Η Νίκη Βόλου δεν είναι απλά μια ομάδα της Νέας Ιωνίας και ολόκληρης της πόλης. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας των προσφύγων και ευρύτερα της τοπικής κοινωνίας, με έντονα κοινωνικά χαρακτηριστικά. Ειδικά για τη Νέα Ιωνία, η ιστορία της Νίκης διαπερνά κάθετα και οριζόντια την κοινωνική και πολιτιστική της ζωή, από την ημέρα της δημιουργίας της. Από τότε που ο προσφυγικός συνοικισμός άρχισε να παίρνει μορφή και τα πλίνθινα χαμόσπιτα να γίνονται προσφυγικά. Από τότε που οι πρόσφυγες από την κοσμοπολίτικη Σμύρνη και τις άλλες περιοχές της Ανατολής έφερναν στις αποσκευές τους την πολυπολιτισμικότητα και άνοιγαν τους ορίζοντες μιας κοινωνίας που προσπαθούσε να βρει τον βηματισμό της.
Το 1924 δημιουργήθηκε η Νίκη, που γνώρισε μεγάλες δόξες, με ανιδιοτελείς ανθρώπους που είχαν μαζί της σχέση πάθους, με ανθρώπους υπόδειγμα για τους συμπολίτες τους… Με την πάροδο των χρόνων η Νίκη «γέρασε» και εξελίχθηκε και αυτή σε μια καταρρακωμένη και απαξιωμένη ποδοσφαιρική ομάδα.
Η «θρησκεία» της Νέας Ιωνίας έγινε «πιόνι» μικρών και μεγάλων συμφερόντων, μικρών και μεγάλων σκοπιμοτήτων. Έπεσε στον βούρκο και κινδύνεψε να χαθεί από τα γήπεδα. Ταπεινώθηκε πολλές φορές και έφτασε να αναζητεί ελπίδα ακόμη και σε απίθανους παράγοντες που προσέβαλλαν την ιστορία και τις αξίες της. Ποτέ όμως δεν ξεριζώθηκε από τις καρδιές των ανθρώπων που την αγάπησαν. Και πάντοτε η Νίκη παρέμεινε ένας σύλλογος με πλούσια δραστηριότητα, με εκατοντάδες παιδιά στα διάφορα τμήματά του και με ανθρώπους που έδιναν και δίνουν και τον εαυτό τους για να τα στηρίξουν.
Και ξαφνικά, από το πουθενά, εμφανίστηκε ένα σχήμα, με ανθρώπους που πιστεύουν λιγότερο στο ποδόσφαιρο με τους ισχύοντες στη σύγχρονη Ελλάδα κανόνες και περισσότερο στον ορθό λόγο, στην κοινωνική αξιοπρέπεια και στον πολιτισμό. Ονόματα που εξέπληξαν για το κύρος και την ποιότητα της επαγγελματικής, επιστημονικής και κοινωνικής διαδρομής τους. Ονόματα, που άνθρωποι άσχετοι με το ποδόσφαιρο, παρακολουθούν το λόγο τους με ενδιαφέρον. Τους προσέχουν, τους παρακολουθούν.
Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρουν στο αγωνιστικό κομμάτι. Για να πούμε την αλήθεια, δεν είμαστε και πολύ αισιόδοξοι. Γιατί αυτό που ξέρουμε είναι ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο αποβάλλει από το DNA του κάθε τι το «καθαρό». Μακάρι να αντέξουν και να τα καταφέρουν. Και μακάρι να αποτελέσουν το παράδειγμα και για άλλες ανάλογες πρωτοβουλίες που βγάζουν το ποδόσφαιρο από το «σκοτάδι».