Άλλη μία βράβευση για τη συγγραφέα Αγγελική Θάνου, η οποία συμμετείχε σε δυο διαγωνισμούς με ποίηση και διήγημα και έτυχε σημαντικών διακρίσεων. Η πρώτη στον διεθνή διαγωνισμό ποίησης της Εταιρείας Πολιτιστικής Κληρονομιάς Κατωκοπιάς που συμμετείχε με το ποίημά της «Αιτούντων άσυλο» όπου έλαβε το τρίτο βραβείο και η δεύτερη στον πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης και διηγήματος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού «Βασίλης Μιχαηλίδης», που συμμετείχε με το διήγημά της «Μαριάνθη», λαμβάνοντας τον δεύτερο έπαινο.
Όπως η ίδια η συγγραφέας τόνισε για τη συμμετοχή της στην Κύπρο, «αυτό το πολύπαθο νησί που αναπνέει τη διχοτόμηση, έχει ανθρώπους – εργάτες σημαντικούς που υπηρετούν την τέχνη και την ιστορία. Σχεδιάζουν και προκηρύσσουν λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ποικίλης θεματολογίας με στόχους τη γνωριμία με την ιστορία και τον πολιτισμό της Κύπρου και τη διαφώτιση για το κυπριακό πρόβλημα (λόγω της συνεχιζόμενης τουρκικής στρατιωτικής κατοχής μέρους της Κύπρου), τη συνεργασία με ανθρώπους από άλλες περιοχές ή χώρες, τη μνημοσύνη της Μικράς Ασίας με αφορμή τα εκατό χρόνια από την καταστροφή της, τη δημοσίευση των διακριθέντων έργων σε λογοτεχνικό περιοδικό της Κύπρου».
Η κ. Αγγελική Θάνου επισήμανε πως «είναι εξαιρετικά συγκινητικός και ελπιδοφόρος ο τρόπος, με τον οποίο οι Κύπριοι αδερφοί μας τιμούν την ιστορία, τη λογοτεχνία, την ποίηση και τους ποιητές τους. Χτίζουν γέφυρες επικοινωνίας με υλικά τα λογοτεχνικά δημιουργήματα. Συνδέουν ανθρώπους άγνωστους μεταξύ τους αναδεικνύοντας ξανά και ξανά την ιστορία του νησιού τους. Υποκλίνομαι με σεβασμό στην επιμονή και στην αγάπη τους. Επιμένουν όπως και η φύση σταθερά με συνέπεια και γνώση».
Όσον αφορά στο ποίημά της με τίτλο «Αιτούντων άσυλο» αποτυπώνει την προσφυγιά και το διήγημά της με τίτλο «Η Μαριάνθη» ακουμπά το ευαίσθητο θέμα της παιδικής κακοποίησης και εργασίας.
«Αισθάνομαι βαθιά ευγνώμων και πολύ τυχερή για τις διακρίσεις αυτές. Συγχαίρω με αγάπη όλους τους ομότεχνους που διακρίθηκαν και επιβραβεύω σθεναρά τις δυο Εταιρείες Πολιτισμού και Λογοτεχνίας για το θαυμάσιο έργο τους που απαιτεί χρόνο, κόπο και πάθος. Χαίρομαι πολύ που το διήγημά μου βρίσκεται ήδη δημοσιευμένο στο λογοτεχνικό περιοδικό «Ανεράδα» στο 12ο τεύχος στη σελίδα 71. Θα ήταν παράλειψη από τη μεριά μου εάν δεν έκανα αναφορά στην κατεχόμενη Κατωκοπιά της περιοχής Μόρφου και στους πρόσφυγες ανθρώπους της, οι οποίοι συνθέτουν την ομώνυμη Πολιτιστική Εταιρεία με επικεφαλής τον κ. Γιώργο Μιχαηλίδη, ακαδημαϊκό καθηγητή και ερευνητή και μεγαλουργούν πολυεπίπεδα. Επίσης αξίζουν αναφορά οι τιμές και ο σεβασμός προς τον εθνικό ποιητή της Κύπρου κ. Βασίλη Μιχαηλίδη. Έχουν γίνει αξιόλογες προσπάθειες για τον εντοπισμό του τάφου του και ταυτοποίησης των οστών του, οι οποίες μάλλον ευοδώνονται. Το λογοτεχνικό περιοδικό «Ανεράδα» φέρει το όνομά του από το ομώνυμο ποίημά του, το οποίο έχει μελοποιηθεί από τον Κύπριο συνθέτη Λάρκο Λάρκου και έχει ερμηνευτεί από τον Αλκίνοο Ιωαννίδη» (Ανεράδα = νεράιδα)».
Όσον αφορά στη φιλοξενία που έτυχε στην Κύπρο, σύμφωνα με την ίδια, ήταν εντυπωσιακή. «Χωρίς να φείδονται χρόνου και χρήματος οι Κύπριοι αδερφοί μας, μας ξεναγούν, μοιράζονται, νοιάζονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο κ. Σώτος Βοσκαρίδης, καθηγητής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Λεμεσού και αξιόλογος γελοιογράφος με στόχευση στην πολιτική σάτιρα. Θα ήταν ευχής έργο αν γνώριζαν το φως που εκπέμπει και οι δικοί μας μαθητές. Είδομεν» κατέληξε η κ. Αγγελική Θάνου.
Το ποίημα της Αγγελικής Θάνου που απέσπασε το Γ’ βραβείο, με τίτλο «Αιτούντων άσυλο», είναι το εξής:
Βλαστάρι του Αιγέα, / αφουγκράσου καλέσματα του Άδη / ντύσου πια πένθιμα χρώματα, / κουβαλάς ζωές, ανθρώπινα ερείπια, / κάποτε ήταν σπιτικά.
Άκου, θροίσματα, θραύσματα / «κρυώνω», «σ’ αγαπώ», / «φτάνουμε», «αγκάλιασέ με», / «μη φοβάσαι», «πεινάω», / «νάνι», «φοβάμαι». / Μουδιασμένοι ικέτες!
Ζαρώνουν τα όνειρα. / Λουφάζουν τα παιχνίδια. / Πού κρύφτηκαν των ερώτων οι ανάσες; / Πώς μαύρισαν έτσι οι γλάροι; / Ποιος μπορεί να διερμηνεύσει;
Ένθρονε Ποσειδώνα, / Κέντρισε το πέλαγο, γαλήνια. / Χάραξε κοιτίδες ελπίδας, / ζωγράφισε λίκνα αγάπης.
Στοργικέ Ζέφυρε, / την τρυφερή σου ανάσα λευτέρωσε, / και φύσηξε σεμνά «ενός λεπτού ψυχή!».