Για οκτώ χρόνια δίδαξε σε ελληνικά σχολεία της Λιβύης, της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας ερχόμενος σε επαφή με την κουλτούρα και τον πολιτισμό των Αράβων που κατά κύματα αυτή την περίοδο έρχονται στην Ελλάδα ως πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ πρόσφατα τιμήθηκε με το Χρυσό Λέοντα της Εκκλησίας του Αγίου Μάρκου από το Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας.
Ο διευθυντής του 1ου Γυμνασίου Βόλου κ. Χρήστος Καλλές ενεργοποίησε τη σχολική κοινότητα πριν μερικές εβδομάδες με την άφιξη των 400 προσφύγων στο ΣΕΑ Αλμυρού συγκεντρώνοντας πλήθος από τρόφιμα και άλλα είδη.
Και πέρα από τα ανθρωπιστικά κίνητρα για τον ίδιο υπάρχει η ιδιαιτερότητα ότι έχει βρεθεί και έχει ζήσει για χρόνια με τους Άραβες γνωρίζοντας και την αραβική γλώσσα.
Η διαδρομή του ως εκπαιδευτικός στο εξωτερικό ξεκίνησε το 2001, όπου δίδαξε για ένα χρόνο στη Βεγγάζη της Λιβύης. Ακολούθησαν έξι χρόνια στην Αίγυπτο, όπου μάλιστα διετέλεσε διευθυντής στην Αμπέντειο σχολή που ανήκει στο ίδρυμα Σινά. Εκεί οι φοιτούντες ανέρχονταν στους 70 και προέρχονταν από την ελληνική κοινότητα. Τέλος για ένα χρόνο δίδαξε στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας. Στη Λιβύη και στη Σαουδική Αραβία η διδασκαλία αφορούσε κυρίως μαθητές Ελλήνων που εργάζονταν στις χώρες αυτές.
«Αγαπούν τους Έλληνες»
«Η περίοδος που δίδασκα σε αυτές τις χώρες, ιδίως στην Αίγυπτο, ήταν από τις πιο όμορφες στη ζωή μου, αφού γνώρισα ανθρώπους, νέους πολιτισμούς και κουλτούρες» τονίζει ο φυσικός κ. Καλλές και πρόσθεσε: «Οι Άραβες αγαπούν και σέβονται τους Έλληνες. Οι λόγοι είναι διάφοροι, όπως η στάση της Ελλάδας υπέρ των Παλαιστινίων, η κληρονομιά που άφησε πίσω του ο Αλέξανδρος. Όταν λες στους Άραβες «Γιουνάν», δηλαδή Έλληνας, σε αντιμετωπίζουν θετικά, σου λένε «περάστε» στους διάφορους ελέγχους που κάνουν, όταν κινείσαι με το αυτοκίνητο. Είναι σαν να έχεις ένα δεύτερο διαβατήριο».
Ο διευθυντής ανέφερε πως οι Λίβυοι είναι ένας περήφανος -ποτέ δεν είδα να απλώνουν το χέρι για επαιτεία- και λίγο άναρχος λαός. Στην Αίγυπτο η θέση του διευθυντή του σχολείου της ελληνικής κοινότητας είναι σαν του περιφερειάρχη στην Ελλάδα, αφού το σχολείο αποτελεί το κέντρο της δράσης. Τέλος στη Σαουδική Αραβία τα πράγματα είναι πιο αυστηρά, αλλά αν σέβεσαι τον τόπο τους δεν έχεις πρόβλημα.
Θα μπορέσουν να προσαρμοστούν οι χιλιάδες Άραβες πρόσφυγες στην ελληνική πραγματικότητα; Ο κ. Καλλές απάντησε λέγοντας ότι την κουλτούρα και την πίστη τους δεν πρόκειται να την αλλάξουν. Αλλά στην ελληνική καθημερινότητα θα προσαρμοστούν, αφού δεν υπάρχουν και μεγάλες διαφορές.
Όσον αφορά στην ένταξη των παιδιών στο ελληνικό σχολείο είπε πως οι Άραβες είναι φιλομαθείς λαοί. Μάλιστα μου είχε κάνει εντύπωση πως στα σχολεία τους έδιναν ιδιαίτερη έμφαση στη μουσική, τη ζωγραφική, τις τέχνες γενικά. Επίσης, τους αρέσει η σειρά και η τάξη, γι’ αυτό και τα παιδιά θα μπορέσουν να ενταχθούν στο ελληνικό σχολείο.
Κατά την παραμονή του στην Αίγυπτο ο κ. Καλλές άνοιξε το σχολείο στην κοινωνία με διάφορες εκδηλώσεις, ενώ προώθησε και τη βυζαντινή μουσική, κάτι που έδωσε
«ανάσα» στις εκκλησίες που στερούνταν ιεροψαλτών.
Για την προσφορά του στην εκπαίδευση της ελληνικής κοινότητας της Αιγύπτου πρόσφατα τιμήθηκε με το Χρυσό Λέοντα της Εκκλησίας του Αγίου Μάρκου από το Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας.