Οι εργαζόμενοι του ομίλου υπεραγορών που έκανε αίτημα να υπαχθεί στο άρθρο 99 βρίσκονται σε καθημερινή αγωνία και ανασφάλεια. Άνθρωποι σε επαγγελματική ομηρία μέχρι το Σεπτέμβριο που θα εξεταστεί στα αρμόδια δικαστήρια η τύχη της εταιρείας. Αλγεινή εντύπωση πάντως μας προκαλεί η συμπεριφορά ορισμένων, ευτυχώς λίγων, που μπαίνουν στα καταστήματα και στρέφονται κατά των υπαλλήλων όταν δε βρίσκουν στα ράφια τα προϊόντα της αρεσκείας τους. Οι διαμαρτυρίες, μάλιστα, ολοκληρώνονται με την παρότρυνση να κλείσουν το γρηγορότερο δυνατό τα συγκεκριμένα καταστήματα δίχως ίχνος συμπάθειας απέναντι σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που μοχθούν για τα προς το ζην. Κι όλα αυτά σε μια κοινωνία που όχι απλά δε μπορεί να στηρίξει τους εργαζόμενους οι οποίοι κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους αλλά, ως φαίνεται, δεν είναι ικανή ούτε να παρέχει την ελάχιστη και αυτονόητη ηθική στήριξη και ευγένεια. Τι κρίμα…