Τη δεκαετία του 1970 ισορρόπησε ανάμεσα στην υποκριτική και τη νομική, αλλά τελικά αφοσιώθηκε στην ιδέα της απονομής δικαιοσύνης. Ο ειρηνοδίκης κ. Δημήτρης Κωτσιάνης από το 1984 υπηρετεί στο δικαστικό σώμα, παρόλα αυτά δεν λησμόνησε την αγάπη του για την ηθοποιία. Είναι μέλος της Θεατρικής Σκηνής Δικηγόρων Βόλου και Συνεργαζόμενων «Αθέμιτος» και χθες πρωταγωνίστησε στην παράσταση «Δέκα μικροί νέγροι», που δόθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο της Νέας Ιωνίας για την ενίσχυση του Γηροκομείου Βόλου.
Το έργο βασίστηκε στο δημοφιλές ομώνυμο βιβλίο της Αγκάθι Κρίστι, το οποίο η ίδια η Βρετανίδα συγγραφέας κάποτε κατέταξε στα καλύτερα που έγραψε ποτέ. Όσο για τον ρόλο που του ανατέθηκε από τον Αλέξανδρο Κοσμά, σκηνοθέτη της παράστασης; Παρέστησε τον δικαστή, έναν ρόλο που δεν απέχει μακριά από την πραγματική ιδιότητά του. Βέβαια στους «Δέκα μικρούς νέγρους» δεν υποδύθηκε ακριβώς τον… εαυτό του. «Στην παράσταση έπαιξα τον συνταξιούχο δικαστή, ο οποίος είναι και εκείνος που σκοτώνει τους καλεσμένους του. Παραπλανάει όλους όσους κάλεσε σ’ ένα εξοχικό σε κάποιο νησί της Αγγλίας, απ’ όπου δεν υπάρχει διαφυγή. Αρχίζει και τους δολοφονεί με τη σειρά, εξαιτίας της εμπλοκής που είχαν σε κάποιο έγκλημα στο παρελθόν. Επέζησαν μόνο μία νέα κοπέλα κι ένας λοχαγός, ο οποίος στο τέλος σκότωσε τον δολοφόνο», είπε ο κ. Κωτσιάνης, ο οποίος στη συνέχεια έσπευσε να σχολιάσει τον χαρακτήρα του έργου: «Το ζήτημα της απονομής δικαιοσύνης παραμένει επίκαιρο στις μέρες μας, έστω και με τον τρόπο της Αγκάθα Κρίστι».
Το φετινό ανέβασμα των «Δέκα μικρών νέγρων» ξύπνησε αναμνήσεις στον δικαστή του Ειρηνοδικείου Βόλου. Πριν από 18 χρόνια, όταν ακόμη μετρούσε ελάχιστο καιρό ως μέλος της Θεατρικής Σκηνής «Αθέμιτος», είχε ανέβει για πρώτη φορά στη σκηνή το συγκεκριμένο έργο. «Το 2000 το είχαμε ανεβάσει. Φέτος ήταν η δεύτερη φορά, αλλά με μία διαφορετική προσέγγιση κατά την άποψη του σκηνοθέτη. Καταφέραμε, ωστόσο, να αποσπάσουμε θετικές κριτικές. Δεν είμαστε επαγγελματίες ηθοποιοί και κινούμενοι μέσα στο πλαίσιο του ερασιτεχνισμού, θεωρώ ότι προσπαθούμε για το καλύτερο», συμπλήρωσε.
Τα περισσότερα μέλη της θεατρικής σκηνής είναι δικηγόροι, δικαστικοί υπάλληλοι και συμβολαιογράφοι. Ο κ. Κωτσιάνης είναι ο μοναδικός δικαστικός λειτουργός, ο οποίος ξεδιπλώνει το ταλέντο του επί σκηνής. «Θα μπορούσαν και άλλοι να συμμετάσχουν, όμως ο φόρτος εργασίας που υπάρχει, είναι αποτρεπτικός παράγοντας. Μία συνάδελφος μάλιστα έχει τελειώσει και τη Δραματική Σχολή. Παίρνω ως παράδειγμα τον εαυτό μου. Μένω στον Αλμυρό, παρότι υπηρετώ στον Βόλο. Όμως, το «πήγαινε-έλα» στις πρόβες και τις παραστάσεις είναι ιδιαίτερα κοπιαστικό. Ίσως, η συγκεκριμένη παράσταση να ήταν και η τελευταία εμφάνισή μου με τη θεατρική ομάδα έπειτα από 19 χρόνια παρουσίας», εξομολογήθηκε στη συνέχεια.
Κλείνοντας, ο Αλμυριώτης ειρηνοδίκης θυμήθηκε την εποχή που ήταν ακόμη φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, παρακολουθώντας τα μαθήματα τόσο της Νομικής, όσο και της Δραματικής Σχολής: «Πήγαινα παράλληλα και στις δύο σχολές. Στη Δραματική, παρότι είχα πάρει υποτροφία επί δύο χρονιές στη σειρά, το δεύτερο έτος υποχρεώθηκα να σταματήσω. Αναγκάστηκα, γιατί κατάλαβα ότι «δύο καρπούζια σε μία μασχάλη δεν χωρούσαν». Το 1975 μπήκα νομική, ενώ το 1977-’78 εγκατέλειψα τη δραματική. Ως σπουδαστής τότε πρόλαβα να παίξω δύο φορές στο θέατρο. Την πρώτη φορά στο θεατρικό εργαστήριο Βορείου Ελλάδας με το έργο «Ο Καραγκιόζης και το πρόβλημα», ενώ η δεύτερη ήταν με τους «Πόθους κάτω από τις λεύκες» του Ο’Νηλ, που είχε ανεβάσει το Σύγχρονο Θέατρο Θεσσαλονίκης. Πέρασαν πολλά χρόνια για να ασχοληθώ και πάλι ερασιτεχνικά με το θέατρο, από την εποχή που ο Αλέξανδρος Κοσμάς είχε ανεβάσει το «Βίβα Ασπασία» του Καμπανέλλη. Είχα παρακολουθήσει μία παράσταση και βλέποντας ότι όλοι δούλευαν με επαγγελματισμό, αποφάσισα να συμμετέχω κι εγώ».