Τον Ύμνο της Ολυμπιάδας Κιθάρας, που θα πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα, στον Βόλο, δημιούργησε ο διεθνούς φήμης και αναγνώρισης Γάλλος συνθέτης Ερίκ Πενικό, ένας ύμνος που θα ακουστεί σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση την Τετάρτη 23 Αυγούστου στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο Βόλου με απευθείας σύνδεση σε δώδεκα χώρες. Για την πρόταση – πρόκληση στην οποία ανταποκρίθηκε, για τη σχέση του με τη μουσική και την αξία της συγκεκριμένης διοργάνωσης, καθώς και για τη σχέση του με την Ελλάδα μίλησε ο καταξιωμένος μουσικός υπογραμμίζοντας ότι η μουσική είναι μια διεθνής γλώσσα.
Tι σας ώθησε να συνθέσετε τον Ύμνο της Ολυμπιάδας Κιθάρας που θα πραγματοποιηθεί στον Βόλο;
Πάνω από όλα, είναι μια ανθρώπινη περιπέτεια, με τον ελληνικό λαό, με τον Γιώργο Φουντούλη, με το πνεύμα αυτής της Ολυμπιάδας που είναι ανοιχτή σε τόσες χώρες, σε νέους (και σε «όχι τόσο νέους») με διαφορετικές κουλτούρες. Ο Γιώργος μού ζήτησε να γράψω αυτόν τον Ύμνο και δέχτηκα αμέσως.
Η έννοια της Ολυμπιάδας μπορεί κατά τη γνώμη σας να αγγίζει τον πολιτισμό και κυρίως τη μουσική;
Γιατί όχι; Υπάρχει μια παιχνιδιάρικη πλευρά αυτής της ιστορίας, έτσι ώστε ακόμη και η ανταγωνιστική πτυχή των διάφορων διαγωνισμών της Ολυμπιάδας να διατηρεί μια πραγματικά αδελφική πλευρά. Και αυτό, φυσικά, συμβαδίζει με τον πολιτισμό και τη μουσική.
Ποια είναι η σχέση σας με την κιθάρα, πώς ξεκίνησε και πώς συνεχίστηκε;
Οι συνθέσεις μου συχνά περιστρέφονται γύρω από την κιθάρα, αλλά όλο και περισσότερο με τη μορφή μουσικής δωματίου. Με όλα τα είδη οργάνων, όλα τα έγχορδα φυσικά, αλλά και πνευστά, κρουστά, πλήκτρα, και πολλές φωνές (σόλο, ή σε χορωδία). Η οικογένειά μου έπαιζε κιθάρα για πολλές γενιές και σε όλα τα μουσικά είδη: Συνέχισα να δουλέψω με τον Narciso Yepes και τον Manolo Sanlucar στο φλαμένκο και έπαιζα με τον Jaco Pastorius και τον Larry Coryell στη τζαζ. Μετά στράφηκα όλο και περισσότερο στη σύνθεση, κάτι που με οδήγησε να σταματήσω να δίνω συναυλίες. Στην πραγματικότητα, συνθέτω κατευθείαν «à la table» – όπως λέμε στη Γαλλία – αλλά υπάρχει πάντα μια κιθάρα κοντά για να τσεκάρω αυτή ή την άλλη νότα όταν έχω αμφιβολίες.
Θεωρείτε ότι η συνάντηση τόσων χωρών, τόσων μουσικών θα εγείρει την αγάπη για τη μουσική και την κιθάρα;
Απλώς μίλησα για «αμφιβολία»: Καλά, δεν έχω καμία, είναι ένα μεγάλο ναι!
Είναι αλήθεια ότι η μουσική είναι μια διεθνής «γλώσσα» που προάγει τον πολιτισμό και συναδέλφωση των λαών. Και αυτή τη φορά, είναι ένα μεγάλο ναι, χωρίς κανένα δισταγμό!
Πιστεύετε ότι οι θεσμοί μπορούν να αντέξουν στο πέρασμα του χρόνου και της επανάληψης; Εν ολίγοις, μπορεί η Ολυμπιάδα Κιθάρας να καθιερωθεί;
Πάντα ένα υπέροχο ναι! Νομίζω ότι αυτή είναι και η αρχή ενός θεσμού: Πρέπει να διασφαλίσει τη διατήρηση της αρχικής φλόγας. Και έτσι η «Ολυμπιακή φλόγα» μπορεί να συνεχίσει να λάμπει. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Pierre de Coubertin, ο «πατέρας των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων» είναι Γάλλος…
Γιατί κατά τη γνώμη σας η κιθάρα παραμένει το πιο δημοφιλές μουσικό όργανο;
Είναι ένα όργανο πολλών χιλιετιών, που μεταφέρεται εύκολα, που φαίνεται και «εύκολο» στο παίξιμο (απέχει πολύ από το να είναι…) και που δεν είναι ακριβό (στην αρχή τουλάχιστον). Πολλοί νέοι μπορούν να το εξασκήσουν και σε όλα τα μουσικά είδη. Έτσι μπορούν να γεννηθούν βαθύτερα επαγγέλματα. Και στο βάθος, η ποίηση της κιθάρας, είναι απεριόριστη.
Έχετε συνθέσει και άλλους ύμνους για αντίστοιχες διοργανώσεις;
Όχι, είναι η πρώτη φορά, και με τιμά πολύ! Ωστόσο, έχω ήδη συνθέσει τα έργα που επιβλήθηκαν από επιτροπές σε πολλά ωδεία, μεγάλους διεθνείς διαγωνισμούς, σε όλες τις ηπείρους. Όμως, αυτός ο ύμνος ήταν μια περιπέτεια που με προκάλεσε και γρήγορα δέχτηκα την πρόταση του Γιώργου Φουντούλη.
Πώς αισθάνεστε που έρχεστε στην Ελλάδα, στον Βόλο; Τι περιμένετε και τι προσδοκάτε;
Θα βρίσκομαι στην Ελλάδα μόνο με τη σκέψη μου, όπως είχα ήδη προειδοποιήσει όταν δέχτηκα να γράψω τον ύμνο «Ο καλπασμός του Χείρωνα Κενταύρου». Τώρα όντως έγινα «ερημίτης μουσικός», αφού έχω ταξιδέψει τόσο πολύ. Αυτή η νέα μου ιδιότητα ταιριάζει απόλυτα με το επάγγελμα της σύνθεσης και μου επιτρέπει να αφοσιωθώ διπλά στην τέχνη μου. Είχα έρθει ήδη στον Βόλο το 1989, με τον φίλο μου Leo Brouwer, και μου άρεσε αυτό το όμορφο λιμάνι. Θα είμαι λοιπόν σε κοινωνία πνεύματος με όλους εσάς…
Επηρέασε την απόφασή σας να συνθέσετε τον Ύμνο της Ολυμπιάδας που θα πραγματοποιηθεί στον Βόλο οι στενές και ουσιαστικές σχέσεις αγάπης μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας;
Φυσικά και το έκαναν! Μάλιστα, όταν ήμουν μικρός, πήγαινα με ιστιοπλοϊκά μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας. Μερικές φορές κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Ήταν πολύ δύσκολο! Όμως, η ανταμοιβή ήταν τόσο μεγάλη όταν έφτανες στο Αιγαίο, τις Κυκλάδες ή τα Δωδεκάνησα. Η γυναίκα μου και εγώ ήμασταν ενθουσιασμένοι. Έχω λοιπόν μια ιδιαίτερη σχέση με αυτή τη χώρα και θυμάμαι υπέροχες στάσεις σε μικρούς κολπίσκους, όπου μερικές φορές ανακαλύπταμε μικροσκοπικά λευκά και μπλε μοναστήρια, εκκλησάκια και ερημητήρια. Θα μπορούσε ίσως αυτή η ταξιδιάρικη διάθεση να είναι η προοπτική της τρέχουσας επαγγελματικής μου δραστηριότητας. Θα ήθελα να το πιστεύω, αλλά σε κάθε περίπτωση, είναι μια πραγματική ιστορία αγάπης με την όμορφη χώρα σας…