Ο Δημήτρης Αποστολάκος, ο προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ Βόλου, που έφυγε τόσο άδικα κι απρόσμενα από κοντά μας στις 22 Οκτωβρίου στα 60 του χρόνια, άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό, όχι μόνο στην οικογένειά του που έχασε έναν λατρεμένο σύζυγο και πατέρα, αλλά και στον ευρύτερο περίγυρό του.
Συνήθως, επιστρατεύονται λόγια συμπάθειας για εκείνους που φεύγουν, αλλά για τον συγκεκριμένο άνθρωπο δεν χρειάζεται, γιατί μιλούν οι συνάδελφοί του, οι φίλοι του, η κοινωνία της πόλης που αγάπησε και έζησε για πάνω από 30 χρόνια.
Οι συνάδελφοί του μιλούν για έναν προϊστάμενο που δεν άλλαξε τη συμπεριφορά του με την ανέλιξή του σε θέση ευθύνης, παρέμεινε προσιτός, δίκαιος, απροκατάληπτος, μια «ήρεμη δύναμη» – όπως λένε οι ίδιοι – που έδινε λύσεις κι αντιμετώπιζε τα προβλήματα που προέκυπταν με γνώση, επαγγελματισμό, αλλά και ενσυναίσθηση.
Οι φίλοι και γνωστοί του σε όλους τους κύκλους ενδιαφερόντων του μιλούν για έναν άνθρωπο ο οποίος – όπου θήτευσε (Σύλλογο Εφοριακών, Οικονομικό Επιμελητήριο, ΝΟΔΕ, ΔΑΚΕ, ΔΗΤΕΒ, Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Βόλου κ.λπ.) – διακρίθηκε για τη διάθεση προσφοράς και τη φιλοτιμία του.
Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και ιδίως το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών, το στήριξε εμπράκτως, όχι μόνο παρακολουθώντας και λαμβάνοντας δύο μεταπτυχιακά (για τα οποία ήταν πολύ υπερήφανος!), αλλά δίνοντας διαλέξεις σε νέους φοιτητές, όποτε του ζητήθηκε.
Υπήρξε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, με ήθος, αγάπη για τη γνώση, διάθεση προσφοράς, ικανότητα να δίνει λύσεις και να αποφεύγει συγκρούσεις, με αληθινό ενδιαφέρον για τους γύρω του και την πόλη του.
Άφησε το θετικό αποτύπωμά του όσο ζούσε και γι’ αυτό δεν θα ξεχαστεί ποτέ…