Η κατασκευή του καμπαναριού σε μία εκκλησία του Πηλίου, εξελίσσεται σε ένα εγχείρημα με έντονο ενδιαφέρον. Πίσω από την κοπιώδη προσπάθεια όλων εκείνων που πασχίζουν να ολοκληρώσουν το χτίσιμό του, κρύβεται μία ιστορία που έχει στο επίκεντρό της, τους κατοίκους τριών χωριών: Της Άνω και Κάτω Γατζέας και του Αγίου Γεωργίου Νηλείας. Ο πολιτικός μηχανικός Χρήστος Γεωργιάδης, μίλησε για τη συλλογική προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη την τελευταία διετία και αποσκοπεί στην ολοκλήρωση του κωδωνοστασίου στον ναό της Ευαγγελίστριας στην Άνω Γατζέα.
Πριν από μία εικοσαετία έπεσε ο πρώτος «σπόρος» για την ανέγερση του καμπαναριού στην Ευαγγελίστρια, μίας γραφικής εκκλησίας που κατασκευάστηκε στην εποχή του Μεσοπολέμου χάρη στη δωρεά του Κωνσταντίνου Βολιώτη. Τότε εξασφαλίστηκε το αρχικό ποσό για το έργο, προερχόμενο από δωρεά του Ιωάννη Τέρπου από την Άνω Γατζέα. Οι εργασίες ξεκίνησαν τελικά το καλοκαίρι του 2019 και αφού δόθηκε υπόσχεση για νέα δωρεά από κάτοικο του χωριού. Τότε έγινε η θεμελίωση του καμπαναριού, παρουσία μάλιστα του δεσπότη. Ωστόσο, στην πορεία υπήρξε ανατροπή ως προς τη δωρεά. Η παροχή των αναγκαίων κεφαλαίων βρέθηκε στον «αέρα» και οι κάτοικοι πέρασαν στη δράση. Ο καθένας από το υστέρημα ή το περίσσευμά του βοήθησε οικονομικά και το έργο, δίχως σοβαρό απρόοπτο, οδεύει τους προσεχείς μήνες προς την ολοκλήρωσή του. Η στάση της τοπικής κοινωνίας – μέχρι και ο συχωρεμένος Κώστας Λιάπης με καταγωγή από τον Αϊ Γιώργη άφησε στη διαθήκη του ένα σεβαστό ποσό για την αγορά του ρολογιού, όπως και των επαγγελματιών που συνδράμουν αφιλοκερδώς (ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Καταρόπουλος, ο τοπογράφος μηχανικός Ανδρέας Δογκάκης και ο o επιβλέπων μηχανικός Χρήστος Γεωργιάδης), αντικατοπτρίζει την αλληλεγγύη που δεν έχει εκλείψει στο Πήλιο, ενώ «μπολιάζει» με ελπίδα το μέλλον των τριών χωριών και όσων ζούνε εκεί.
Ο Χρήστος Γεωργιάδης θυμήθηκε λεπτό προς λεπτό την εξέλιξη της κατασκευής του ύψους δώδεκα μέτρων καμπαναριού, το οποίο διατηρεί την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του Πηλίου, με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον. Τα δομικά στοιχεία που ενσωματώνονται δε στο κωδωνοστάσιο της Ευαγγελίστριας, όπως είναι τα μαρμάρινα σιρίτια και τα παλιά τούβλα από το πλινθοκεραμοποιείο του Τσαλαπάτα (πολλά βρέθηκαν μέχρι και από κατεδαφίσεις παλαιών κτιρίων στον Βόλο και το Πήλιο), καταδεικνύουν το μεράκι όσων εμπλέκονται με την αποπεράτωση του συγκεκριμένου κωδωνοστασίου.
«Είναι εντυπωσιακό όλο αυτό που συνέβη την τελευταία διετία. Ακόμη και εγώ ορισμένες φορές πιάνω τον εαυτό μου να αδυνατεί να πιστέψει πώς φτάσαμε μέχρι εδώ. Μιλώντας για ένα καμπαναριό, δεν έχουμε να κάνουμε με μία συμβατική οικοδομή, με ό,τι συνεπάγεται για το τελικό κόστος. Πολλά πράγματα γίνονται με το χέρι. Για παράδειγμα, τα μάρμαρα σκαλίζονται από έναν έμπειρο τεχνίτη που έχουμε πάρει. Έχουμε τρεις σειρές από μάρμαρα. Πάντοτε υπό την καθοδήγηση του κ. Καταρόπουλου προσέχουμε την παραμικρή λεπτομέρεια, αφού θέλουμε η κατασκευή να αποπνέει μία σεμνότητα. Δεν θα πρόκειται για ένα έργο που θα κραυγάζει, αλλά που να εντάσσεται αρμονικά με το περιβάλλον, αλλά και το κτίσμα του ναού. Όλοι είναι χαρούμενοι που προχωράμε, ενώ η σύμπνοια που υπάρχει μεταξύ των τριών χωριών είναι μοναδική», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Γεωργιάδης.
Έτσι, κάθε φορά που αντηχεί πλέον ο ήχος της καμπάνας στην Ευαγγελίστρια, πέρα από τη θρησκευτική του σημασία για τους ενορίτες της Άνω Γατζέας μα και τους κοντοχωριανούς τους, συμβολίζει μία υπέροχη ιστορία που δεν θα «ξεθωριάσει» τόσο εύκολα ο χρόνος…