Κατακτητές με σκλάβες ψυχές – Δούλοι της δουλείας των

Της
Βαρβάρας Τσακουρίδου

«Κάναμε ιδανικό τον φόνο
πολεμώντας για «αξίες»
που μας πέρασαν στον νου
οι πρωτόγονοι πολεμολάγνοι.
Εκπαιδευτήκαμε να σκοτώνουμε
και ως δολοφόνοι του Εαυτού μας
αναζητούμε την Ειρήνη στα πτώματα».
Ο αγώνας του κατέχειν οδηγεί στη σκλαβιά του έχειν. Η γαλήνια πορεία οδηγεί στην εσωτερική ευημερία. Ο αγώνας για τη «λευτεριά» με γιαταγάνια, με τουφέκια και σπαθιά, με βόμβες «έξυπνες» μα αδειανή καρδιά, γίνεται από εσωτερική σκλαβιά και οι σκλάβοι, από την ιδέα της δουλείας μιας εσώτερης ομηρίας, ενός λιγόπνοου νου, πολιορκημένου ουτιδανού.
Κατακτητές και κατακτημένοι, σε αόρατες και ορατές «φυλακές» σκλαβωμένοι.
Η εσωτερική ελευθερία δεν γνωρίζει κυριαρχία…
Κατέχουμε… μα τι στ’ αλήθεια έχουμε;
Ο άνθρωπος αγωνίζεται να έχει, ως άπληστος και φιλήδονος. Ο ίδιος επιθυμείται και κατέχεται ως αντικείμενο προς χρήσιν ως είδος προς τυποποίηση και, όχι ως άτομο ελεύθερο. Η ελευθερία του (η εξωτερική) περιορίζεται από την επίδραση της κυριαρχίας του άλλου σκλάβου της επιθυμίας. Οι λαοί κατέχονται από «ισχυρότερους» κατακτητές της άγνοιας. Όλα και όλοι αλληλοκατέχονται, με φορά ελικοειδή περιστρέφονται και ως ανταμοιβή τα πάντα επιστρέφονται. Διά τούτο όποιος δεν θα ’θελε να είναι σκλάβος, πρέπει να συμφωνεί να μην έχει σκλάβους. Για να μπορείς να πετάς ελεύθερα πρέπει να αποκτήσεις φτερά. Πρέπει να διαποτιστείς με περισσότερη συνειδητότητα, εσύ άνθρωπε των «σπηλαίων». Γνώριζε πως όλη η ανθρωπότητα είναι μια κοινότητα και το «ταβερνείο» της γης μια προσωρινότητα. Οι σκέψεις μας κατέχονται από τις φοβίες (την ταφόπλακα των αισθήσεων), εθισμούς, προγραμματισμούς, εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι η ψευδαίσθηση και η προσκόλληση. Η ταύτιση με το σώμα και την προσωπικότητα, η άγνοια της παγκόσμιας πνευματικής μας φύσης. Είμαστε όλοι «Ελεύθεροι πολιορκημένοι από τις πεποιθήσεις, τις προσκολλήσεις, τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τους φόβους μας. Είμαστε αιχμάλωτοι των αισθήσεών μας, που ελέγχουν τις νοητικές και συναισθηματικές μας λειτουργίες.
Το εκμαγείο των εντυπώσεων ο νους, ο οποίος είναι μηχανικά προγραμματισμένος και αποτελεί τη μεγαλύτερη σκλαβιά κατέχεται από «αβλεψία», η δε ύπαρξη από ανυπαρξία. Τελικά σε τίποτε δεν υπάρχει ελευθερία μήτε και ουσία κι όλα κυλούν με τη δική σου απουσία ως «κατεχόμενου».
Και συ ο κάτοχος, κατέχεσαι απ’ αυτό που κατέχεις. Δούλος της δουλείας σου είσαι… Το εγώ ως κλειδοκράτωρ της καρδιάς επιθυμεί να κατέχει αντί να μοιράζεται για να έχει. Μήπως το να τρως να πίνεις και σε κανέναν να μην δίνεις, δεν είναι κατοχή; Μια ακόρεστη ψυχή που παλεύει να λευτερωθεί είναι αυτή του αδηφάγου ηδονιστή – πολεμιστή.
Λυτρώσου από την κόλαση του Εγώ και θα πάψεις να χορταίνεις με την πείνα του άλλου. Όλα μας δίνονται, όχι όταν δολίως προσπαθούμε να τ’ αποκτήσουμε, αλλά όταν προσπαθούμε να δώσουμε και να γίνουμε χρήσιμοι.
Γιορτάζεις την ξεχωριστότητα, τιμάς ως ανίδεος την ανθρώπινη σφαγή, σε επετείους πολέμου, που την ειρήνη κονιορτοποιούν και οι λαοί στάσιμοι οδοιπορούν. Επιδεικνύουν και εξυμνούν την εξοπλιστική των δύναμη και όχι την ενότητα και τη σύμπνοια. Ας κατανοήσουν οι λαοί πως υπηρετούν τα συμφέροντα των πολεμολάγνων και ας σκεφτούν πως όλα τα μάτια δακρύζουν το ίδιο με τα δικά τους, όλα τα παιδιά είναι παιδιά τους, και πως όλη η γη είναι μια πατρίδα και εμείς μια ενεργειακή κουκίδα. Είμαστε όλοι Ένα. Αυτό θα το κατανοήσουμε όταν κατορθώσουμε να ξεπεράσουμε τον ξεχωριστό Εαυτό μας, αυτό που ονομάζεται «εγώ» και θα αρχίσουμε να βιώνουμε ενότητα με τους ανθρώπους γύρω μας, με τη φύση και τον Θεό. Να μετατρέψουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο, εξαγνίζοντας τον νου, τις πεποιθήσεις, τις σκέψεις, τις επιθυμίες και τα κίνητρά μας, ώστε να δούμε τον κόσμο πιο καθαρά και να μην αφηνόμαστε στην ψευδαίσθηση των φαινομενικών κατακτήσεων. Τότε θα εκδηλώσουμε την ομορφιά της αλήθειας η οποία λέει ότι στην πραγματικότητα είμαστε όλοι Ένα. Είμαστε μια μορφοποίηση της γης που κάποια μέρα θα ξαναγίνει γη.
Έως ότου οι λαοί κατακτήσουν τον Ανώτερο Εαυτό τους θα σέρνονται ως κατακτητές σε μάχες εξωτερικές, θα σκοτώνουν, θα ηρωποιούν και σε επετείους τον όλεθρο θα επευφημούν και θα χειροκροτούν. Αποδοκιμάστε την αμάχη, για να είμαστε όλοι νικητές, χωρίς θύματα, στης ζωής τη μάχη. Παλέψτε εναντίον της απανθρωπιάς του παραλόγου. Για να νιώθουμε ότι αυτό που κάνουμε έχει νόημα θα πρέπει πίσω από κάθε πράξη και ρόλο να υπάρχει μια επαφή με τα πνευματικά παγκόσμια αρχέτυπα της αγάπης, της ειρήνης, της ομορφιάς, της αρμονίας, της αλήθειας και της σωστής πράξης.
Ας αναζητήσουμε τον σκοπό της ύπαρξής μας πάνω στη γη και ας μην ξοδεύουμε τη ζωή μας, σε τούτο το προσωρινό θέατρο, απασχολώντας τους Εαυτούς μας, με διάφορες επιφανειακές ευχαριστήσεις και υλιστικές επιδιώξεις. Να βρούμε τον Αληθινό Εαυτό και να τον εκφράσουμε. Το άνοιγμα του Εαυτού μας προς τη Θεϊκή δημιουργική ροή μας φέρνει εσωτερική ικανοποίηση, μεγαλύτερη πνευματική συναίσθηση και ότι αυτό που κάνουμε έχει νόημα.
Μας αφυπνίζει να κατανοήσουμε ότι η μεταχείριση που ευχόμαστε να μας κάνουν οι άλλοι, είναι ακριβώς το μέτρο του καθήκοντός μας προς αυτούς.
Η ζωή μας είναι «στρατιωτική θητεία στην υπηρεσία του Θεού». Γι’ αυτό υπηρέτησε τον Θεό μέσα στον άνθρωπο, για να’ ναι η ζωή σου αγαστή, γαλήνια, λαγαρή, ανθηρή σαν αιώνια άνοιξη.
Ας λευτερώσουμε τον Θεό που είναι θαμμένος μέσα στην ύλη και στην ψυχή μας, καλημερίζοντας με αισιοδοξία την καινούργια μέρα.
Ας ταξιδέψουμε προς τον πραγματικά υπέροχο εαυτό μας για να χαρούμε τα θαύματα της αγάπης και της γνώσης στη ζωή μας.
Έχοντας επίγνωση της εύθραυστης σπουδαιότητας και ομορφιάς, να επαναφέρουμε τη ζωή στην αρμονική της ροή, γιατί η νίκη της, δεν είναι μια αναβολή, αλλά η υπόσχεση μιας νέας νίκης.