Η κουβέντα με τον Λάμπη Βασιλειάδη έγινε τηλεφωνικά χθες το απόγευμα από την Κέρκυρα, όπου μένει τα τελευταία χρόνια διδάσκοντας στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ενδεχομένως, το όνομά του στους περισσότερους να μην είναι ευρέως γνωστό. Κι όμως πρόκειται για έναν δεξιοτέχνη πιανίστα με λαμπρές μουσικές σπουδές σε Ελλάδα και εξωτερικό κι ένα βιογραφικό που προκαλεί θαυμασμό. Ο κ. Βασιλειάδης είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του 2ου Φεστιβάλ Πιάνου Σκιάθου, το οποίο θα φιλοξενηθεί στο νησί του Παπαδιαμάντη αυτό το Σαββατοκύριακο 23-24 Σεπτεμβρίου. Σήμερα το πρωί, θα μπει στο αυτοκίνητό του με συνεπιβάτες μουσικούς από τη σχολή του. Θα κατευθυνθούν οδικώς στην πόλη μας απ’ όπου στη συνέχεια θα μεταβούν στη Σκιάθο με το πλοίο της γραμμής. Αυτή η καλλιτεχνική συντροφιά, που θυμίζει περισσότερο μία παρέα από «κολλητούς» φίλους, θα διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα με ένα Ι.Χ. αυτοκίνητο, μόνο και μόνο για να περιορίσει το κόστος της μετάβασης από την Κέρκυρα στη Σκιάθο. Αποδεικνύει έτσι στην πράξη ότι το φιλότιμο και η εθελοντική διάθεση χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους που αγαπούν με ανιδιοτέλεια αυτό στο οποίο έχουν ταχθεί.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο Λάμπης Βασιλειάδης, μαζί με τον Ανδρέα Ξενόπουλο, πρόεδρο της εταιρείας Piano Plus Festival που συμπράττει στη διοργάνωση του Φεστιβάλ Πιάνου Σκιάθου και τους υπόλοιπους μουσικούς, οι οποίοι θα τους πλαισιώσουν, προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους σ’ αυτή την ιδιαίτερη μουσική διοργάνωση. Ανάμεσά τους θα βρεθεί και η Μαριάννα Ρηγανά, επίσης απόφοιτη του Ιονίου Πανεπιστημίου, η οποία μετά την ολοκλήρωση των μεταπτυχιακών σπουδών της επέστρεψε στη Σκιάθο, όπου πλέον διδάσκει μουσική. Ετούτη η νέα Σκιαθίτισσα έβαλε το δικό της «λιθαράκι» στο να ενταχθεί το νησί της στο δίκτυο που ανέπτυξε το Piano Plus Festival, με τον κ. Βασιλειάδη να αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ουσιαστικά μιλάμε για μία πρωτοβουλία αποφοίτων του Ιονίου Πανεπιστημίου, οι οποίοι δημιούργησαν μία μη κερδοσκοπική εταιρεία, που δραστηριοποιείται εντός κι εκτός συνόρων. Πρόκειται για πολύ αξιόλογα παιδιά, τα οποία αποφάσισαν να λειτουργήσουν και να δημιουργήσουν στην Ελλάδα. Υπάρχουν νέοι, οι οποίοι θεωρούν ότι για να σταδιοδρομήσουν, πρέπει είτε να φύγουν στο εξωτερικό, είτε να αναζητήσουν την τύχη τους σε μεγαλύτερες πόλεις. Η δική μας φιλοσοφία είναι να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο δημιουργικών ανθρώπων και στην περιφέρεια, στις γενέτειρες των παιδιών. Εκεί που ενδεχομένως οι πυρήνες κλασικής μουσικής είναι ενδεχομένως ακόμη στα σπάργανα. Έτσι η Μαριάννα με φιλοτιμία και δημιουργικότητα, δέχθηκε αυτή την πρόκληση να ξεκινήσει την επαγγελματική της σταδιοδρομία από τη γενέτειρα πόλη της. Εμείς συνδράμουμε τη Μαριάννα, όσο η Μαριάννα εμάς. Κατά κύριο λόγο αυτή την εποχή ασχολείται με τη διδασκαλία, αλλά ταυτόχρονα δραστηριοποιείται και με συναυλίες, σε άλλους φεστιβαλικούς χώρους που έχουν τα ίδια γνωρίσματα. Δηλαδή το δίκτυο πόλεων που προσπαθούμε να «χτίσουμε», έχει να κάνει με τα φεστιβάλ της Ξάνθης και της Σκιάθου, επαφές στα μουσικά σχολεία κι ένα άλλο αντίστοιχο 4ήμερο σε Λάρισα-Βόλο, το θερινό σχολείο πιάνου κ.ο.κ.».
Το «άνοιγμα» στην ελληνική επαρχία ενδιαφέρει τον κ. Βασιλειάδη, ο οποίος ανέφερε σχετικά: «Αυτός είναι ο ευγενής μας στόχος. Προς το παρόν το όλο εγχείρημα τροφοδοτείται από τη φιλοτιμία μας. Εργαζόμαστε αφιλοκερδώς, πολύ περισσότερο τα παιδιά. Όταν ισοφαρίζουμε τα έσοδα και τα έξοδα, αυτή την εποχή μιλάμε για μία σοβαρή επιτυχία, την ίδια στιγμή που το επίσημο κράτος στέκεται μάλλον αμήχανο σε τέτοιες πρωτοβουλίες. Η είσοδος σε όλες τις συναυλίες είναι ελεύθερη, ενώ τα σεμινάρια έχουν ελάχιστο αντίτιμο. Αυτά είναι χαρακτηριστικά ελεύθερης πρόσβασης σε χώρους που ο καθένας θα μπορούσε να έρθει σε επαφή με κάτι που ξεπερνά σε εισαγωγικά τη μόδα».
Πέρυσι τέτοιον καιρό πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το μουσικό φεστιβάλ της Σκιάθου, με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του να μιλά για τις εντυπώσεις που αποκόμισε: «Θα νόμιζε κάποιος πως ο κόσμος στο νησί δεν θα ήταν εξοικειωμένος με τέτοια ακούσματα. Θα σταθώ, όμως σ’ ένα σημείο των καιρών. Επειδή η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει δυσφορία, η ανάγκη για πνευματικές διεξόδους είναι πολύ μεγάλη. Και ήταν πολύ ωραία έκπληξη η παρουσία των 50-60 ανθρώπων. Για την πόλη της Σκιάθου ήταν πολύ αξιόλογο κοινό που γέμισε την αίθουσα στο Μπούρτζι. Έτσι και φέτος οι συναυλίες των παιδιών θα έχουν ένα αξιόλογο κοινό. Την αξιότητά του δεν τη μετράω με αριθμούς. Αυτές οι πρωτοβουλίες στηρίζονται διαφορετικά. Δεν είναι ένας αγώνας ποδοσφαίρου, ο οποίος ο καθένας θα μπορούσε να διακρίνει εύκολα το πού πρέπει να μπει η μπάλα, δεν θέτουμε έναν τέτοιο εύκολο στόχο. Έχουμε πιο λεπτές ισορροπίες. Σε μία ανάλογη συναυλία δεν κάνουμε επίδειξη του κοινωνικού μας πλούτου ή της κοινωνικής μας τάξης, αλλά έχουμε μία πνευματική συζήτηση. Π.χ. εγώ θα συζητήσω για τον ρομαντικό έρωτα με μία σειρά έργων που αναφέρονται σ’ αυτό το θέμα, ενώ τα παιδιά θα παρουσιάσουν έργα εμπνευσμένα από τον Ρώσο δάσκαλο Viktor Merzhanov. Εμπνεόμαστε απ’ αυτή τη μεγάλη προσωπικότητα του 20ού αιώνα, συνδέοντας την υψηλή αισθητική με τη ζωή. Θα μιλήσουμε δηλαδή για τα συναισθήματα, τις ανθρώπινες σχέσεις, για πράγματα που ενδεχομένως να έχουν λεπτές ισορροπίες, αλλά κρίνονται άκρως ενδιαφέροντα».
Ο διακεκριμένος καθηγητής, ο οποίος και ο ίδιος μαθήτευσε στο πλευρό του Merzhanov, παραδέχθηκε ότι το φεστιβάλ που διευθύνει, ξεφεύγει από το αυστηρά μουσικό πλαίσιο: «Εάν στεκόμασταν σ’ αυτό, τι θα συνέβαινε; Θα πήγαινα σε μία συναυλία, δίχως να σχετιστώ με τον καλλιτέχνη. Κι επειδή όλα αυτά έχουν ένα ξενικό χρώμα, τα κοστούμια και τα φορέματα θα ήταν μάλλον ακριβά ή φανταχτερά, ανάλογα κι εγώ θα φορούσα ένα αντίστοιχο προσωπείο για να παρουσιαστώ. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Οι πόρτες δεν είναι ανοικτές για όλους. Ας θυμηθούμε την προτροπή «τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν». Η σοφία στην προκειμένη περίπτωση είναι η ανάγκη για μία πνευματική δημιουργία. Στην κλασική μουσική δεν είναι μόνο ο καλλιτέχνης, αλλά και ο ακροατής, που καλείται να δρα ως καλλιτέχνης. Κι επειδή εμείς έχουμε ξεχωρίσει τα κριτήρια, δηλαδή το χρήμα αυτή τη στιγμή δεν μας αγγίζει, μας ενδιαφέρει πάρα πολύ το ζητούμενο της καλλιτεχνικής δημιουργίας».
του Χριστόφορου Σεμέργελη