Ένα καινούργιο μουσειοπαιδαγωγικό πρόγραμμα έρχεται να προστεθεί στα εκπαιδευτικά προγράμματα που υλοποιεί το Λύκειο Ελληνίδων Βόλου για την εκπαιδευτική κοινότητα. Το εν λόγω πρόγραμμα, που ξεκίνησε λίγο μετά την έναρξη της φετινής εκπαιδευτικής περιόδου, προκαλώντας σημαντικό ενδιαφέρον με τίτλο «Κλώθοντας και υφαίνοντας…», αφορά στην υφαντική, την αρχαιοτέρα των τεχνών. Υλοποιείται στην αίθουσα «Μ. Γκέκου» των Εργαστηρίων Παραδοσιακών Τεχνών του Λ.Ε.Β. (Ρήγα Φεραίου – Δον Δαλεζίου). Ο χώρος αυτός αποτελεί ίσως ένα από τα μοναδικά παραδείγματα της περιφέρειας ενός καλά οργανωμένου εργαστηρίου υφαντικής με μεγάλο αριθμό αργαλειών. Απευθύνεται στους μαθητές και των δυο βαθμίδων της εκπαίδευσης (Νηπιαγωγείο – Δημοτικό, Γυμνάσιο -Λύκειο), προσαρμοσμένο πάντα στο εξελικτικό και γνωστικό επίπεδο των μαθητών.
Σκοπός του εκπαιδευτικού προγράμματος είναι να φέρει τα παιδιά σε επαφή με την υφαντική, αυτήν την «ξεχασμένη» λαϊκή τέχνη, που αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της νεότερης πολιτιστικής κληρονομιάς με αρχέγονες καταβολές.
Οι επιμέρους στόχοι του είναι να διατρέξει την ιστορία της υφαντικής, πότε περίπου ξεκίνησε και πως, οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιήθηκαν και η χρήση τους έως σήμερα. Επίσης, να γνωρίσει στα παιδιά την ιστορία της κλωστής (ιδιαίτερα αυτής του μαλλιού), περιηγούμενοι μέσα σε ένα ζωντανό «μουσειακό» περιβάλλον με αυθεντικά υλικά και παλιά κλωστικά εργαλεία, όπου κυριαρχούν οι αργαλειοί. Έτσι οι συμμετέχοντες, εν μέσω των έντεκα στημένων αργαλειών, μαθαίνουν για τα είδη τους και την τυπολογία τους, ανάλογα με τις ανάγκες, όπως τους χρησιμοποιούσαν διαχρονικά οι υφαντές και οι υφάντριες και έτσι συνεχίζεται από τις σύγχρονες γυναίκες που επιλέγουν να ξαναζωντανέψουν την λαϊκή αυτή τέχνη. Η τέχνη, που στην πατρίδα μας για δυόμιση και πλέον αιώνες (18ος, 19ος αιώνας και παραπάνω από το μισό του 20ού αιώνα) υπηρετήθηκε μέσω της παραγωγής της ανθρώπινης καλαισθησίας και δεξιοτεχνίας και πλούτισε τη ζωή των ανθρώπων, προσφέροντας, εκτός από την πρακτική αναγκαιότητα, χαρά και ζωντάνια στην καθημερινότητά τους.
Έτσι τα παιδιά γνωρίζουν τον αργαλειό «το εργαλείο δίχως όνομα» όπως αποκαλείται, το οποίο παλιά διέθετε σχεδόν κάθε σπίτι, αποτελώντας βασικό τμήμα της οικιακής οικοτεχνίας. Βλέπουν και αγγίζουν τα προϊόντα του αργαλειού, κάθε είδους υφαντά που το εργαστήρι διαθέτει και συνεχίζει καθημερινά έως και σήμερα να δημιουργεί από τις υφάντρες του. Τέλος, τους επιφυλάσσεται μια έκπληξη καθώς όλα τα παιδιά κάθονται στον αργαλειό και πειραματίζονται στην ύφανση ενός απλού υφαντού, ενώ παράλληλα εκπαιδεύονται και στην τεχνική του τελάρου, φτιάχνοντας μικρά έργα που συναποτελούν ένα ομαδικό, το οποίο παίρνουν μαζί τους ως ενθύμιο στην τάξη τους. Αυτή την έκπληξη απόλαυσαν προχθές και οι μαθητές του τμήματος α1 Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Βόλου που συμμετείχαν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, στο πλαίσιο της ερευνητικής τους εργασίας με θέμα «Η ιστορία του μαλλιού και της κλωστής από τα προϊστορικά χρόνια έως σήμερα» με την εποπτεία της καθηγήτριάς τους Ιλεάνας Μάρδα. Οι μαθητές υπό την καθοδήγηση των υπευθύνων του προγράμματος ύφαναν μόνοι τους στον αργαλειό και στα τελάρα μετατρέποντας την ενδιαφέρουσα αυτή εναλλακτική εκπαίδευση σε μια ευχάριστη βιωματική εμπειρία.
Υπεύθυνη του εκπαιδευτικού προγράμματος του Λ.Ε.Β. : Αποστολία Αρμπελιά, μουσειοπαιδαγωγός με συνεργάτιδα για το τμήμα του αργαλειού την Κερασία Καρκαλά, εκπαιδεύτρια υφαντικής του ΛΕΒ. Πληροφορίες στη γραμματεία του ΛΕΒ καθημερινά, τηλ.24210-33938.
