Αυξημένη κατά 30-40% ήταν το φετινό καλοκαίρι η επιβατική κίνηση στο Υπεραστικό ΚΤΕΛ Μαγνησίας λόγω και της γενικότερης ανάκαμψης της τουριστικής κίνησης. Τα λεωφορεία αναχωρούσαν από τον Βόλο για διάφορους παραλιακούς οικισμούς σχεδόν γεμάτα, καθώς ακόμη η δυνατότητα πληρότητας βάσει των υγειονομικών πρωτοκόλλων βρίσκεται στο 85%.
Πάντως για το Υπεραστικό ΚΤΕΛ το φετινό καλοκαίρι ήταν μια «ανάσα» μετά από ένα πολύ δύσκολο διάστημα στην καραντίνα, όπου οι μεταφορές είχαν «ακινητοποιηθεί».
Άλλωστε το θέμα της επόμενης μέρας για τις υπεραστικές συγκοινωνίες μετά την πανδημία ήταν και το αντικείμενο του πανελλήνιου συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε προχθές στον Βόλο και είχε μεγάλη επιτυχία με την παρουσία πολλών εκπροσώπων από υπεραστικά ΚΤΕΛ όλης της χώρας.
Ο πρόεδρος του Υπεραστικού ΚΤΕΛ Μαγνησίας κ. Δημήτρης Κολυνδρίνης ανέφερε πως το φετινό καλοκαίρι η επιβατική κίνηση ήταν ικανοποιητική. Ενδεικτικά σε σχέση με πέρυσι καταγράφηκε αύξηση της κίνησης κατά 30-40%. Λόγω υγειονομικών πρωτοκόλλων υπάρχει περιορισμός στην πληρότητα των επιβατών.. Έτσι η πληρότητα φτάνει το 85% και σε κάθε δρομολόγιο θα πρέπει επτά θέσεις να μένουν κενές».
Ο ίδιος πρόσθεσε πως «όλοι προορισμοί είχαν κινητικότητα, όπως για τις μεγάλες πόλεις, αλλά και για τα παραλιακά θέρετρα του νομού μας. Για παράδειγμα καταγράφηκε κίνηση για το Πήλιο και άλλους προορισμούς του Παγασητικού. Επίσης φέτος είχαμε μεγάλη επιβατική κίνηση και για την Αμαλιάπολη».
Ο κοινωνικός ρόλος του
Αναφερόμενος στον ευρύτερο κοινωνικό ρόλο των υπεραστικών συγκοινωνιών στη Μαγνησία, είπε πως «τα λεωφορεία μας μεταβαίνουν καθημερινά σε όλα τα χωριά μεταφέροντας πακέτα με διάφορα είδη, φάρμακα, τρόφιμα εφημερίδες και για να εξυπηρετήσουν ακόμη και δύο και τρεις ανθρώπους. Διαρκεί χρόνια αυτό το κοινωνικό έργο. Το λεωφορείο και ο δρόμος δίνει ζωή σε ένα χωριό, μια περιοχή. Στα απομακρυσμένα χωριά του νομού μας-και έχουμε αρκετά τέτοια-το λεωφορείο είναι στοιχείο αναφοράς».
Μάλιστα θέλοντας να περιγράψει τη σύνδεση των κατοίκων με το λεωφορείο, τόνισε το εξής περιστατικό: «Την περίοδο που το λεωφορείο δεν μπορούσε να εισέλθει εντός του Κισοού, επειδή είχε υποχωρήσει τμήμα του οδοστρώματος και γίνονταν εργασίες, μας τηλεφώνησε ένας ηλικιωμένος από το χωριό. «Πρόεδρε εγώ δεν ξέρω πόσο θα ζήσω ακόμη, αλλά σου ζητάω μια χάρη. Φέρε το λεωφορείο μέσα στο χωριό». «Μα δεν μπορεί να περάσει το λεωφορείο λόγω της ζημιάς στο δρόμο» του απάντησα. «Όλα αυτά τα χρόνια έβλεπα το λεωφορείο κάθε μέρα. Τώρα που δεν το βλέπω, αρχίζω να φοβάμαι ότι θα πεθάνω νωρίτερα» μου απάντησε ο ηλικιωμένος. Οι κάτοικοι νιώθουν ότι με το λεωφορείο δεν είναι ξεκομμένοι από την πόλη. Σε πολλά χωριά το ψωμί στους κατοίκους πηγαίνει με το λεωφορείο που παίρνουμε από τους φούρνους της κωμόπολης. Στη Μαγνησία υπάρχουν χωριά, όπως η Φυλάκη, οι Κοκκωτοί, το Κεραμίδι, το Πουρί, ο Κατηγιώργης που το μόνο μέσο που τα συνδέει με την κωμόπολη, είναι το λεωφορείο».