Χωρίς αμφιβολία η υδατοσφαίριση είναι το Εθνικό μας άθλημα όσον αφορά τα ομαδικά σπορ. Οι επιτυχίες πολλές με τελευταία χρονικά την κατάκτηση της 2ης θέσης στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Σπλιτ από την Εθνική Γυναικών. Μέλος της ήταν και μία Βολιώτισσα. Ο λόγος για την αμυντικό Μαρία Πάτρα που σήμερα μιλά στη «Θ» γι’ αυτή τη μεγάλη διάκριση, αλλά και για τους επόμενους στόχους με τον σημαντικότερο να είναι η πρόκριση αρχικά και η κατάκτηση ενός μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.
Συνέντευξη στον Γιώργο Πέγιο
Η Μαρία Πάτρα γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 1998 και κατάγεται από τον Βόλο. Πατέρας της είναι ο Βαγγέλης Πάτρας, τερματοφύλακας της ομάδας πόλο του ΝΟΒΑ έως τα μέσα της δεκαετίας του ’80, που στη συνέχεια υπερασπίστηκε την εστία του Εθνικού Πειραιώς αλλά και της Εθνικής μας ομάδας με την οποία μετείχε σε τρεις διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων (1988, 1992, 1996).
Η Μαρία αγωνίζεται στη θέση της αμυντικού και από νωρίς ξεχώρισε για τις ικανότητές της. Είναι διεθνής με όλες τις «μικρές» Εθνικές ομάδες, ενώ από το 2018 έχει συμμετάσχει στις περισσότερες διοργανώσεις με την Εθνική Γυναικών. Εκείνη τη χρονιά ήρθε το πρώτο ασημένιο μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, που τότε φιλοξενήθηκε στη Βαρκελώνη, ενώ επί ισπανικού εδάφους, αλλά στην πόλη Ποντεβέδρα κατακτήθηκε το χρυσό στο Γιουρόπα Καπ, η πρώτη φάση του οποίου είχε διεξαχθεί στον Βόλο.
Επίσης, το 2018 η Πάτρα πήρε με την Εθνική το χάλκινο στους Μεσογειακούς Αγώνες, που διεξήχθησαν σε ακόμη μία ισπανική πόλη, την Ταραγόνα. Το 2019 στο Παγκόσμιο της Γκουανκτσού κατακτήθηκε η 9η θέση, για να ακολουθήσει η 7η στο Παγκόσμιο της Βουδαπέστης το φετινό καλοκαίρι. Η επιστροφή στα μετάλλια με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα των Γυναικών ήρθε προ ολίγων ημερών με την 2η θέση (ασημένιο) στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Σπλιτ.
Όμως στο βιογραφικό της Μαρίας Πάτρα έχει καταγραφεί και η κατάκτηση τεσσάρων μεταλλίων (ενός χρυσού ενός ασημένιου και δύο χάλκινων) με τις ηλικιακές Εθνικές ομάδες. Στο Παγκόσμιο του Βόλου το 2017 οι Νέες Γυναίκες «άγγιξαν» την κορυφή, αλλά η ήττα από τη Ρωσία στα πέναλτι, σε έναν συγκλονιστικό τελικό, τις έφερε στη 2η θέση. Ένα χρόνο νωρίτερα είχαν πάρει την 3η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της κατηγορίας τους. Με το σκουφάκι της Εθνικής Νεανίδων, η Βολιώτισσα πολίστρια αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2013, ενώ στην αντίστοιχη διοργάνωση του 2015 η Ελλάδα κατατάχθηκε στην 3η θέση. Σε συλλογικό επίπεδο, η Πάτρα ανήκει στον Ν.Ο. Βουλιαγμένης, με τον οποίο πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος το 2019 στη Χίο, με νίκη επί του Ολυμπιακού στον τελικό με 10-8.
Χωρίς αμφιβολία η Μαρία Πάτρα ανήκει σε μία γενιά παικτριών που έχουν καταγράψει σημαντικά επιτεύγματα και παράλληλα έχουν λαμπρό μέλλον. Η πρόκληση της κατάκτησης ενός χρυσού σε μία μεγάλη διοργάνωση με το σκουφάκι της Εθνικής Γυναικών ή της συμμετοχής και διάκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 είναι μπροστά…
Με αφορμή την κατάκτηση της 2ης θέσης στην Ευρώπη, η 23χρονη πολίστρια μίλησε στη «Θ» γι’ αυτή τη μεγάλη επιτυχία, αλλά και για τις μελλοντικές βλέψεις της Εθνικής Γυναικών. Φυσικά, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην πόλη καταγωγής της, τονίζοντας ότι στο Παγκόσμιο Νέων Γυναικών του 2017 ένιωσε απερίγραπτα συναισθήματα και ότι θα ήθελε να ξαναπαίξει μπροστά στο φίλαθλο κοινό του Βόλου. Αναλυτικά, η συνέντευξη που μας παραχώρησε:
Η ενασχόλησή σου με το άθλημα της υδατοσφαίρισης πώς προέκυψε; Έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι ο πατέρας σου υπήρξε αθλητής του πόλο και μάλιστα στο υψηλότερο επίπεδο;
«Από μικρό παιδί ασχολούμουν πάντα με τον αθλητισμό. Δοκίμασα αρκετά αθλήματα μέχρι να καταλήξω στην υδατοσφαίριση. Με είχαν πάει οι γονείς μου στο πόλο και δεν μου άρεσε οπότε δεν το συνέχισα. Λίγα χρόνια μετά με ώθησαν να προσπαθήσω ξανά. Έτσι ξεκίνησα στις ακαδημίες του Πανιωνίου, όπου και αγάπησα το πόλο. Οπότε ναι, σίγουρα έπαιξε ρόλο στην ενασχόληση μου με το άθλημα η καριέρα του πατέρα μου και η αγάπη της μητέρας μου για την υδατοσφαίριση ως θεατής».
Εδώ και αρκετά χρόνια φοράς το σκουφάκι με το εθνόσημο. Πρώτα στις «μικρές» Εθνικές ομάδες και έπειτα σε αυτή των Γυναικών. Οι επιτυχίες αρκετές. Υπάρχει κάποια που θα ξεχώριζες;
«Από κάθε αγώνα και από κάθε διοργάνωση παίρνεις διαφορετικές εμπειρίες και μαθαίνεις πράγματα. Τα συναισθήματα είναι πολλά και διαφορετικά. Κάθε στιγμή είναι ξεχωριστή όπως και κάθε επιτυχία ή αποτυχία. Δεν μπορώ να κατατάξω τις επιτυχίες σε αγαπημένες και μη γιατί σε κάθε μια από αυτές ήμουν και εγώ ως αθλήτρια διαφορετική, λόγω εμπειρίας και ηλικίας».
Στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό του Σπλιτ η Εθνική Γυναικών επέστρεψε στο βάθρο μιας μεγάλης διοργάνωσης, έχοντας και αρκετά νέα πρόσωπα στη σύνθεσή της. Στην πορεία αυτή πετύχαμε μεγάλες νίκες κόντρα σε δυνατές ομάδες όπως η Ουγγαρία και η Ιταλία. Ποια ήταν τα συστατικά της επιτυχίας;
«Προπόνηση, υπομονή, πίστη, πειθαρχία, συγκέντρωση, ταπεινότητα, ομαδικότητα, αυτοπεποίθηση, πάθος, αγάπη και εμπιστοσύνη μεταξύ των παικτριών, σεβασμός προς τους αντιπάλους και πολλά-πολλά ακόμα».
Ο τελικός με την Ισπανία κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Θεωρείς ότι θα μπορούσαμε να φτάσουμε και στην κορυφή αν κάναμε κάτι διαφορετικό στα τελευταία λεπτά μετά την ισοφάρισή μας ή αν ίσως είχαμε καλύτερο ξεκίνημα στο ματς και δεν επιτρέπαμε στην αντίπαλο να πάρει προβάδισμα τριών τερμάτων;
«Ήμασταν πολύ κοντά στην κορυφή. Παρόλο που δεν ξεκινήσαμε καλά, καταφέραμε να πλησιάσουμε στο τέλος, αλλά η εμπειρία της Ισπανίας σε τέτοιου είδους παιχνίδια της έδωσε τη νίκη. Είναι στο παρελθόν αυτός ο τελικός. Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε τι θα έπρεπε να κάνουμε διαφορετικά τότε. Το σημαντικό είναι να μάθουμε από αυτό, να αναγνωρίσουμε τα λάθη που έγιναν ομαδικά και ατομικά ώστε την επόμενη φορά να είμαστε έτοιμες και να καταφέρουμε να πάρουμε το χρυσό».
Πιστεύεις ότι η Εθνική Γυναικών βαδίζει σε σωστό δρόμο ενόψει των επόμενων διοργανώσεων; Τι πρέπει να κάνει για να βρίσκεται πάντα σε τροχιά μεταλλίων;
«Είμαστε στον σωστό δρόμο. Η ομάδα είναι ανανεωμένη, είμαστε πολύ δεμένες και δουλεύουμε πολύ σκληρά. Η μια για την άλλη και οι προπονητές μας για εμάς. Μετά την εμφάνιση μας σε όλα τα παιχνίδια και την κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στο Σπλιτ θα προχωρήσουμε στις επόμενες διοργανώσεις με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Θέλουμε οι αντίπαλοι μας να μας φοβούνται όταν πρέπει να μας αντιμετωπίσουν. Νομίζω κερδίσαμε τον σεβασμό όλων φέτος με αυτά που δείξαμε. Από εδώ και πέρα λοιπόν πρέπει να συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά, να είμαστε αφοσιωμένες στους στόχους μας και έτσι θα πάμε μόνο προς τα πάνω».
Στην ελληνική ομάδα φαίνεται πως υπάρχει το… απωθημένο της μη συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες από το 2008 και μετά. Στόχος πλέον να δώσουμε το «παρών» στο Παρίσι στο 2024. Πόσο πολύ το θέλετε οι παίκτριες; Είναι όνειρο ζωής για κάθε αθλητή να λάβει μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες;
«Είναι όνειρο ζωής για όλους τους αθλητές υψηλού επιπέδου να βρεθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ειδικά για εμάς τους Έλληνες είναι ακόμα πιο ξεχωριστό λόγω της ιστορίας μας. Το θέλουμε όλες πάρα πολύ. Κάποιες παίκτριες της ομάδας μας έχουν βρεθεί σε δυο Προολυμπιακά τουρνουά όπου δεν προκριθήκαμε. Είναι τεράστιο απωθημένο, λοιπόν, για πολλές από εμάς. Με την πορεία που έχει η ομάδα μας είμαι πολύ αισιόδοξη για την πρόκριση και θέλουμε και το ολυμπιακό μετάλλιο».
Ως αμυντικός στα δύο μέτρα αναλαμβάνεις την εξουδετέρωση της φουνταριστού των αντιπάλων. Ποια παίκτρια σε έχει δυσκολέψει περισσότερο;
«Για εμένα οι δυσκολότερες αντίπαλες είναι η Έλενα Ξενάκη και η Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη όταν παίζουμε με τις ομάδες μας στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πιστεύω, ότι είναι το κορυφαίο δίδυμο φουνταριστών στον κόσμο. Όταν είμαστε μαζί στην Εθνική ομάδα η επόμενη καλύτερη θα έλεγα ότι είναι η Ισπανίδα Μάικα Γκαρσία».
Ο Βόλος αγαπά το πόλο. Το έδειξε σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις που φιλοξένησε από το 2011 και μετά. Θα το διαπίστωσες μετέχοντας στο Παγκόσμιο Νέων Γυναικών του 2017, όπου πήραμε το ασημένιο μετάλλιο. Θα ήθελες να σου δοθεί η ευκαιρία να ξαναπαίξεις μπροστά στο κοινό της πόλης από την οποία έλκεις την καταγωγή σου;
«Το να παίζεις σε πάτρια εδάφη και να ζητωκραυγάζει για σένα ο κόσμος είναι απερίγραπτο συναίσθημα. Ανατριχίλα. Η αγάπη του κόσμου σου δίνει την ώθηση να παίξεις καλύτερα και για εκείνους που σε βλέπουν. Θα ήθελα πάρα πολύ να ξαναπαίξω στον Βόλο που είναι και η πόλη της καταγωγής μου και να μπορέσουν όλοι οι Έλληνες του αθλήματος, αλλά και απλοί θεατές να έρθουν να απολαύσουν ζωντανά την Εθνική ομάδα. Θα είναι σπουδαίο και για την ομάδα, αλλά και για όλη την ελληνική υδατοσφαίριση».