Παιχνίδια που χάθηκαν στο διάβα του χρόνου, σε λίγες ημέρες θα «ζωντανέψουν» χάρη στην πρωτοβουλία του Συλλόγου Σοφαδιτών Ν. Μαγνησίας και την εκδήλωση που προγραμματίζει για το μεθεπόμενο Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου με τίτλο «Γιαγιά, πες μας, πώς παίζατε παλιά;».
Παραδοσιακά παιχνίδια, τα οποία γαλούχησαν και διασκέδασαν γενιές και γενιές, θα παρουσιαστούν σ’ ένα νοσταλγικό αφιέρωμα, που θα φιλοξενηθεί στο Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας Τσαλαπάτα. Η πρόεδρος των Σοφαδιτών Μαγνησίας κ. Ελένη Παπαλοπούλου – Τσέργα μίλησε για την εκδήλωση, η οποία «στήνεται» με περίσσιο μεράκι απ’ όλους τους συντελεστές, ώστε οι μεγαλύτεροι να θυμηθούν τα… νιάτα τους και τα σημερινά παιδιά να πάρουν μία «γεύση» από το πώς έπαιζαν τα Ελληνόπουλα τις περασμένες δεκαετίες, μέσω και του έντυπου οδηγού που θα διανεμηθεί δωρεάν σε όσους δώσουν το «παρών» στη συγκεκριμένη δράση.
Ο τίτλος της εκδήλωσης προδιαθέτει το κοινό για το περιεχόμενό της, με την κ. Παπαλοπούλου – Τσέργα να σημειώνει: «Θα είναι ένα νοσταλγικό και συνάμα εκπαιδευτικό αφιέρωμα στο παιχνίδι. Μικροί και μεγάλοι το χρειαζόμαστε αυτό. Κυρίως για τα παιδιά θα γίνει όλο αυτό, γιατί στον σύλλογο άπαντες θεωρούμε ότι πρέπει να διατηρήσουμε το «μαζί». Πολλές από τις εκδηλώσεις μας έχουν επίκεντρο τη συντροφικότητα, τη λειτουργία της ομάδας. Στοιχεία που τείνουν να εκλείψουν στη σύγχρονη κοινωνία, όπου τα παιδιά μας ως επί το πλείστον ζουν απομονωμένα στα διαμερίσματα, με ένα tablet «κολλημένο» στο χέρι, αντί να παίζουν, όπως θα έπρεπε να κάνουν φυσιολογικά στην ηλικία τους».
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει επιφέρει πολλές αλλαγές στις καθημερινές συνήθειες των παιδιών, ενώ αναπόφευκτα επηρέασε και το παιχνίδι. Με μία πρόχειρη ματιά γίνεται εύκολα αντιληπτό πως έχουν εκλείψει πολλά παραδοσιακά παιχνίδια, με την πρόεδρο του Συλλόγου Σοφαδιτών Μαγνησίας να λέει: «Στο ημερολόγιο που παρουσιάσαμε το 2004, το τρίτο κατά σειρά που κυκλοφορήσαμε τότε, είχαμε ετοιμάσει ένα αφιέρωμα στα παραδοσιακά παιχνίδια της περιοχής των Σοφάδων Καρδίτσας. Βέβαια, όταν ξεκινήσαμε να συλλέγουμε στοιχεία, υπήρχαν παιχνίδια που ελάχιστοι ενήλικες τα θυμόντουσαν. Κι αυτό πρακτικά τι μας έδειχνε; Πως υπήρξε μία γενιά που δεν ασχολήθηκε με τα παραδοσιακά παιχνίδια. Πέρα από τα κλασικά, όπως το κρυφτό ή το κυνηγητό, που αντέχουν μέχρι σήμερα, ή κάπου-κάπου το «κουτσό» που επιβιώνει, υπάρχουν άλλα που χάθηκαν. Όπως τα «κότσια», οι βόλοι, αλλά και το «γουτσ’», όπως το λέγαμε κάποτε στους Σοφάδες και ήταν με ξύλινα παλούκια και τενεκεδάκια. Το έπαιζαν συνήθως τα μεγαλύτερα παιδιά, αφού απαιτούσε μυϊκή δύναμη. Γι’ αυτό και με αφορμή το υλικό που είχαμε από τότε στην κατοχή μας, ετοιμάσαμε έναν μικρό τόμο, που θα χρησιμεύσει ως οδηγός για τα παιδιά, ώστε να μάθουν πώς παίζαμε στο παρελθόν. Οι σελίδες θα είναι εμπλουτισμένες με σκίτσα, για να δείχνουμε πώς παιζόταν κάθε παιχνίδι».
Κλείνοντας, η κ. Παπαλοπούλου – Τσέργα έκανε μνεία στις ιδιόχειρες κατασκευές: «Χρησιμοποιούσαμε πάσης φύσης υλικά, για να φτιάχνουμε επιτραπέζια παιχνίδια, αλλά και άλλες κατασκευές, όπως αυτοσχέδια πατίνια. Άλλοτε πάλι, παίρναμε τις κολοκύθες αφότου τις καθάριζαν οι μανάδες μας και σκαρώναμε τρενάκια και βαγόνια, που τα δέναμε με ένα σχοινάκι και δήθεν ήταν τρένα. Βάζαμε αρκετή φαντασία, ενώ εξασκούσαμε και την επιδεξιότητα των χεριών μας. Κι αυτός είναι, άλλωστε, ο σκοπός των παιχνιδιών: Να συμβάλλουν στην ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών».
Φωτό: Η πρόεδρος των Σοφαδιτών Μαγνησίας κ. Ελένη Παπαλοπούλου – Τσέργα