Του Γιώργου Ινεπολόγλου
Χαράς ευαγγέλια για τους απανταχού τενισόπληκτους Έλληνες. Τα ρεκόρ καταρρίπτονται το ένα μετά το άλλο. Δύο νέα παιδιά σαν τα κρύα τα νερά βρίσκονται στο προσκήνιο της παγκόσμιας αθλητικής δημοσιογραφίας. Κατόρθωσαν να επικρατήσουν στο στερέωμα ίσως του περισσότερο ακριβοπληρωμένου αθλήματος που εμφανίστηκε ποτέ στην ανθρωπότητα. Είναι καιρός χαλάρωσης για τους Έλληνες ώστε να νιώσουν το κάτι τις, από τη δόξα της ελληνικής λεβεντιάς, ώστε να αντιμετωπίσουν τον καθημερινό υποβιβασμό της προσωπικότητάς τους, από αυτούς που για πολλοστή φορά χρεοκοπούν το κόμμα τους, τον πολιτισμό μας και τη χώρα ολόκληρη.
Θα το προχωρήσω λίγο παραπέρα. Παρακολουθώντας τον ημιτελικό αγώνα των ανδρών χάρηκα για το πάθος και των δύο παικτών. Τόσο ο Zverev (Σβέρεφ), όσο και ο Τσιτσιπάς έδειξαν το καλύτερο παράδειγμα αθλητικής συμπεριφοράς. Η συνύπαρξη των δύο στο πάλκο του Roland Garros δείχνει ότι, αν ο Έλληνας έχει τις υποδομές, μόνος του (χωρίς κυβερνητικές παρεμβάσεις), στέκεται επάξια ίσως και καλύτερα δίπλα στις μεγαλύτερες δυνάμεις του κόσμου. Αυτές τις υποδομές περιμένουμε 200 χρόνια τώρα, αλλά μας ξεφεύγουν την τελευταία στιγμή σαν τους Χριστοφοράκηδες, τα στικάκια, τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, τη μαφία του οργανωμένου εγκλήματος και τώρα τελευταία τους Καλογρίτσες και ό,τι άλλο προκύψει από τη ρεβανσιστική πολιτική της κυβέρνησης. Στημένα παιχνίδια της ξεφτιλισμένης για 200 χρόνια πολιτικής ζωής του τόπου μας, με πολύ μικρές παρενθέσεις. Παρακολουθώντας τον τελικό αγώνα είδα το πάθος του Δαυίδ Τσιτσιπά απέναντι στον Γολιάθ Djokovic (Τζόκοβιτς). Τα λόγια τους μπροστά στον Μύθο του τένις Borg (Μποργκ) προάγουν το αθλητικό πνεύμα παρά τη στροφή των αθλημάτων σε επαγγελματικά κατασκευάσματα. Η ώρα της αποκαθήλωσης πλησιάζει. Σύντομα η παλιά γενιά θα δώσει τη θέση της στην καινούργια. Ο κορωνοϊός του τένις έχει όνομα. Λέγεται Στέφανος. Θέλει την πρωτοκαθεδρία και θα την πετύχει σε ένα περιβάλλον πολλά υποσχόμενο. Μιλάω για το περιβάλλον του Roland Garros, το Παρίσι, τη Γαλλία, τη χώρα του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης. Σε ένα τόσο μικρό χώρο 5.000 άτομα (φαίνεται ο συνωστισμός είναι σχετική έννοια) παρακολουθούν τους αγώνες χωρίς να συμβαίνει τίποτα. Και οι φωνές και τα χειροκροτήματα και οι εναγκαλισμοί δείχνουν τις πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης που οι δήμιοι στην Ελλάδα βάναυσα στερούνε από τους πολίτες. Ιδιαίτερα θα τονίσω τη χαλαρότητα των μέτρων απαγόρευσης της κυκλοφορίας, που για το συγκεκριμένο γεγονός δεν ισχύουν. Ό,τι ακριβώς επιτρέπει και ο Χαρδαλιάς στην Ελλάδα. Εδώ γελάμε! Από μελέτες διαπίστωσαν ότι το μπαλάκι του τένις θολώνει το βλέμμα του κορωνοϊού όταν πηγαίνει από ρακέτα σε ρακέτα και δεν μπορεί πλέον να επιτεθεί σε άνθρωπο. Έτσι μέχρι να ξεθολώσει μπορούν οι φίλαθλοι να επιστρέψουν στα σπίτια τους έστω και τα μεσάνυχτα. Ίσως κάτι τέτοιο θόλωσε και τη σκέψη του νεολαίου που σφαλιάρισε το πρωτοπαλίκαρο της Γαλλίας, γιατί αντιλαμβανόταν την κοροϊδία των νεοσσών της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής καλύπτοντας τα οικονομικά παιχνίδια των επιχειρήσεων με το πρόσχημα του κορωνοϊού. Παρόμοιες συνάξεις χωρίς προβλήματα παρατηρούμε και στη διοργάνωση του Euro-2020-2021. Χιλιάδες άτομα προσέρχονται στα γήπεδα για τις αγαπημένες τους ομάδες χωρίς το εμπόδιο του Covid-19. Φωνές, συνθήματα, αθλητικές συνευρέσεις που δεν τις αποκαλούμε ειρωνικά κορωνοπάρτι.
Εκεί δεν πρέπει να δώσουμε το στίγμα της εσφαλμένης συμπεριφοράς. Εκεί είναι η Ευρώπη και εμείς είμαστε η ουρά της και με την έννοια των εξωτερικών συνόρων (δηλαδή αποτελούμε το προπέτασμα προστασίας της Ευρώπης με αντάλλαγμα το χτύπημα στην πλάτη), αλλά και με την έννοια των παρακατιανών που δεν μπορούμε να παντρέψουμε τα παιδιά μας σε ένα κάλεσμα όλων των φίλων, παρά τις παροτρύνσεις του μπουμπούκου της ελληνικής κυβέρνησης με τις υπερφίαλες δηλώσεις εμπαιγμού των πολιτών. Πριν λίγο καιρό οι οδηγίες ήταν, απαγορεύονται οι καθήμενοι στα μαγαζιά. Τώρα απαγορεύονται οι όρθιοι στα μαγαζιά. Στην Ελλάδα η παντριά για τους περισσότερους είναι σημαντικό γεγονός. Η παράδοση θέλει τους γονείς της νύφης να παραδίδουν την κόρη στον γαμπρό με βιολιά, κλαρίνα, οινοποσίες, ξεφάντωμα. Οι υποσχέσεις κρατήστε την όρεξη για τον Μάιο χορηγούνται με δόσεις. Τέτοιο τεμαχισμό στο έθιμο δεν έχω ξαναματαδεί. Τον Απρίλιο μέχρι 100 άτομα, τον Μάιο χωρίς μουσική, τον Ιούνιο καθήμενοι χωρίς χορό, ίσως τον Ιούλιο ξαπλωμένοι σε φέρετρα. Ειλικρινά στην Ελλάδα ποιος σοφίζεται τα μέτρα ταλαιπωρίας και όχι προστασίας; Προφανώς η κυβέρνηση του ψηφιακού τεμαχισμού…