του Γιάννη Ιατρού
Η συμμετοχή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Παγκόσμια Σύνοδο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, είχε σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον για όσους την παρακολουθήσαμε από αυτή τη μεριά του Ατλαντικού. Γιατί μπορεί όσα ακούστηκαν από τα χείλη του να ήταν ενδεδειγμένα για το ακροατήριο στο οποίο απευθυνόταν, στην Ελλάδα όμως πολλοί ψηφοφόροι του πρέπει να αισθάνθηκαν εξαπατημένοι, αφού στήριξε όλη του την προεκλογική εκστρατεία στη μετ’ επιτάσεως διάδοση… των αντίθετων!
Κατά την ομιλία του, σε μια αποστροφή του λόγου του δήλωσε: «Νωρίς το απόγευμα της 23ης Ιουλίου πέρυσι μία μικρή πυρκαγιά ξέσπασε σε λόφο έξω από την Αθήνα. Οι πυροσβεστικές υπηρεσίες αντιμετωπίζουν χιλιάδες τέτοιες φωτιές κάθε χρόνο. Αυτή όμως ήταν διαφορετική. Οδηγημένη από ισχυρότατους ανέμους, εξαπλώθηκε γρήγορα και έφθασε στην προαστιακή κωμόπολη του Ματιού. Μόλις μπήκε στην πευκόφυτη οικιστική περιοχή κατέστη αδύνατο να περιοριστεί. Οι άνθρωποι έτρεχαν για να σώσουν τη ζωή τους πριν δοθεί οιαδήποτε εντολή εκκένωσης. 102 δεν τα κατάφεραν. Πέθαναν σε μια πύρινη κόλαση. Όλα έγιναν σε λιγότερο από τέσσερις ώρες. Η καταστροφή του Μάτι συγκλόνισε βαθύτατα την ελληνική κοινωνία. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι η άμεση συνέπεια της κλιματικής αλλαγής».
Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί του. Εύλογα, όμως, αναρωτιέμαι, αφού το τραγικό περιστατικό του Ματιού οφείλεται στην κλιματική αλλαγή και τα απρόβλεπτα, ακραία καιρικά φαινόμενα που αυτή έχει φέρει, τότε για ποιον λόγο εδώ και έναν χρόνο εργαλειοποιεί μία ανθρώπινη τραγωδία για μικροπολιτικές σκοπιμότητες, εκμεταλλευόμενος επικοινωνιακά 102 απανθρακωμένα σώματα και τον πόνο που αφήσαν στους δικούς τους; Εκείνες τις ημέρες, στελέχη του, δημοσιογράφοι που ταυτίζονται με τις απόψεις του, αλλά και ο ίδιος προσωπικά είχαν αρνηθεί την ύπαρξη της κλιματικής αλλαγής και προσπάθησαν να προσωποποιήσουν τις ευθύνες στην περιφερειάρχη Αττικής Ρένα Δούρου και στον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό.
Βέβαια, η κωλοτούμπα αυτή ως απόδειξη της μικρότητας του πολιτικού αντρός, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Είχε ήδη καταστήσει σαφές πως όλο αυτό το επικοινωνιακό σόου πάνω στους νεκρούς ήταν ακριβώς αυτό, σόου, τοποθετώντας τον αρχηγό της Αστυνομίας εκείνης της περιόδου – του οποίου την παραίτηση είχε ζητήσει επίμονα τις μέρες εκείνες – στην κεφαλή της γενικής γραμματείας Προστασίας του Πολίτη, αποδεχόμενος έτσι τη διαχειριστική επάρκεια κατά τις τραγικές στιγμές του Ιουλίου του 2018.
Εξίσου θεαματική και επιδέξια ήταν και η κωλοτούμπα αναφορικά με το δεύτερο μεγάλο προεκλογικό επικοινωνιακό χαρτί της Νέας Δημοκρατίας: Το Μακεδονικό. Κι αυτό διότι πλέον, από τα πιο επίσημα χείλη, από βουλευτές, υπουργούς, αλλά και τον πρωθυπουργό τον ίδιον, ακούμε πως η συμφωνία προάγει την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή και αξίζει να τιμηθεί!
Αναρωτιέται εύλογα κανείς, ιδίως αν κάποια στιγμή το προηγούμενο έτος βρέθηκε σε κάποια μεγάλη πλατεία ντυμένος Αρχαίος Μακεδών – με περικεφαλαία! – να κινείται ρυθμικά στο άκουσμα του «Μακεδονία Ξακουστή», πώς μια συμφωνία που χαρακτηρίστηκε προδοτική, τώρα είναι «άξια να τιμηθεί». Άραγε, και αυτός που την τιμά σήμερα είναι προδότης; Ή μήπως πρέπει να ανακαλέσει και να σκεφτεί διπλά την επόμενη φορά που θα επιχειρήσει να εντάξει τέτοια ακραία ρητορική στο δημόσιο διάλογο, δίνοντας τροφή στα πιο ταπεινά ένστικτα των εθνικιστών και των πατριδοκάπηλων.
Η συμφωνία λοιπόν που κατά τον κύριο Μητσοτάκη αποτέλεσε «προϊόν συναλλαγής», αφού ο Τσίπρας «έδωσε τη Μακεδονία για να μην του κόψουν τις συντάξεις», σήμερα «αξίζει να τιμηθεί». Καθιστά αυτό τον κύριο Μητσοτάκη αντίστοιχα συναλλασσόμενο, και αν ναι, με ποιον και για ποιο τίμημα; Ή μήπως τον καθιστά αερολόγο πολιτικάντη που καταφεύγει σε κατασκευή ψευδών ειδήσεων για λίγες ψήφους παραπάνω, αποφεύγοντας την προγραμματική αντιπαράθεση; Αν ισχύουν τα δημοσιεύματα που θέλουν το ΔΝΤ να επαναφέρει θέμα συντάξεων στο τραπέζι των ελληνικών διαπραγματεύσεων, τότε μάλλον ο κ. Μητσοτάκης είναι διπλά αποτυχημένος, αφού «θα δώσει και Μακεδονία, και συντάξεις».
Το μέγεθος και τις ενδεχόμενες αντιδράσεις της πολιτικής απάτης του κ. Μητσοτάκη φαίνεται να αντιλαμβάνεται ο ίδιος, καταφεύγοντας σε επικοινωνιακά τεχνάσματα για εσωτερική κατανάλωση. Έτσι, ενώ στην αγγλική εκδοχή του τηλεγραφήματος του ΑΠΕ, ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας αναφέρεται ως «ο πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας», στην ελληνική εκδοχή αναφέρεται ως «ο Ζόραν Ζάεφ». Όπως και το ΑΠΕ, το οποίο πλέον υπάγεται απευθείας στις αρμοδιότητες του πρωθυπουργού, έτσι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δύο διαφορετικές εκδοχές: Μία εσωτερικού και μία εξωτερικού.