Τον μόνιμο διορισμό τους διεκδικούν πολλοί καθηγητές από τη Μαγνησία και πανελλαδικά, που αν και πέτυχαν στον γραπτό διαγωνισμό ΑΣΕΠ του 2008, εντούτοις συνεχίζουν 13 χρόνια μετά, να ταλαιπωρούνται ως αναπληρωτές, ενώ άλλοι δεν μπορούν να εργαστούν, ούτε καν ως αναπληρωτές εκπαιδευτικοί.
Πανελλαδικά οι καθηγητές έχουν οργανωθεί και προσφύγει δικαστικά, ζητώντας από τη σημερινή κυβέρνηση, να προβεί σε νομοθετική ρύθμιση, για να δικαιωθούν.
Η καθηγήτρια Αγγλικών ΠΕ06 Αντιγόνη Σδρόλια αναφέρει πως «οι Ασεπίτες 2008 θέλουμε δικαίωση. Ξεκινήσαμε να δραστηριοποιούμαστε στο twitter μετά από πολυετή δικαστικό αγώνα, με τις εκάστοτε κυβερνήσεις να παραμένουν απαθείς και να αποποιούνται των ευθυνών τους. Αρχικά πιστεύαμε πως η επιτυχία μας στον διαγωνισμό εκπαιδευτικών του 2008, κάτι που επιτεύχθηκε με πολύ κόπο, θα αποτελούσε το κριτήριο για τον διορισμό μας, και συνεπώς περιμέναμε σεβόμενοι τους κανόνες του ΑΣΕΠ. Δυστυχώς όμως ο κλάδος μας επλήγη ιδιαιτέρως από την υπογραφή των μνημονίων, καθώς για χρόνια οι προσλήψεις αναπληρωτών ήταν εξαιρετικά μειωμένες, ενώ στη συνέχεια οδηγηθήκαμε και σε πάγωμα των μόνιμων διορισμών. Ταυτόχρονα είχαμε να αντιμετωπίσουμε και πολιτικές πρακτικές, που παραβίαζαν το ποσοστό που αντιστοιχούσε στις προσλήψεις αναπληρωτών (60%-40% του νόμου Αρσένη) προς όφελος ατόμων που είχαν προϋπηρεσία, χωρίς ωστόσο να έχουν συμμετάσχει ποτέ σε γραπτό διαγωνισμό. Το 2015, με την απόφαση 527, το Συμβούλιο της Επικρατείας γνωμοδότησε ότι δεν μπορούσε η προϋπηρεσία να αποτελεί το μόνο προσόν πρόσληψης. Εντούτοις, εμείς για χρόνια είχαμε αναγκαστεί να υποστούμε αυτή την αυθαιρεσία, με αποτέλεσμα να χάνουμε εργάσιμα χρόνια και μόρια προϋπηρεσίας. Το 2019, η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε τον διορισμό 455 επιτυχόντων του γραπτού διαγωνισμού του 2008, που είχαν προσφύγει με βάση την απόφαση του ΣτΕ, ωστόσο, οι προσφυγόντες και τελικώς δικαιωθέντες, δεν ήταν οι πιο υψηλόβαθμοι του διαγωνισμού του 2008. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, πολλοί επιτυχόντες του ΑΣΕΠ – με σειρά κατά πολύ καλύτερη από εκείνους που διορίστηκαν – βρέθηκαν εκτός εκπαίδευσης. Προφανώς οι εκπαιδευτικοί δεν είμαστε νομικοί, ώστε να γνωρίζουμε πως μετά την απόφαση 527 έπρεπε να προσφύγουμε δικαστικά, για να καταρτιστούν ονομαστικές καταστάσεις, ενώ ουδέποτε κληθήκαμε από κάποιο αρμόδιο όργανο, ώστε να διεκδικήσουμε το έννομο συμφέρον μας. Με αυτήν της την επιλογή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διέπραξε μια αδικία άνευ προηγουμένου. Μετά από δύο και πλέον έτη αγώνα για το δίκαιο του αιτήματός μας κουραστήκαμε να ακούμε εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας για δικαστικές αποφάσεις, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι το κράτος έχει υποχρέωση να διασφαλίσει τις αρχές της ισονομίας και της δικαιοσύνης. Καλούμε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να πάρει τη γενναία απόφαση και να αναλάβει την αποκατάσταση του δίκαιου του αιτήματός μας και την επιδιόρθωση των λαθών που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια και μάλιστα κατά τη διάρκεια και δικών της κυβερνήσεων. Ο Συνήγορος του Πολίτη έχει αρκετές φορές αποφανθεί υπέρ του δίκαιου αιτήματός μας και ειδικά μετά τη δραστηριότητα στο twitter πολλά μέσα ενημέρωσης μας έχουν υποστηρίξει».
Βιώνουν μια αδικία
Από την πλευρά της η ΠΕ02 φιλόλογος κ. Κωνσταντία Λιούλια τονίζει πως «αρκετοί συνάδελφοι έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα στον επαγγελματικό τομέα τα τελευταία 13 χρόνια από το «νεφελώδες τοπίο» στο σύστημα προσλήψεων μονίμων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην τεράστια αδικία που βιώνουν οι επιτυχόντες εκπαιδευτικοί του γραπτού διαγωνισμού ΑΣΕΠ 2008, οι οποίοι τα χρόνια της κρίσης με διάφορες τροπολογίες των εκάστοτε κυβερνήσεων είδαν την επιτυχία τους να υποβαθμίζεται, σε σημείο να μην έχουν κληθεί ποτέ κάποιοι να εργαστούν ως αναπληρωτές, με συνέπεια να μην έχουν την προϋπηρεσία που ζητούσε το σύστημα του προσοντολογίου που καθιέρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον νόμο 4589/19. Χαριστική βολή υπήρξε το αρ.73 του νόμου, που διόριζε μόνο 450 επιτυχόντες του ΑΣΕΠ 2008, οι οποίοι είχαν προσφύγει δικαστικά και έθετε τους υπόλοιπους, που μάλιστα ήταν υψηλόβαθμοι των διορισθέντων, σε καθεστώς απαγόρευσης διορισμού. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων έχω υποστεί στους πίνακες διορισμών και αναπληρωτών δύο τρομακτικές «βυθίσεις». Η πρώτη ήταν μετά την προσμέτρηση της προϋπηρεσίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών όπου «έπεσα» χίλιες θέσεις σχεδόν και η κατακρήμνιση 16000 θέσεων με το προσοντολόγιο Γαβρόγλου, στο οποίο δεν διατηρήθηκαν τα μόρια του γραπτού διαγωνισμού ως προσόν. Πλέον δεν υπάρχει πιθανότητα να εργαστώ ως εκπαιδευτικός στο δημόσιο σχολείο, παρότι έχω αποδεδειγμένα αξιολογηθεί όχι μόνο σε έναν, αλλά σε δύο εξαιρετικά απαιτητικούς γραπτούς διαγωνισμούς, που κάλυπταν το σύνολο της ύλης γυμνασίου και λυκείου μαζί με διδακτική και παιδαγωγικά. Ζητάμε λοιπόν από την κυβέρνηση τροπολογία του άρθρου 73 ν.4589/19, μιας και με πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ εξομοιωνόμαστε απόλυτα και με περισσότερες μάλιστα αξιώσεις λόγω υψηλότερης βαθμολογίας με όσους καλώς μεν, επιλεκτικά δε, διορίστηκαν από εμάς. Η προσφυγή σε δίκη δεν είναι στοιχείο αξιοκρατίας, ούτε ισότητας. Η κυβέρνηση που σημειωτέον καταψήφισε τον συγκεκριμένο νόμο και προεκλογικά μας στήριζε, πρέπει να προχωρήσει σε λύση του απαράδεκτου αυτού ζητήματος και να προβεί σε μόνιμο διορισμό μας».
«Πετύχαμε σε έναν ανταγωνιστικό διαγωνισμό και μείναμε παραγκωνισμένοι»
Ο φιλόλογος ΠΕ02 κ. Θεοχάρης Μουρέλλος τονίζει πως «η αποκατάσταση μιας αδικίας, που τείνει πλέον να λέγεται διαχρονική, πάντα σηματοδοτεί την ηθική δικαίωση και ανάταση ενός αδικηθέντα. Είναι αλήθεια πως όλη αυτή η μακρόχρονη αδικία και η απαξίωση που δεχόμαστε από την πολιτεία, μας έχει απογοητεύσει ως πολίτες, ενός κράτους που θέλει να αυτοαποκαλείται αξιοκρατικό, αλλά κυρίως μας πεισμώνει. Ναι! Μας πεισμώνει και μας δυναμώνει, γιατί ως εκπαιδευτικοί διδάσκουμε στους μαθητές μας την ευνομία, τη νομιμοφροσύνη και την αξιοκρατία. Όλες αυτές τις αρχές και τις αξίες δεν μπορείς να τις μεταλαμπαδεύσεις στους φερέλπιδες μιας κοινωνίας, αν δεν παλεύεις για αυτές. Η δικαίωση για όλους εμάς τους Ασεπίτες του 2008 θα σημαίνει μια ηθική πρωτίστως αποκατάσταση. Διαβάσαμε, πετύχαμε σε έναν ανταγωνιστικό και δύσκολο διαγωνισμό. Μέναμε έκπληκτα παραγκωνισμένοι, ενώ άλλοι χωρίς να έχουν μια επιτυχία στον ΑΣΕΠ, δούλευαν στη θέση μας. Νομίζετε ότι όλα αυτά τα λέω εγώ; Η απόφανση του Συμβουλίου της Επικρατείας περιέγραψε την αδικία που βιώσαμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Περιμέναμε την πολιτεία μετά τη γνωμοδότηση του ΣτΕ να μας αποκαταστήσει, αναγνωρίζοντας τις παραλείψεις των προηγούμενων χρόνων. Μάταια. Η πολιτεία εξακολούθησε να μας απαξιώνει και να έχει την απαίτηση να απευθυνθούμε σε δικηγόρους. Αλήθεια, διερωτήθηκαν ποτέ οι εκάστοτε κυβερνώντες, αν έχουμε τα χρήματα, για να προσλάβουμε νομικούς και μάλιστα σε μια μακρόχρονη περίοδο ανέχειας και ανεργίας; Αν η κάθε πολιτεία δεν αναγνωρίζει τα λάθη και τις παραλείψεις της και αφήνει έκθετους και απροστάτευτους τους πολίτες της, τότε ποιος ο ρόλος της; Γιατί προκήρυτταν διαγωνισμούς ΑΣΕΠ, όταν ποτέ από το 2002 δεν εφαρμόστηκαν οι διατάξεις του κράτους σχετικά με τους επιτυχόντες και η πολιτεία επιδόθηκε σε μια καταστρατήγηση πινάκων επιτυχίας και λεηλάτηση ελπίδων και ονείρων ανθρώπων, που αξιολογήθηκαν επιτυχώς; Ηθική δικαίωση λοιπόν, η οποία υπερκερνά κάθε άλλο θετικό, που μια τέτοια αποκατάσταση θα μας έδινε: εργασία και μάλιστα σε σχολείο, ένα όνειρο ζωής. Ηθική δικαίωση που τη χρωστάμε στους κόπους μας, τις οικογένειές μας και στον ίδιο μας τον εαυτό. Καλούμε την κυβέρνηση να δώσει τέλος σε αυτήν την κατάφωρη αδικία, διαφορετικά μιλάμε για παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Σε μια κοινωνία που αντίκειται σε όποια ανισότητα, ας σταματήσουν να τη θρέφουν. Φτάνει πια!».