γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλό μήνα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Βρε πώς περνάει ο καιρός! Πρωτοχρονιά, Πάσχα, έρχονται τα Χριστούγεννα, φροντίζει ο καλός μας Δήμος να κάνει προμήθεια αξίας 209.808 € για λαμπάκια και λοιπό διάκοσμο. Το συνειδητοποιείτε πανηγυριώτες συνάνθρωποι; Θέλετε να καθίσουμε παρέα να βγάλουμε κοστολόγια να δούμε πόσα πραγματικά χρήσιμα έργα μπορούμε να κάνουμε με 210.000 ευρουλάκια; Τι γαλαντομία είναι αυτή – ή μήπως δεν είναι, και είναι κάτι άλλο; Από το 2014 που ξεκίνησαν οι μπλε ουρανοί – «μα σ’ αγαπώ και κοίτα, ανοίγουν οι ουρανοί, οι ουρανοί, που τόσο δύσκολα ανοίγουν» τραγουδάει ο Κώστας Χατζής μαζί με την Μαρινέλα» – έχουν δαπανηθεί πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ, και απορώ πώς οι ίδιοι οι υπηρεσιακοί παράγοντες εγκρίνουν τέτοια ποσά, πώς ο επίτροπος του ελεγκτικού συνεδρίου εγκρίνει, πώς κάποια ανώτερη η/και δικαστική αρχή δεν ασχολείται με αυτή την απίστευτη διαρκή σπατάλη δημοσίου χρήματος.
Και στη διπλανή στήλη του ρεπορτάζ ο Kostas Agorastos μετά φωτογραφίας μάς εξηγεί τα πλεονεκτήματα των υπόγειων κάδων απορριμμάτων (έλα παππούλη να σου δείξω…) και χρηματοδοτεί τον Δήμο με 53.000 € για την οδό Γαμβέτα και την οδό Ερμού – δοξάστε τον!
Αποκλειστικά στον Βόλο θα κινηθεί η στήλη σήμερα. Αφού προσπεράσει την Πινακίδα αναγγελίας της πόλης πάνω στον Σωρό, στην γνωστή «εμβληματική» γέφυρα, η οποία Πινακίδα είναι όχι απλώς μουτζουρωμένη και βρώμικη, είναι σαν να μην υπάρχει, δεν διαβάζεται ντιπ! Κάποιοι πρέπει να ασχοληθούνε με αυτό το θέμα – και να μην ακούω «μήπως είναι η μοναδική;», βεβαίως δεν είναι, οι περισσότερες πληροφοριακές Πινακίδες είναι έτσι, το ξέρω, αλλά αυτή η μία είναι ο καθρέφτης της πόλης. Αυτή, και όχι τα λαμπιόνια των Χριστουγέννων, δηλώνει ότι εδώ είναι Βόλος, στην ανάγκη ας φτιάξουν μια καινούργια, τόσα λεφτά πετιούνται στον αέρα.
Προχωρούν τα έργα της ΔΕΥΑΜΒ για την αντικατάσταση του δικτύου ύδρευσης. Αργά αλλά σταθερά αποκαθίστανται και τα οδοστρώματα, αλλού προχείρως και εμβαλωματικώς και αλλού μονίμως και οριστικώς (τουλάχιστον μέχρι την επόμενη σύνδεση φυσικού αερίου…). Έχουμε πει: έργο σοβαρό και απαραίτητο, επικροτούμε και, όσο μπορούμε, ανεχόμαστε τις καθυστερήσεις των αποκαταστάσεων – πού να δείτε τι έχει να γίνει όταν, σύντομα, το έργο θα φτάσει στο κέντρο.
Με ικανοποίηση παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό ότι στις κεντρικές στάσεις του Αστικού ΚΤΕΛ λειτουργούν και πάλι οι πίνακες τηλεματικής με τα δρομολόγια και τους αναμενόμενους χρόνους άφιξης κάθε λεωφορειακής γραμμής. Ανεπιφύλακτα συνιστώ να τους συμβουλεύεστε αυτούς τους πίνακες με τα κεφαλαία γράμματα που «τρέχουν» και τους αριθμούς δεξιά, σας δείχνουν σε πόσα λεπτά θα έρθει το λεωφορείο σας. Και κατά κανόνα είναι ακριβή τα στοιχεία, αφού το λεωφορείο το ίδιο δίνει στίγμα (κάτι σαν GPS για τους/τις εξοικειωμένους/-ες) στον δορυφόρο κι αυτός στον πίνακα – μακάρι να ήταν τόσο απλό, φυσικά δεν είναι για εμάς τους αμαθείς, άντε ημιμαθείς. Το 2007-2008 που αυτό το σύστημα στηνότανε, η αφεντιά μου, ως ΔΕΚΑΜΜ ακόμη τότε, είχε καταγράψει όλες τις στάσεις του Αστικού ΚΤΕΛ σε όλες τις γραμμές και μάλιστα με διαχωρισμό: 276 στάσεις με έναν απλό ιστό και 131 στάσεις με στέγαστρο, μετά από 15 χρόνια ίσως τα νούμερα να έχουν αλλάξει, οι γραμμές παραμένουν οι ίδιες με μικρές τροποποιήσεις. Κάθε στάση απέκτησε συντεταγμένες, και τα υπόλοιπα, μαζί με τον εξοπλισμό εντός και εκτός των λεωφορείων, τα διεκπεραίωσε ένα θεσσαλονικιώτικο γραφείο, στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού χρηματοδοτικού προγράμματος. Εύγε, λοιπόν, που το σύστημα λειτουργεί.
Αχ! το σύστημα, το Σύστημα, που τσακίζει στο ξύλο τα παιδιά μας στη Θεσσαλονίκη, περιφρουρώντας, δήθεν, την «βιβλιοθήκη» του Βιολογικού Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Που θέλει να βάλει τα ΜΑΤ μέσα στα αμφιθέατρα της Ελευθερίας, που θέλει να καταργήσει την Πανεπιστημιακή Ελευθερία, που επιδιώκει να καταργήσει, εν τέλει, αδέρφια, το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και ό,τι αυτό συμβολίζει για την ελληνική μας κοινωνία. Οι Άριστοι του πανάκριβου Χάρβαρντ, που καμία επαφή δεν έχουν με τα προβλήματα του λαού μας, η χειρότερη δεξιά, το χειρότερο καθεστώς που πέρασε από τούτη τη χώρα – ούτε η χούντα των συνταγματαρχών δεν έβαλε αστυνομία μέσα στα Πανεπιστήμια, ούτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην μεταπολιτευτική παντοδυναμία του, τότε που τα Πανεπιστήμια κυριολεκτικά βράζανε, δεν σκέφτηκε καν να περιορίσει τις ακαδημαϊκές ελευθερίες, τούτοι ‘δω ετοιμάζονται να καταργήσουν και τις φοιτητικές παρατάξεις.
Συγχωρείστε μου το ξέσπασμα, αγαπητοί. Έχω κι εγώ γιο φοιτητή στη Σαλονίκη, είμαστε πολλοί, τρέμω κάθε βράδυ που ακούω ότι «…κουκουλοφόροι επιτέθηκαν στους (καημένους…) αστυνομικούς, οι οποίοι (με πλήρη πολεμική εξάρτηση, λες και περιμένουν Τσετσένους αυτονομιστές…) φρουρούσαν κ.λπ., κ.λπ.», όλα γραμμένα από κατάλληλα άριστα χέρια και αφειδώς μοιρασμένα στα φερέφωνα της λίστας Πέτσα. Κι ύστερα σιωπή. Οι βομβίδες «κρότου-λάμψης» που πυροδοτούνται οριζόντια δεν αναφέρονται, δεν υπάρχουν, τα παιδάκια που έχουν χάσει το αυτί τους δεν υπάρχουν!
Είναι κι εκείνος ο Νικηφόρος, «ο πιο ανατρεπτικός καλλιτέχνης της γενιάς του» που διερωτάται «Ζω ή έχω πεθάνει;», κάτι που αρχίζω κι εγώ να σκέφτομαι…
Είδα πλέον ολοκληρωμένο και τον καινούργιο βανδαλισμό στην πλατεία Αναύρου, με τις σοβατισμένες πλάκες Πηλίου στα τρία μεγάλα παρτέρια – θα τρίζουν τα κόκαλα της Ήβης Αγγελοπούλου. Και όπως το είχα υποψιαστεί ανήκει κι αυτό στα «αναπτυξιακά έργα» του νέου Ενυδρείου, της νύχτας τα καμώματα…
Αυτά για σήμερα. Καλά μπάνια σας εύχομαι, γεια σας.
Στην φωτογραφία ο πίνακας του Γιάννη Γαΐτη (1923-1984) «Οδυσσέας και Σειρήνες».