε το κύριο επάγγελμά μου», συμπλήρωσε, ενώ στη συνέχεια αποκάλυψε τους λόγους που αποφάσισε να… δανειστεί το όνομα του Τζεπέτο για το εργαστήριό του στις Πινακάτες: «Ο πατέρας του Πινόκιο στο ομώνυμο παραμύθι, είχε άμεση σχέση με το ξύλο. Στο μυαλό μου είχα δύο-τρία ονόματα ακόμη, αλλά κατέληξα στον Τζεπέτο».
Όλα αυτά τα χρόνια, έχει καταπιαστεί με πάσης φύσης κατασκευές. «Φτιάχνω πολλά πράγματα. Από φωτιστικά, έπιπλα και καθρέφτες, μέχρι χρηστικά και διακοσμητικά αντικείμενα. Ακόμη και ξύλινα κουφώματα. Οτιδήποτε έχει σχέση με το ξύλο, αν και η δουλειά μου διαφέρει από εκείνη ενός κλασικού μαραγκού», ανέφερε ο Κώστας Παππάς, ο οποίος έπειτα μίλησε για την τεχνική που ακολουθεί: «Πολλές φορές προσπαθώ να μην επεμβαίνω, αν και σε κάποια άλλα κομμάτια αυτό είναι αναπόφευκτο. Από την πρώτη στιγμή που λειτούργησα το εργαστήριο το 2004 δούλεψα με ακατέργαστα ξύλα, που έγινε τάση στη διακόσμηση σχετικά πρόσφατα. Η μόδα αυτή μπήκε στη ζωή μας την τελευταία πενταετία περίπου. Από εκεί και πέρα, δουλεύω επί το πλείστον με ντόπια ξύλα, δικά μας. Ελιές, καστανιές, πουρνάρια, δρύες… Ό,τι βγαίνει στο Πήλιο. Συνήθως πηγαίνω και τα βρίσκω στη θάλασσα, σε ποτάμια, και σε κλαδέματα ακόμη».
Το μεγαλύτερο μέρος του πελατολογίου του προέρχεται από το Πήλιο, αν και δεν λείπουν οι παραγγελίες από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Και παρότι το τελευταίο διάστημα οι συνθήκες δυσκόλεψαν, εξαιτίας της πανδημίας, ο Κώστας Παππάς δεν χάνει την αισιοδοξία του: «Δυσκολίες υπάρχουν, αλλά δόξα τον Θεό, είμαι στο χωριό και κάνω μία δουλειά που μου αρέσει, κάτι που φαίνεται και από αυτά που φτιάχνω. Αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις, ο πελάτης το διακρίνει από χιλιόμετρα».