Στις 10 Ιουλίου έφυγε απ’ τη ζωή Ο Μανώλης Γκαγκάκης. Γεννήθηκε το 1938 στο Χορευτό Ζαγοράς, ανάμεσα στο Πήλιο και στο Αιγαίο. Πέρασε από το Δημοτικό Σχολείο Ζαγοράς, το Α’ Γυμνάσιο Βόλου και το Πανεπιστήμιο Αθηνών (1960 Χημικός υπότροφος του κληροδοτήματος του ναυάρχου Νικ. Κρίτσκη). Στον στρατό,
έφεδρος αξιωματικός πυροβολικού – Σ.Υ.Π. υπηρέτησε σε πολλές περιοχές τη πατρίδας μας. Εργάστηκε ως καθηγητής φυσικομαθηματικός στο Γυμνάσιο Ζαγοράς, του οποίου διατέλεσε διευθυντής για μικρό χρονικό διάστημα. Ακολούθησε η εισαγωγή του κατόπιν διαγωνισμού στο υπουργείο Εμπορίου. Αποχώρησε από το
Δημόσιο οικειοθελώς το 1988, αφού συμπλήρωσε 14 χρόνια παράλληλης διδασκαλίας σε ιδιωτικές και δημόσιες τεχνικές σχολές του Βόλου. Έκτοτε ζούσε στο χωριό του ψαρεύοντας ή ασχολούμενος με περιβαλλοντικά θέματα της περιοχής (π.χ. ψάρεμα με δυναμίτες) ή γράφοντας σε μικρά τευχίδια τις απόψεις του και διανέμοντάς τα δωρεάν σε φίλους, βιβλιοθήκες, σχολεία.
Ήταν ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Χημικών Θεσσαλίας, του οποίου διατέλεσε γενικός γραμματέας, της Ένωσης Καταναλωτών Ν. Μαγνησίας, της Περιβαλλοντικής Πρωτοβουλίας, της Περιβαλλοντικής Κίνησης Πηλίου, και μετείχε ενεργά «και μόνος και μετά πολλών» σε όλες σχεδόν τις προσπάθειες των οικολογικών οργανώσεων της Μαγνησίας, ιδιαίτερα της Εταιρίας Θεσσαλικών Ερευνών. Έχει παρουσιάσει σε συνέδρια του ΙΩΚΑΕ και ΕΚ.Θ.Ε. στην Αθήνα (1988, 1990) δυο εργασίες του σχετικές με τη θάλασσα. Έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών, το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας , την Ένωση Ελλήνων Χημικών, τον Σύνδεσμο Χημικών Θεσσαλίας, το
τμήμα Χημικών Β. Ελλάδος, Περιβαλλοντικές Οργανώσεις και από τη Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ζαγοράς. Συνεργάστηκε σε θέματα λαογραφικά, ιστορικά, περιβαλλοντικά με πολλά τοπικά η μη περιοδικά. Ομολογεί ότι σ’ όλες σχεδόν τις προσπάθειές του για «καλύτερο αύριο » στη θάλασσα βγαίνει ηττημένος. Κάποιοι,
όμως, πρέπει να φυλάττουν Θερμοπύλες. Ο Μανώλης έφυγε σιωπηλά, όπως θα ήθελε. Πάντα μετριόφρων, οπαδός της λιτότητας. Απέφευγε τη δημοσιότητα και διακρίνονταν για τη δυναμική και οικονομία του λόγου, που πήγαζε από τα βιώματά του. Τα βιβλία του περίπου 14, όλα ολιγοσέλιδα και η καλλιτεχνική τους έκδοση τα κάνουν να διαφέρουν από τα άλλα. Έγραφε και στα περιοδικά: Οικοενημέρωση, Λιμνιώνας, Μακρινίτσα, Βίγλα – Πλώρη, Ναυτικά Χρονικά και πολλά άλλα. Μερικά από τα γραφόμενά του μπορείτε να τα βρείτε και στο Internet, γράφοντας το όνομά του. Θεός του η θάλασσα! «Δώρο Θεού η θάλασσα που αγκαλιάζει τις ακτές μας!
Πολλά μας προσέφερε στο παρελθόν, πολλά μας δίνει σήμερα, πολλά μας υπόσχεται για αύριο. Στα προεκλογικά έντυπα των υποψήφιων αρχόντων δεν θα βρούμε ούτε μια κουβέντα για την προστασία της, την αξιοποίησή της» γράφει στις ψαροκουβέντες το 2001. Αγάπησε το χωριό του τη Ζαγορά, το Χορευτό και το τίμησε
όσο κανένας άλλος, γράφοντας για τις ομορφιές του, τις βρύσες, τα καλντερίμια του, για τις σπηλιές που καταστράφηκε ο περσικός στόλος, για τα καράβια τα Ζαγοριανά, τους καραβοκύρηδες, τους καπεταναίους, για τον Συνεταιρισμό Ζαγοράς και τις διατακτικές του που εκδόθηκαν το 1945, για τους ιστορικούς, τους ευεργέτες, για την
«Ανωτέρα Σχολή Γραμμάτων» το «Ελληνομουσείο Ζαγοράς» τι να πρωτοθυμηθώ! Τελικά έγραψε και τον ύμνο της Ζαγοράς μελοποιημένο από τον Γιάννη Μηλιώνη (θα τον βρείτε και στο Υου Tube). Απολαύστε το! «Περήφανη αρχόντισσα μητέρα των κενταύρων, θωρείς το Αιγαίο από ψηλά μες απ’ τις φυλλωσιές. Του Ρήγα θούρια
τραγουδάς με τις πνοές του αγέρα και νοσταλγείς παλιούς καιρούς, δόξες αλαργινές. Θυμάσαι τα καράβια σου με Ιάσονες στο διάκι, στου Χορευτού την αγκαλιά μ’ ολάνθιστα πανιά. Στα στήθη των ναυτόπουλων του γυρισμού σαράκι και τα λιμάνια μακρινά στο Νότο, στο βοριά. Του Γραίγου τα άγριο φύσημα ξεμπλέκει τα μαλλιά
σου, ήλιος πελάγου σε ξυπνά απ’ όνειρα του νου. Τα χείλη σου είναι κερασιές, ανθότοποι η ποδιά σου, τα χέρια ολόρθοι πλάτανοι στο κήπο τ ουρανού. Την άνοιξη χαμογελάς στου Πηλίου τα μπαλκόνια, το καλοκαίρι λούζεσαι στου Αιγαίου τα νερά. Μελαγχολείς φθινόπωρο μεσ’ τα γυμνά τα κλώνια κι ασπρίζεις καταχείμωνο σαν
ώριμη κυρά».
Αυτός είναι ο Μανώλης Γκαγκάκης που θα πρέπει να τον τιμούν και να μην ξεχαστεί ποτέ από τις μνήμες όλων μας! Καλή ανάπαυση αδελφέ μου.
Χρήστος Γκαγκάκης