Πολλοί διατείνονται πως η πιο κατάλληλη εποχή για ανάγνωση μυθιστορημάτων είναι το καλοκαίρι, ωστόσο οι πιο συστηματικοί αναγνώστες διαπιστώνουμε πως το φθινόπωρο σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας αναγνωστικής περιόδου.
Τέσσερα φρεσκοτυπωμένα μυθιστορήματα, διαφορετικής θεματολογίας και ύφους το καθένα, προτείνονται στη σημερινή στήλη.
Γράφει ο Ισίδωρος Ζουργός στο νέο του μυθιστόρημα: «Τα πιο ευφάνταστα μυθιστορήματα τα γράφουν τελικά τα σχόλια του κόσμου».
Καλή ανάγνωση!
Επιμέλεια
Χαριτίνη Μαλισσόβα
Ισίδωρος Ζουργός,
Παλιές και νέες χώρες,
εκδ. Πατάκη
Ένα έξοχα δομημένο μυθιστόρημα από τον δικαίως πολυδιαβασμένο συγγραφέα.
Πάντα πολυαναμενόμενα τα μυθιστορήματα του Ισίδωρου Ζουργού, ο οποίος πάντα αποζημιώνει και τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες.
Στην οθωμανική Θεσσαλονίκη του 1885, ένα άνοστο αστείο, λίγα βλέμματα και κάποια παλιά μυστικά στέκονται αρκετά για να ξεκινήσει μια ερωτική σχέση ανάμεσα σ’ έναν αφελή και ονειροπόλο άνδρα και μια δυναμική γυναίκα. Στην Αθήνα βασιλεύει ο Γεώργιος Α’, στην Ερμούπολη το εμπόριο και στη Θεσσαλονίκη η ομίχλη. Οι δυο τους θα ταξιδέψουν στην παλιά Ελλάδα και θα επιστρέψουν στη συνέχεια στους τόπους αυτούς, που χρόνια αργότερα, μέσα από το ζεστό αίμα των πολέμων, θα ονομαστούν Νέες Χώρες.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα για τις γυναίκες που ασφυκτιούν από το κοινωνικό περιλαίμιο, για τους αμήχανους άνδρες και τις άφωνες υπηρέτριες στα χρόνια της μπελ επόκ, της εποχής που ονομάστηκε χαρισάμενη από τους έχοντες πλούτο και δύναμη. Είναι, επίσης, ένα μυθιστόρημα για τους παράκτιους φάρους που φωτίζουν τα σκοτάδια, για την ιερουργία του νερού και της θάλασσας, για τον Ιούλιο Βερν και τα βιβλία του, που εικονοποιούν τις αποκοτιές της φαντασίας, για το ερωτικό ανθρώπινο βλέμμα, αλλά και την εξουσιαστική ματιά, για όσα, τέλος, παλιά θριαμβεύουν και για όσα νέα δεν έχουν ακόμη αρθρώσει το όνομά τους.
Μάρω Κακαβέλα,
Τίνος είσαι εσύ,
εκδ. Στερέωμα
Δύο άνδρες ακροβολισμένοι στις άκρες μιας πατρίδας. Κι ανάμεσά τους το προαιώνιο ερώτημα της γενιάς και της καταγωγής.
Ο Πέτρος και ο Ρήγας. Είναι αδέλφια; Ήταν κάποτε και τώρα δεν είναι πια; Δεν υπήρξαν ποτέ και τώρα ίσως ήρθε η στιγμή να γίνουν;
Γνωρίζονταν από πάντα ή θα επιλέξουν να μείνουν ξένοι, ταμπουρωμένοι ο καθένας στο δικό του σύμπαν;
Ο Πέτρος Κατσαντώνης, ο ήρωας αυτού του βιβλίου, αποφασίζει να απαντήσει μονομιάς σε όλα του τα ερωτήματα λίγο πριν τελειώσει οριστικά ο χρόνος.
Ποιος ήταν ο πατέρας του;
Κι η μάνα του, η ακριβή του Θοδώρα, ήταν πραγματικά η μάνα του;
Κι αυτός ο άγνωστος στην άλλη άκρη της χώρας, αυτός ο Ρήγας που διεκδικεί εκτός από τη μισή περιουσία ίσως και την ίδια ρίζα, γιατί τώρα;
Τελικά είναι το αίμα που καθορίζει τη μοίρα του ή οι δρόμοι που διάλεξε να πάρει;
Και πραγματικά υπάρχουν απαντήσεις ή μήπως όλα είναι απεικάσματα ενός αλκοολικού μυαλού;
Γράφει, μεταξύ άλλων, ο Διονύσης Μαρίνος για το βιβλίο στη Bookpress: Συνολικά έχουμε ένα πρώτο βήμα αξιοσημείωτο, ενδιαφέρον, με ζωντάνια και σφρίγος. Αν και πρόκειται για σχετικά μικρό μυθιστόρημα (μόλις 188 σελίδες), η Κακαβέλα καταφέρνει να φέρει στην επιφάνεια γεγονότα πως έχουν διάρκεια 40 χρόνια και με κάποιο τρόπο ενώνει με ορθό τρόπο τα κομμάτια. Ακόμη κι αν όλα τα δεδομένα που απλώνει στον καμβά της πλοκής δεν βρίσκουν τη λύση ή την εξήγησή τους, σίγουρα πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που αξίζει να του δώσεις πολλές ευκαιρίες.
Γιώργος Συμπάρδης,
Πλατεία Κλαυθμώνος,
εκδ. Μεταίχμιο
Ο πρώτος χρόνος της δικτατορίας των Συνταγματαρχών μέσα από τα μάτια ενός δεκαεννιάχρονου φοιτητή της Νομικής.
Η σύλληψή του στο κηπάριο της πλατείας Κλαυθμώνος και η περιπλάνησή του στον κόσμο των ομοφυλοφίλων της εποχής.
Η αναδρομή στο παρελθόν της ενηλικίωσης του νεαρού αφηγητή και ταυτόχρονα μία κατάδυση στον θολό βυθό του οικογενειακού του περιβάλλοντος:
Η μητέρα, ο πατέρας και ο τρίτος άνθρωπος που μπαινόβγαινε παλιά στο σπίτι.
Απόσπασμα από το βιβλίο:
Ούτως ή άλλως μοιάζω στον πατέρα μου. Κανείς άλλος δεν το πιστεύει, ούτε και η Αλίκη, το λέω και το πιστεύω εγώ και κάνει το ίδιο. Στις φωτογραφίες των νεανικών του χρόνων αναγνωρίζω τον εαυτό μου σήμερα, στις κινήσεις των χεριών μου τις κινήσεις του. Η πιο περίεργη ομοιότητα, τίποτα το σπουδαίο, παράπλευρη ομοιότητα πες, ο γραφικός μας χαρακτήρας, που ανακάλυψα ότι είναι ολόιδιος όταν βρήκα κάτι γράμματά του σταλμένα στη μάνα μου, όσο εγώ ήμουνα μικρός και ενόσω εκείνος ταξίδευε με τα φορτηγά και τα γκαζάδικα
Ηρώ Σκάρου,
Τροία,
εκδ. Κέδρος
Η Ηρώ Σκάρου συνθέτει μια ιστορία για τη φθορά και την αναγέννηση. Ένα καλογραμμένο και έξυπνα δομημένο βιβλίο που αναδεικνύει με χιούμορ την τραγικότητα της αγίας ελληνικής οικογένειας.
Ένας παράξενος βόμβος από τα έγκατα της γης αναστατώνει τη γειτονιά. Δεν είναι όμως μόνο αυτή η απειλή που κρατάει την Ελένη ξύπνια τα βράδια. Το πατρικό της στο νησί κινδυνεύει να καταρρεύσει, το ίδιο και το σπιτικό της στα Βριλήσσια. Ο σύζυγός της, σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης, φαίνεται να νοιάζεται κυρίως για τη δική του ευζωία. Ο μεγάλος της γιος δηλώνει genderfluid και δημιουργεί προβλήματα στο σχολείο. Η πεθερά της έχει λόγο για τα πάντα. Όταν στο σκηνικό εμφανίζεται ένας καρδιολόγος που γράφει ποιήματα και μια σκυλίτσα που χώνει τη μουσούδα της παντού, η κατάσταση μοιάζει πια έτοιμη να εκραγεί.