γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλημέρα, κι ας έχει 13 ο μήνας, συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Η στήλη γιορτάζει την κατάκτηση μίας ακόμη κορυφής.
Στις 12 Φεβρουαρίου 2020 η στήλη συμπλήρωσε 1000 συνέχειες, μέσα σε δύο χρόνια και δύο μήνες ακριβώς κατέγραψε ακόμη 100! Υψηλή παραγωγικότης λέγεται αυτό, με όρους οικονομικής ανάλυσης, 42 κείμενα το 2020, 44 το 2021, 14 ώς τώρα το 2022 – τουτέστιν θέματα πολλά, όρεξη πολλή, παίρνουν φωτιά τα πληκτρολόγια, έχουμε φτάσει στις 750.000 λέξεις. Λέξεις παλιές και καινούργιες, λέξεις «μυθοπλαστικές», «ενδυναμωτικές», «ενσυναισθανόμενες», λέξεις «συγκλονιστικές», «ανατρεπτικές», λέξεις όμορφες κι άλλες άσχημες, ευνόητες και δυσνόητες, λέξεις-υπο-νοούμενα και λέξεις-ευ-νοούμενα, 750.000 λέξεις όλων των ειδών, τέλος πάντων. Και καθώς και η δική σας ανταπόκριση φαίνεται να εξακολουθεί να υπάρχει, η κατάκτηση της επόμενης κορυφής φαίνεται απολύτως εφικτή: σύμφωνα με τον καλό παιδικό φίλο Κώστα πρέπει να είναι οι 4 άσσοι, 1111, ευκολάκι…
Αυτά το κοσμο-ιστορικά της στήλης. Τα πραγματικά κοσμοϊστορικά γεγονότα που ζούμε κάθε μέρα ακολουθούν…
Απροκάλυπτα και αναίσχυντα βγήκαν οι ΗΠΑ, η προστάτις δύναμις, πάσης καταπιεζομένης Δημοκρατίας και πέταξε στη μούρη της ελληνικής «κυβέρνησης» (διότι να με συμπαθάτε, πώς αλλιώς να χαρακτηριστεί αυτό το επίσης απροκάλυπτο Yes Sir! από την μεριά των στελεχών της ομάδας πλειοψηφίας στην Ελληνική Βουλή) την απόλυτη άρνηση να συμμετάσχει στην κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου East Med, που τόσο είχε πανηγυριστεί στις 20 Μαρτίου 2019, με την παρουσία του Αμερικανού ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο. Απεναντίας τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της τροφοδοσίας της Ελλάδας με το πανάκριβο LNG που οι ίδιες οι ΗΠΑ θα μας πουλήσουν. Κι άκουσα τον Έλληνα ΥΠΕΞ Νίκο Δένδια να τραυλίζει κάτι ναι μεν αλλά, για να περνάει η ώρα…
Λίγο πριν είχα πάλι φάει στη μούρη εκείνο το ανθρωποειδές ναζιστάκι του τάγματος Αζοφ, που καταχειροκροτήθηκε μέσα στην ίδια την Ελληνική Βουλή μαζί με το αφεντικό του, τον κωμικό που επιμένει να προβάλει σε συνέχειες ο ΑΝΤ1, χωρίς, ευτυχώς, να τον βλέπει κανείς, όπως καταδεικνύουν τα νούμερα τηλεθέασης. Και επειδή ακριβώς με τις κωμικές του ιδιότητες (;) δεν τον βλέπει κανείς είπε η ομάδα πλειοψηφίας να τον φέρει να μιλήσει αυτοπροσώπως – κι αυτός, με όλον τον σεβασμό στην Ελληνική Δημοκρατία, αφ’ ενός δεν έκρινε σκόπιμο να αναφερθεί καν στην Κύπρο (ίσως και να μην ξέρει πού πέφτει…) και αφ’ ετέρου κουβάλησε μαζί του κι έναν δηλωμένο ναζί. Και οι δικοί μας όρθιοι να τον χειροκροτούν – μαύρη και σκοτεινή σελίδα στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλευτισμού, Πέμπτη 7 Απριλίου 2022!
Ουφ! συγχύστηκα!
Κι από την άλλη μεριά, είναι δυνατόν να στήσω καραούλι να περιμένω πότε θα κατεβάσει με το ελικόπτερο ο Άρχων τους κυκλικούς κόμβους στο παλιό Νεκροταφείο; Είναι; Διότι το θέμα έφτασε στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ) και απορρίφθηκε πανηγυρικά. Εμείς την απόρριψη την περιμέναμε, εντύπωση μας έκαναν δύο πράγματα: α) το ότι το έργο του Δήμου δεν το υπερασπίστηκε ο ίδιος ο Δήμος, υπάλληλος του οποίου φαίνεται επισήμως στα χαρτιά ως μελετητής, αλλά ένας σύμβουλος, που τυχαίνει να είναι και καθηγητής πανεπιστημίου και β) η βία, η αγωνία, με την οποία το επίσημο ΤΕΕ Μαγνησίας έσπευσε να διαχωρίσει τη θέση του από την παρουσία και την θέση του συναδέλφου μέλους της Διοικούσας Επιτροπής Κώστα Γαργάλα στη συνεδρίαση του ΚΣΝΜ. Και το μεν πρώτο κατανοητό, καθώς προφανέστατα ουδείς υπάλληλος του Δήμου Βόλου έχει ασχοληθεί με αυτή τη μελέτη, αλλά το δεύτερο; Μήπως επειδή το τοπικό μας ΤΕΕ δεν ήθελε (ή δεν θέλει, γενικώς) να στενοχωρεί τον Άρχοντα, που τον στηρίζει με νύχια και με δόντια όλο το ανάλογο κομματικό δυναμικό της ωραίας μας πόλης; Λέω εγώ τώρα…
Κι από την παρα-άλλη μεριά, τι ακριβώς συνέβη ή συμβαίνει με τα κτήρια Κ. Καρτάλη/Ιάσονος/Αργοναυτών; Ποιος θέλει και ποιος δεν θέλει να κατεδαφιστούν; Ή μήπως θέλουν όλοι, αλλά ο καθένας για την πάρτη του; Και ποια είναι «η πάρτη» του καθενός ατόμου, φορέα, οργανισμού στην, επαναλαμβάνω μονότονα, ωραία μας πόλη; Γιατί μέχρι τώρα που μιλάμε τα κτήρια δεν έχουν χαρακτηρισμό διατηρητέου – ενώ, π.χ. έχει ο τοίχος του Κοιμητηρίου (και καλά κάνει και έχει, βέβαια). Γιατί το πολυύμνητο Ξενοδοχείο της Γαλλίας δεν έχει έναν χαρακτηρισμό; Ξέρει κάποιος να μας εξηγήσει τι το εμπόδισε και, κατ’ επέκταση, τι δεν θα το εμποδίσει τώρα που «το μαχαίρι έφτασε στο κόκαλο» και ο Άρχων εναπέθεσε τις ελπίδες του στην κ. Μενδώνη; Απορίας άξιον!
Όλα αυτά όμως καλύφθηκαν όταν αποκαλύφθηκε πρωτοσέλιδα η ιστορική και μνημειώδης «συντήρηση του Δημοτικού Ωδείου» αξίας, ούτε λίγο ούτε πολύ, 16.000 €, ούτε λίγο ούτε πολύ ένας εξωτερικός χρωματισμός για την ακρίβεια, όπως κάνουν όλοι οι καλοί νοικοκύρηδες, αλλά αυτοί δεν το βγάζουν στη «Διαύγεια». Αντίστοιχης ιστορικής σημασίας έργο όπως η ασφαλτόστρωση του δρόμου Κάτω Βοϊδοραχούλα-Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου (ποιος ξέρει πού…) υπό της ημετέρας Περιφερείας.
Εκτός από όλα τα άλλα ζούμε και στον καιρό της απόλυτης υπερβολής, αγαπητοί και αγαπητές Φίλες και Φίλοι. Όλα γύρω μας είναι μοναδικά, υπέροχα, συγκλονιστικά, απόλυτα, είναι, αιφνιδίως, αυτό που πάντα ονειρευόμασταν, όλοι μαζί και έκαστος/εκάστη κεχωρισμένως, όλα είναι τώρα, εδώ και τώρα δικαιώνεται το καλό σύνθημα του ΠαΣοΚ. Ευτυχείτε.
Δεν έχει τέλος αυτό το πανηγύρι, χόρεψε τώρα γύφτισσα καρδιά. Γεια σας.
Στη φωτογραφία οι «κορυφές» της στήλης και οι κορυφές του κορυφαίου Αντώνη Σύκαρη (05.1962-11.04.2022).