«Μαγνήτων Τέχνες Λαϊκές» Αναδρομική Έκθεση Ζωγραφικής του λαϊκού ζωγράφου Αριστείδη Λαούδη

Τη συνέχιση του Θεματικού έτους Πολιτισμού της «Μαγνήτων Κιβωτού, για τη διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος», με τίτλο «Μαγνήτων Τέχνες Λαϊκές», που πλησιάζει προς την ολοκλήρωσή του, σηματοδοτεί η εκδήλωση, που αναφέρεται στην παρουσίαση της Αναδρομικής Έκθεσης Ζωγραφικής του αείμνηστου Αριστείδη Λαούδη. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2019 και ώρα 19:00 μ.μ. στην Αίθουσα νέου επιβατικού σταθμού Λιμένα Βόλου (TERMINAL).
Η ανακάλυψη και αποδοχή της λαϊκής ναΐφ ζωγραφικής στην Ελλάδα, συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με την ανακάλυψη του Θεόφιλου μετά το 1929, από τον τεχνοκριτικό Ελευθεριάδη-Teriade. Το έργο του Θεόφιλου και αντίστοιχα η λαϊκή ναΐφ τέχνη, αγαπήθηκε από τη γενιά του ’30 και την Ελληνική διανόηση.
Η ουσία της τέχνης είναι έκφραση και δημιουργία που ο άνθρωπος μοιράζεται με τους συνανθρώπους του. Στους κατεξοχήν πηγαίους δημιουργούς εντάσσονται και οι Ναΐφ καλλιτέχνες. Οι Ναΐφ ζωγράφοι είναι οι αυτοδίδακτοι ζωγράφοι αυτοί που δεν εκφράζουν μια τέχνη αρχάριων αλλά μιας ωριμότητας. Η Γαλλική λέξη ναΐφ προέρχεται από τη λατινική ΝΑΤΙVUS που σημαίνει: Φυσικός – Αυθόρμητος. Ζωγραφίζουν από μια απαράμιλλη εσωτερική ευαισθησία για όλα τα θέματα που αφορούν τη ζωή. Ένας από αυτούς ήτανε και ο Αριστείδης Λαούδης, που χωρίς να είναι Βολιώτης, εδώ δημιούργησε και από τον Βόλο έγινε γνωστός σε όλη την Ελλάδα.
Ο Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου Αθηνών, τ. διευθυντής Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών, Βούρου-Ευταξία, Στέλιος Λυδάκης, στην πρώτη έκδοση του Λευκώματος του Ιδρύματος Παναγιώτη και Έφης Μιχελή, «Οι Έλληνες Ναΐφ Ζωγράφοι», όπου συμπεριλαμβάνεται και ο Αριστείδης Λαούδης, αναφέρει:
«Για πρώτη φορά οι Έλληνες ναΐφ ζωγράφοι παίρνουν τη θέση που τους αναλογεί στη διεθνή σχετική βιβλιογραφία, ενώ παράλληλα αναδεικνύονται η ιδιομορφία και η ποιότητά τους. Η πολυτελής αυτή έκδοση με την πλούσια εικονογράφηση θίγει όλες τις αξιόλογες περιπτώσεις, τις οποίες και τεκμηριώνει με αντιπροσωπευτικά έργα. Ταυτόχρονα, αναλύεται η ιδιομορφία της ναΐφ έκφρασης σε όλες τις φάσεις και τάσεις».
Και συνεχίζει ο συγγραφέας, «η διαπίστωση ότι ο ναΐφ βασίζεται σε μια καλλιτεχνική καταβολή που εκδηλώνεται ανεξάρτητα από σπουδές, κοινωνική θέση και επαγγελματική επίδοση φαίνεται ξεκάθαρα στην παρουσίαση των επιμέρους περιπτώσεων…».
Σε άλλο σημείο αναφέρει: «Άλλωστε αυτό που κάνει τους ναΐφ να ξεχωρίζουν είναι η αυθορμησία τους και η απροβλημάτιστη σχέση τους με την παράδοση, την πραγματικότητα και την ίδια τους την τέχνη, στοιχεία που τους χαρίζουν δροσιά και εξυψώνουν την αφέλειά τους σε ιδιαίτερα σημαντική αρετή».
Μια από αυτές τις ξεχωριστές περιπτώσεις Ναΐφ ζωγράφου και δημιουργού είναι και ο Αριστείδης Λαούδης, που γεννήθηκε στα Εξάρχεια της Αθήνας το 1905.
Παρά το γεγονός ότι είχε τη δυνατότητα να «βολευτεί» στον Τραπεζικό κλάδο, έχοντας εμπιστοσύνη στις ικανότητές του, προτίμησε να ασχοληθεί με αυτό που τον ενδιέφερε και θεωρούσε ότι το κατείχε πολύ καλά. Την χειρωνακτική και καλλιτεχνική τέχνη, επιλέγοντας τελικά αυτή του Ξυλουργού και την κατασκευή επίπλων.
Το 1928, σε ηλικία 23 ετών! κατασκεύασε το πρώτο Εργοστάσιο Ξυλουργικής στους Αμπελοκήπους Αθηνών, ενώ από το 1930 δημιούργησε δύο Εκθέσεις Επίπλων στο κέντρο της Αθήνας, μία στην οδό Σταδίου και την άλλη στην Πανεπιστημίου.
Από τότε και μέχρι την συνταξιοδότησή του, διέρχεται μια ζωή γεμάτη, με συνεχή πρόοδο και καταξίωση στον Οικογενειακό και Επαγγελματικό τομέα.
Το 1983, συνταξιούχος πιά ο Αριστείδης Λαούδης επανέρχεται στον Βόλο, όπου πλέον σε ηλικία σχεδόν ογδόντα ετών, αρχίζει να αποκαλύπτει το καλλιτεχνικό του ταλέντο, με την παρότρυνση κυρίως του υιού του Κωνσταντίνου και της συζύγου του, Πέρσης Καραγιαννοπούλου.
Οι πρώτες δημιουργίες του, διάφορα σκίτσα με μολύβι, εμφανίζονται στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο στην Αθήνα, όπου βρέθηκε για μια δύσκολη εγχείρηση πολύποδα. Τα σχόλια και οι έπαινοι των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού του νοσοκομείου, είναι πολύ θετικά, τον αφυπνίζουν καλλιτεχνικά και πλέον δημιουργεί συνεχώς. Στο κτήμα του αδελφού του, στο Λουτράκι Κορινθίας όπου μετέβει για ανάρρωση, παρουσιάζει τους πρώτους πίνακες με χρώμα. Παράλληλα δημιουργεί και διάφορα ευφάνταστα γλυπτά, χρησιμοποιώντας τις ρίζες των κλιμάτων που μόλις είχαν εκριζωθεί, θέτοντας τις βάσεις για την περαιτέρω καλλιτεχνική του πορεία.
Επιστρέφει στο σπίτι του, στον Άναυρο του Βόλου, όπου δημιουργεί «Μουσείο Λαϊκής Τέχνης» και εργαστήριο, στον επάνω όροφο του σπιτιού.
Οι δημιουργίες του πάρα πολλές και αξιόλογες, αποσπούν κολακευτικά και ενθαρρυντικά σχόλια. Μεγάλη του ικανοποίηση να τον επισκέπτονται άνθρωποι της τέχνης της περιοχής μας και να του εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τις δημιουργίες του. Στο «Βιβλίο Εντυπώσεων» που υπάρχει στον χώρο, καταγράφουν πολύ θετικές κριτικές, απλοί άνθρωποι , αλλά και ο Κίτσος Μακρής, ο γνωστός Ιστορικός Τέχνης Στέλιος Λυδάκης, ο διάσημος φωτογράφος George Meis, ο Κώστας Λιάπης, οι αείμνηστοι Γιώργος Καφενταράκης και Γιώργος Θωμάς, και πάρα πολλοί επώνυμοι.
Συμμετείχε σε πολλές εκθέσεις στον Βόλο και στην Αθήνα. Απέσπασε το ενδιαφέρον του κοινού, αλλά και Ιστορικών της Τέχνης. Για τους λόγους αυτούς ο Στέλιος Λυδάκης τον συμπεριέλαβε στην έκδοση του Ιδρύματος Παναγιώτη και Έφης Μιχελή, «Οι Έλληνες Ναΐφ Ζωγράφοι», τόσο στην πρώτη, όσο και στην δεύτερη έκδοση και με διαφορετικά έργα.
Ακόμη πολλές ενθαρρυντικές κριτικές έχουν γραφεί τόσο στον τοπικό τύπο, όσο και σε πανελλήνιας κυκλοφορίας έντυπα. Το πλέον όμως ξεχωριστό αφιέρωμα στην τέχνη του, έγινε από τους Ελληνικούς Τάιμς του Λονδίνου.
Όλη αυτή η δημοσιότητα, καθώς και ένα πλήθος συνεντεύξεων σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, τον έκαναν γνωστό σε όλη την Ελλάδα, με αποτέλεσμα η επισκεψιμότητα στον χώρο του στον Άναυρο να αυξηθεί πάρα πολύ, γεγονός το οποίο τον γέμιζε με ικανοποίηση. Έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Γεμάτος από τη ζωή του, στον επαγγελματικό, στον οικογενειακό, αλλά και στον καλλιτεχνικό τομέα, έφυγε από τη ζωή στα 1992, σε ηλικία 87 ετών, αφήνοντας μια πλούσια παρακαταθήκη στα παιδιά, στα εγγόνια του, στους ανθρώπους του, αλλά και στους πολλούς πλέον φίλους της τέχνης του.
Αυτόν το καλλιτέχνη αποκαλύπτει και πάλι η «Μαγνήτων Κιβωτός», στο πλαίσιο του Θεματικού Έτους, «Μαγνήτων Τέχνες Λαϊκές», σε μια προσπάθεια να τον ξαναφέρει στη μνήμη του Βολιώτικου κοινού, αλλά και πιστεύοντας ότι και αυτόν τον τρόπο διακονεί αποτελεσματικά την Λαϊκή Τέχνη της περιοχής μας.
Στην Έκθεση παρουσιάζονται έργα από όλες τις φάσεις της δημιουργίας του, και τα εγκαίνια της θα γίνου την Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2019, στην φιλόξενη αίθουσα του νέου επιβατικού σταθμού Λιμένα Βόλου (από την πλευρά του χώρου στάθμευσης), από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού, και Πρόεδρο της «Μαγνήτων Κιβωτού». Κ. Ιγνάτιο, στις 19.00.
Στην εκδήλωση αυτή θα απευθύνει χαιρετισμό ο Κωνσταντίνος Λαούδης, εκ μέρους της Οικογένειας Λαούδη, ενώ την κεντρική παρουσίαση θα κάνει ο Θοδωρής Σδρούλιας, Αρχιτέκτων – Δημοσιογράφος, ο οποίος έχει ετοιμάσει και μια προβολή προσωπικών ντοκουμέντων του αείμνηστου καλλιτέχνη.
Η διάρκεια της Έκθεσης θα είναι από την Δευτέρα 4 έως την Κυριακή24 Νοεμβρίου 2019, και οι ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή: 18:00-21:00, και Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο: 10.00 – 13.00.
Η οικογένεια του αείμνηστου Μπάρμπα Αριστείδη, όπως ήταν γνωστός, στη διάρκεια της έκθεσης θα διαθέσει ορισμένους πίνακές του, το οικονομικό αποτέλεσμα των οποίων θα αποδοθεί στην ανακούφιση ορισμένων εξαιρετικών περιπτώσεων, που για ευνόητους λόγους δεν αναφέρονται τα ονόματά τους.