Γράφει ο συγκοινωνιολόγος Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης
Καλημέρα συμπολίτες! Με 30 χρόνια στην πλάτη η στήλη συνεχίζει να τραβάει την ανηφόρα. Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια την προηγούμενη Τετάρτη, εύχομαι να είμαστε όλοι άπαντες καλά για πολλές Τετάρτες ακόμη. Και η «Θεσσαλία» ακόμη καλύτερα, μέσα στο σύγχρονο δύσκολο περιβάλλον για τα έντυπα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Συρροή γεγονότων τις τελευταίες ημέρες στη χώρα και στην πόλη, ο κορωνοϊός με τις δικές του συρροές επίσης παρών, τώρα και μεταλλαγμένος – για ακόμη μία φορά αποδεικνύεται πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος σε σχέση με τη φύση. Πόσο μικρός και πόσο αλαζών και υπερφίαλος ταυτόχρονα, συγκλονιστική πραγματικά η στάση της μαμάς Ευρωπαϊκής Ένωσης διά της αξιοτίμου κυρίας φον ντερ Λάιεν που τα βάζει τώρα με τις φαρμακοπαραγωγούς εταιρείες, οι οποίες εταιρείες έχουν ήδη αποθησαυρίσει δισεκατομμύρια από τα περιβόητα εμβόλια, τα οποία εμβόλια με το σταγονόμετρο φτάνουν και πανηγυρικά αναγγέλλονται όταν φτάνουν στα εμβολιαστικά κέντρα, στα οποία κέντρα, 1.018 τον αριθμόν έλεγε το «σχέδιο ελευθερία», «…θα γίνονται (κρατήστε το θα) 85.512 ραντεβού για εμβολιασμό κάθε μέρα σε όλη τη χώρα. Το υπερήφανο αυτό νούμερο προκύπτει ως εξής: 1.018 εμβολιαστικά κέντρα επί 14 ώρες λειτουργίας την ημέρα επί 10 λεπτά για κάθε εμβολιασμό (άρα 6 εμβολιασμοί κάθε ώρα). Αυτό για 6 ημέρες την εβδομάδα (Κυριακή αργία…) επί 4 εβδομάδες ίσον 2.052.288 εμβολιασμοί τον μήνα». Το είχαμε δημοσιεύσει και εμείς στο κυκλο-φ-κορωνοϊκά 1040, στις 23.12.2020, ακριβώς για να έχουμε κάτι να γελάμε μέσα στη γενική μαυρίλα των ημερών.
Διότι ας μην κοροϊδευόμαστε, συμπολίτες, με τούτα και με τ’ άλλα μαύρες μέρες περνάμε, μέρες τηλεοπτικής αποβλάκωσης και διαδικτυακής αλλοτρίωσης – ως απόφοιτοι του Πολυτεχνείου της Καρλσρούης ετοιμαζόμαστε το Σάββατο να κόψουμε την ετήσια βασιλόπιτα διαδικτυακά (!), κάποιος δικός μας ανακάλυψε ένα προγραμματάκι που θα κόψει τα κομμάτια μας και θα μας πει και ποιος βρήκε το φλουρί! Τέτοια υπέροχα.
Όμως μας δίνονται κι άλλες ευκαιρίες για να γελάμε, υπάρχουν κι άλλα ανέκδοτα, κι άλλοι γελωτοποιοί σε τούτη την πόλη. Ένα από αυτά λέγεται «δικαστικό μέγαρο». Θα φύγω (ευτυχισμένος, ελπίζω…) κάποια μέρα από τούτη τη ζωή και η πόλη ακόμη θα «οραματίζεται» μέγαρα και παλάτια, εμβληματικά κτήρια σε εμβληματικά σημεία, τοπόσημα (αν είναι δυνατόν ένα δικαστήριο να είναι «τοπόσημο»…) κι όσο η πόλη με τα λόγια θα χτίζει ανώγια και κατώγια οι φίλοι δικηγόροι θα εγκαθίστανται όλο και περισσότερο πέριξ του σημερινού, καταγωγής εξ Ανδρέου Συγγρού, αν δεν απατώμαι, χώρου απονομής της εν Βόλω δικαιοσύνης. Όσο για το προταθέν οικόπεδο στην οδό Παρασκευοπούλου, παραδίπλα από Lidl και Βασιλόπουλο, για εσάς που δεν τα πάτε καλά με τα google earth και τα παρόμοια, τι να πω κι εγώ; Η αβάσταχτη ελαφρότητα, τι άλλο να πω. Εγώ, ειλικρινά, αν ήμουν Άρχων «παντελονάτος», που λέει κι ο ίδιος, θα έψαχνα αμέσως να βρω ποιος «μου την έστησε» ή ποιος έκανε το λάθος από μέσα, μέσα στο Δημαρχείο, θα έριχνα μερικά «χαστουκάκια στα μαγουλάκια», που λέει κι ο ίδιος, και θα έβγαινα μετά αντρίκια και παληκαρίσια να ζητήσω μια συγνώμη από το Πανεπιστήμιο και την πόλη. Διότι εγώ άλλη εξήγηση δεν βρίσκω γι’ αυτή την τόσο χοντρή «πατάτα» εκτός από το λάθος ή το «στήσιμο». Που συνεχίζεται κιόλας με νταηλίκια, μεγαλοστομίες «για το καλό της πόλης», άλλους διαμοιρασμούς ευθυνών και αναγγελίες υπερτάτων δικαστικών αγώνων. Είναι μεγάλο κρίμα να συγκρούεται η πόλη με το Πανεπιστήμιο για ένα τόσο απλό θέμα. Η πόλη, που δεν έχει χαρίσει ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο γης στο Πανεπιστήμιο.
Και μιλώντας για φοβερούς και τρομερούς δικαστικούς αγώνες εναντίον των εχθρών μας, αλήθεια, με εκείνη την υπόθεση της ΕΡΓΗΛ τι γίνεται;
Και λέγοντας για εχθρούς (άσχετο!…), με αυτές τις «διερευνητικές συνομιλίες» δίνουμε στους συμμάχους μας Τούρκους, λέω εγώ, το καλύτερο άλλοθι, την επισημότερη νομιμοποίηση απέναντι στην ΕΕ που πασχίζει να φέρει την Τουρκία στους κόλπους της.
Ύστερα έχουμε το θέμα με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και τη «γερμανική» εταιρεία, που ήταν γερμανική μέχρι τον Απρίλιο του 2020 που πτώχευσε και τώρα ανήκει σε αλβανικά, κυρίως, βορειομακεδονικά, δευτερευόντως, και ολίγη από αραβικά κεφάλαια, αγνώστου περαιτέρω προελεύσεως. Μακάρι να βγούμε ψεύτες αλλά πολύ φοβούμαστε ότι αυτή δεν είναι μια καλή αναπτυξιακή προοπτική.
Και λέγοντας για ανάπτυξη και τέτοια, αλήθεια, εκεί στην σούπερ επένδυση στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού τι γίνεται, αδέρφια;
Ύστερα έχουμε τον δρόμο Ρακοπόταμος-Κεραμίδι και συνέχεια, για να «επικοινωνούν οι ανθρώπινες κοινότητες» κατά την πάγια ορολογία των δελτίων τύπου της Περιφέρειας. Δεν έχουμε πλήρη ενημέρωση, θα ψάξουμε και θα τα ξαναπούμε (υποθήκαι διά το μέλλον!…). Υπάρχει κι ένας καινούργιος επιβατικός σταθμός στο λιμάνι, αφήστε πια εκείνη η Ιχθυόσκαλα. Και χρωστάμε και τα 5G. Χάος αγαπητοί, τι να προλάβουμε κι εμείς οι εβδομαδιαίοι;
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, κι εμένα τα χεράκια σου με λύνουν και με δένουν (+ Νίκος Παπάζογλου). Γεια σας.
