Ο Δημοκρατικός Σύλλογος Γυναικών Ν. Μαγνησίας τη Δευτέρα 1 Ιουλίου πραγματοποίησε εκδήλωση στο θεατράκι του Αναύρου με θέμα «Ο αγώνας ενάντια στα ναρκωτικά είναι αγώνας για τη ζωή! Το μέλλον των νέων γυναικών δεν ανήκει στην ναρκω-κουλτούρα!»
Η εκδήλωση άρχισε με παράσταση κουκλοθεάτρου, του παιδικού παραμυθιού του Λουτσιάνο Μοράτι «Ο κήπος με τις 11 γάτες» που εξέδωσε το ΚΕΘΕΑ με στόχο να απομακρύνει τα παιδιά από το κίνδυνο να καταφεύγουν σε «μαγικές λύσεις». Την παράσταση παρουσίασαν μέλη του Δημοκρατικού Συλλόγου.
Στην συνέχεια έγινε χαιρετισμός από την Κλαίρη Κουτρουλή ψυχολόγο-στέλεχος του ΚΕΘΕΑ ΠΙΛΟΤΟΣ, η οποία μίλησε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι μέσα από τις πολλαπλές εξαρτήσεις που είναι επικίνδυνες για την ζωή τους, αλλά και για τον αγώνα που δίνει η κοινότητα του ΚΕΘΕΑ μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Ωστόσο αναφέρθηκε και στην «εξάρτηση του καναπέ», στην αδιαφορία για καθετί που συμβαίνει γύρω μας, στην μη συμμετοχή στα κοινά. Κλείνοντας, αναφέρθηκε στην αισιόδοξη πλευρά της εκδήλωσης του Συλλόγου, που είναι εδώ και αγωνίζεται, πηγαίνοντας κόντρα στην μοιρολατρία.
Έπειτα τον λόγο πήρε η γραμματέας του Συλλόγου Δέσποινα Ευαγγελινού, η οποία αναφέρθηκε στην κυρίαρχη πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που στηρίζεται στη μείωση της βλάβης που προκαλούν τα ναρκωτικά αντί της μείωσης της χρήσης τους. Κατήγγειλε πως στόχος των κυβερνήσεων είναι η διατήρηση των χρηστών σε ένα επίπεδο «στοιχειώδους λειτουργικότητας» και όχι η απεξάρτησή τους. Έτσι, η κυβέρνηση επιλέγει να δώσει τη χαριστική βολή στην όποια Πρόληψη και Απεξάρτηση με ένα νομοσχέδιο-οδοστρωτήρα, που ο Δημοκρατικός Σύλλογος απορρίπτει και απαιτεί να μην κατατεθεί.
Στην συνέχεια αναφέρθηκε στις αιτίες που οδηγούν τη σύγχρονη γυναίκα στη χρήση ουσιών. Σήμερα η γυναίκα είναι ίση στα χαρτιά αλλά στην ουσία είναι εκείνη που παλινωδεί ανάμεσα σε πολλαπλούς ρόλους μέσα στην οικογένεια (μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη), στην εργασία (όπου όποιο εργασιακό δικαίωμα είχε απομείνει για την προστασία της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού έχει ανατραπεί) και στην κοινωνία (όπου προβάλλεται και ως μητέρα αλλά ταυτόχρονα και ως μια καριερίστρια-στέλεχος αλλά και ως μια λαμπρή σταρ του θεάματος). Στα ΜΜΕ προβάλλεται αυτός ο τρόπος ζωής, που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, διαφημίζεται αυτό το «φαίνεσθαι» που επιδρά ως λαθεμένο πρότυπο στο μυαλό των νέων γυναικών και πριμοδοτεί την άρνηση της αντικειμενικής πραγματικότητας, τον συμβιβασμό, τη φυγή, τα υποκατάστατα των ανθρωπίνων σχέσεων, τις διάφορες νόμιμες και μη ουσίες, τα ναρκωτικά. Το μήνυμα περνάει με εκφράσεις όπως «Δεν χρειάζεται να αλλάξεις την πραγματικότητα, αρκεί να σκέφτεσαι διαφορετικά για αυτή».
Η εργασία-λάστιχο, η ανεργία, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια για την επιβίωση, ο ατομισμός, η πολύμορφη βία όπως η κοινωνική, ενδοοικογενειακή αλλά και η εργοδοτική (δικαιώματα, ωράριο, ανασφάλεια, ακόμη και αποτροπή εγκυμοσύνης) και τα αδιέξοδα της καθημερινής ζωής οδηγούν την γυναίκα σε χρήση και κατάχρηση συνταγογραφούμενων και μη φαρμάκων για να ξεπεράσουν το στρες και την κατάθλιψη.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, ο Δημοκρατικός Σύλλογος Γυναικών καταδικάζει κάθε σχέδιο διαχωρισμού μεταξύ σκληρών και μαλακών ναρκωτικών. Επίσης κάλεσε τους παρευρισκόμενους να προβληματιστούν και να αναρωτηθούν, ποιος έχει συμφέρον να είναι η νέα γυναίκα και η νεολαία ναρκωμένοι και παραιτημένοι στη μίζερη ζωή, σε μια ζωή την οποία δεν διεκδικούν; Αυτοί δεν είναι άλλοι από το κέρδος των κυβερνήσεων και των επιχειρηματικών ομίλων. Το κέρδος για αυτούς είναι μεγαλύτερο όταν έχουν τις γυναίκες θολωμένες και συμβιβασμένες με τη σημερινή βαρβαρότητα.
Στην συνέχεια είπε πως ο Σύλλογος διεκδικεί την δημιουργία νέων και την ενίσχυση υπαρχόντων κρατικών φορέων που στηρίζουν την πρόληψη και την επιστημονική έρευνα για τις εξαρτήσεις.
Κλείνοντας υπογράμμισε πως καλύτερη πρόληψη για τα παιδιά και τη νεολαία είναι η συμμετοχή της μάνας στο κίνημα. Μάνα που διεκδικεί και αγωνίζεται αποτελεί πρότυπο ενεργητικής στάσης ζωής για τα ίδια τα παιδιά της, απομακρύνοντάς τα με το προσωπικό της +παράδειγμα από τους ατομικούς δρόμους φυγής και παραίτησης, όπως αυτός των ναρκωτικών.
Η εκδήλωση έκλεισε με την προβολή μιας ταινίας με μήνυμα κατά του εθισμού: «The Basketball Diaries» ( «Το τέλος της αθωότητας»), 1995.